Eerste test | Shimano XTR M9100: met het paradepaardje van Shimano door Slovenië - Interview | Een geanimeerd gesprek met de bezielers achter de Shimano XTR M9100

Interview | Een geanimeerd gesprek met de bezielers achter de Shimano XTR M9100

Akkoord, we hebben er een aantal jaar op moeten wachten, maar zoals je kon lezen in onze eerste testritten is de nieuwe Shimano XTR-groep echt wel uitstekend materiaal geworden. Dat het XTR-paradepaardje een erg belangrijk product is, bleek ook uit de aanwezigheid van zowel de Japanse als de Nederlandse mountainbike productmanagers. Vojomag schoof een aantal stoelen voor de befaamde blauwe bus en sloeg een praatje met beiden. Deze keer niet over boutjes, vijsjes, tandjes, carbon of staal, … maar over het hoe en waarom, Nederland versus Japan en Shimano versus Sram. Het werd een vrolijk, geanimeerd gesprek. Tussen het grappen en grollen door, noteerden we volgende antwoorden.

Takao Harada en Henry Bosch, wie wie is zie ik zo wel, maar kunnen jullie even zichzelf situeren binnen het grote Shimano.

Takao Harada: “Ik ben de Global Shimano Product Manager. Ik heb eerst op de afdeling van kwaliteitscontrole gewerkt en zo langzaam mijn weg verder gezocht binnen het bedrijf. Aanvankelijk werkte ik aan de wegcomponenten, zo ben ik mede verantwoordelijk voor de nieuwe Dura Ace en de ontwikkeling van de Di2.”

Hou je meer van de mountainbike of van de weg?

Takao Harada:“Moeilijke, maar goede vraag: beide zijn interessant. Ik denk toch dat mijn hart meer bij de mountainbike ligt. Eigenlijk heb ik altijd wel met de mountainbike gereden. Ik klom met mijn fiets op de rug naar de top van een berg en knalde vervolgens naar beneden. De top van die berg ligt op ongeveer 2000 meter hoogte, het kost je zes – zeven uur om naar boven te klauteren (luide lach) en dertig minuten om af te dalen. Typisch Japanse old school mountainbike-stijl.”

En jij, Henry?

Henry Bosch:“Ik ben eigenlijk tussen de fietsen opgegroeid. Mijn vader had een bikeshop en na mijn studies ben ik in de fietsbranche beginnen werken. Sleutelen aan fietsen en de verkoop ervan is steeds een soort passie geweest. Ik ben bij Shimano Benelux begonnen als supervisor op de service- en garantieafdeling. Vervolgens heb ik vijf jaar kwaliteitscontrole gedaan voor de Zuid-Europese distributeurs. En nu werk ik bijna vier jaar op de productontwikkeling.”

Kan ik stellen dat de nieuwe XTR een samenwerking tussen Nederland en Japan is.

Henry Bosch:“Het team is eigenlijk iets groter, we hebben nog een collega productmanager uit de Verenigde Staten. We ontmoeten elkaar regelmatig in Japan of elders in de wereld om nieuwe plannen, producten en concepten te bespreken. Nick, de Amerikaanse collega, en ik zijn de ogen en oren voor onze markten. Die behoeftes en trends reflecteren we dan naar Japan om zo nieuwe onderdelen te gaan ontwikkelen. Natuurlijk is er vervolgens een heel designteam, een R&D-afdeling en een engineeringteam dat daarmee aan de slag gaat.”

Hoe moeilijk of makkelijk is het om een samenwerking tussen Japan en Nederland op touw te zetten?

Henry Bosch:“Nu ben ik wel heel nieuwsgierig naar jouw antwoord, Takao.”

Takao Harada: “Ik ben het ondertussen wel gewend om met Europeanen en Nederlanders samen te werken. Ik heb me lang met wegfietsen beziggehouden en dan kom je sowieso vaak in contact met Nederlandse renners. Hennie Stamsnijder is zo een goede vriend geworden. De Nederlanders zijn erg goed in het vertalen van de consumentenbehoeften. Dat maakt het voor de design- en engineeringteams makkelijker om met hun input aan de slag te gaan.”

Dat is het politiek correcte antwoord. Laat ik het voorzichtig stellen. Er zijn wel wat culturele verschillen tussen Japan en Nederland. Het cliché wil dat Japanners erg gedisciplineerd en beleefd zijn, terwijl Nederlanders eerder rechtuit en assertief zijn. Botst dat nooit?

