Laat me je het verhaal vertellen van … een band!

Door Olivier Béart -

Laat me je het verhaal vertellen van … een band!

Coluche vertelde ons ooit ‘het verhaal van een vent’ en ik wil je het verhaal vertellen van … een band! Dat klinkt misschien stom, maar er zijn soms onderdelen waar ik gehecht aan geraak. Dat komt door de vele kilometers die we samen hebben afgelegd en de avonturen die we hebben beleefd. En dit is het geval met een Hutchinson Taipan die op een mooie dag in maart 2015 een beetje bij toeval in mijn handen is terechtgekomen. De band was al stevig misbruikt door zijn vorige eigenaar toen hij me die dag uit de nood hielp. Nadien vergezelde de band mij, en sommige van mijn vrienden, nog gedurende enkele duizenden kilometers zonder op zijn benen te wankelen. Alvorens hem te laten genieten van een welverdiende rust, wilde ik toch enkele woordjes over hem kwijt.

Trans_Cevennes_Reco_2015_b_Copyright_OBeart_VojoMag-1We hadden er genoeg van. Elke drie à vier kilometer moesten we stoppen om de band terug op te pompen en bergaf konden we ons niet laten gaan. Toen zei Simon: “Neem die oude Taipan, je zal zien, die is steviger.” Ik stelde me er in het begin wel enkele vragen bij. Ah ja, je zag er al niet uit. Noppen die al wat versleten waren en nog wat andere verse gebruikssporen. Maar ik waagde het erop. En sindsdien waren we onafscheidelijk.

Het moet gezegd dat ik gek ben van 29 inch. Al mijn persoonlijke fietsen hebben grote wielen. In het begin hielp het wel dat je mijn enige 27,5″-band was. Dus was ik heel voorzichtig met je, en hield ik je bij voor ‘in geval van’. Om me nog maar eens te redden als er een te zwakke band op één van de testfietsen was gemonteerd. En dan kreeg ik mijn eerste 27,5″-fiets, een Devinci Troy. Die vervolgens plaatsmaakte voor een Django. Uiteraard had ik banden nodig. En ik dacht meteen aan jou! Ik herinnerde me dat je in de Cevennen zonder problemen de rest van onze trip volbracht.

hutchinson_taipan_b_copyright_obeart_vojomag-8En ik begon ook je rijgedrag te waarderen. Natuurlijk voel je duidelijk dat je liefst op het achterwiel gemonteerd wordt. Eén keer heb ik geprobeerd om je op het voorwiel te monteren, maar je liet me al snel verstaan dat je dat maar niets vond. Op droge stenen speel je nog wel mee, maar ik herinner me nog dat je me bij de minste regendruppel in het decor deed belanden. Maar ik neem je dat niet kwalijk. Onder vrienden is het beter om recht voor de raap te zijn en je mening te zeggen. En ik verhuisde je terug naar het achterwiel.

En wat vooral geholpen heeft, opdat onze relatie zo lang duurde, is dat je nooit lek bent gereden! Nooit!

Bruno, Majid, Paul, Nico, … en ik vergeet er nog enkelen: het is niet enkel met mij dat je lol hebt gehad. Onze testers hebben je veel doen reizen: de Alpen, de Pyreneeën, opnieuw de Cevennen, de Vogezen, de Ardennen … je rijgde de kilometers aan elkaar. En wat vooral geholpen heeft, opdat onze relatie zo lang duurde, is dat je nooit lek bent gereden! Nooit!

Nochtans kom ik na een snelle berekening uit op een slordige 2500 kilometer die we samen hebben afgelegd. Misschien zelfs 3000! En we deden vooral aan enduro. En dan houd ik nog geen rekening met wat je voordien al met Simon had uitgestoken. En hem kennende weet ik dat ook hij je niet meteen zacht heeft behandeld. We hebben samen zelfs velgen opgeblazen, weet je nog? Maar je bent nooit lek gereden! Nooit! En dat is zo zeldzaam dat het mag onderstreept worden. Je bent dan wel geen ballerina, maar ook geen zwaargewicht met je 860 gram. Om eerlijk te zijn, in de achttien jaar dat ik mountainbike heb ik nooit een band gehad waar ik zolang mee gereden heb, en waarmee ik nooit ben lek gereden. Misschien heb ik gewoon geluk gehad, maar toch.

Het is duidelijk, je bent een tikkeltje versleten. Nee, we mogen niet rond de pot draaien … je bent op. Je noppen zijn in het midden compleet weg en op de flanken zijn ze afgescheurd. Je rubber is verhard door de temperatuursverschillen en je karkas heeft tientallen kleine scheurtjes. Binnenin is het al niet veel beter met al die gedroogde latex, een slechte trucage in een horrorfilm waardig.

hutchinson_taipan_copyright_obeart_vojomag-3Vandaag mag je op pensioen, je hebt het dan ook oververdiend. Nu hang je aan één van de muren in mijn werkplaats, zodat je me nog lang zult herinneren aan al onze leuke tochten samen, zonder dat ik bang moest zijn voor problemen.

DoorOlivier Béart