Henry Bosch:“Dat cliché klopt natuurlijk ook. Wij gaan recht op ons doel af zonder ons veel vragen te stellen bij hoe dat bij anderen overkomt. Maar, we werken nu al vele jaren samen, we weten hoe Japan reageert, zij weten hoe wij reageren. Het is een uitdaging, maar het maakt de job ook wel erg aangenaam. Het samenwerken met mensen uit verschillende culturen is een van de leuke dingen aan deze job.”

Takao Harada:“Gekke job, bedoelt hij.”

Over naar de nieuwe XTR. En maar meteen een vervelende vraag; waarom hebben we er zo lang op moeten wachten?

Takao Harada (twijfelt lang): “Na elke release van een groep beginnen wij eigenlijk meteen met de ontwikkeling van de opvolger. We zetten ons dan ook targets op vlak van het product en een deadline. Maar bij Shimano gaan we enkel iets uitbrengen wanneer we 100% zeker zijn van ons product. Bij de ontwikkeling van deze XTR merkten we telkens wel iets – een klein dingetje hier of daar – dat nog geoptimaliseerd kon worden. Daardoor bleven we onze planning maar opschuiven.”

Wat waren de drie belangrijkste criteria om de nieuwe XTR te bouwen. Ik neem aan lichtgewicht, maar misschien ook een tandje meer dan de Sram Eagle?

Henry Bosch:“De drie pijlers waren snelheid, controle en focus. Snelheid betekent niet enkel een laag gewicht, maar ook sneller schakelen. Voor de pijler ‘controle’ zochten we echt goede remmen en een manier om je één te voelen met de bike. De focus bereiken we met de Scylence-technologie, zodat de focus van de rijder op de trail blijft en je niet afgeleid wordt door andere geluiden. Ik denk dat we mogen stellen dat de nieuwe XTR behoorlijk goed voldoet aan deze drie pijlers.”

Onze felicitaties. Het resultaat mag er zijn en deze keer ziet het er ook nog eens erg knap uit.

Henry Bosch: “Het echt moeilijke aan dergelijke groep is om alle componenten – remmen, aandrijving, crankstel, … – op elkaar af te stemmen. En daarnaast moet het er inderdaad ook nog eens mooi uitzien. Ik vind de looks van het crankstel, toch een van de onderdelen die meteen de aandacht trekken op een bike, echt wel heel mooi geworden.”

Met glans geslaagd. Volgend vervelend onderwerp: Sram en de Eagle-groep.

Henry Bosch:“We gaan niet flauw doen, Sram is echt groot momenteel. Veel bikes worden voorzien met Sram Eagle-groepen. Maar voor ons draait het niet uitsluitend om marktaandeel. Shimano heeft ondertussen meer dan 25 jaar ervaring in de mountainbike-scene. In die tijd hebben we veel nieuwe technologieën aangebracht. Met de nieuwe XTR hebben we onze tijd genomen om goed de markt te bestuderen en na te gaan waar echt vraag naar is. We hadden reeds een enkel kettingblad op de bestaande XTR, maar alvorens daar een hele groep voor te ontwikkelen, moesten we zeker zijn dat dit geen vluchtige trend was. De nieuwe groep is nu dus geënt op een enkel kettingblad, maar daarbovenop bieden we nog steeds veel keuzemogelijkheden. Ik heb echt een goed gevoel bij de nieuwe XTR, ik zie dan ook een rooskleurige toekomst voor Shimano aan de top van het mountainbike-gebeuren.”

Stel: ik heb een bikeshop en er komt een klant binnen op zoek naar een performante nieuwe mountainbike. Hoe zou jij hem overtuigen om eentje met XTR en niet met Sram Eagle te kopen? Wat zijn je argumenten? Waarom zou iemand moeten overstappen?

Henry Bosch:“Hey, van ons moet niets (lacht). Als iemand tevreden is met zijn Sram, dat die iemand er dan vooral mee blijft rijden. Ik ga tegen niemand zeggen wat hij moet doen of laten. Belangrijk is dat de dealer zijn klant goed kent. Dat is exact wat wij met Shimano ook doen. We proberen onze markten, categorieën en types rijders door en door te kennen. Dat is net de reden waarom wij niet aan een enkele specificatie blijven hangen. We hebben meerdere opties en de beste fiets is die fiets die het best bij jouw eigen rijstijl past. Als je keuze valt op een goed en agressief uitziende groep met goede en soepele schakelprestaties en – niet onbelangrijk – betrouwbare remmen, dan kom je al snel uit bij de Shimano XTR.”

Zijn jullie ervan overtuigd dat je nog steeds een 2x set-up nodig hebt? Als je met 32 tandjes vooraan en 51 achteraan de klim niet opraakt, ben je ofwel niet fit genoeg ofwel is het simpelweg te steil.

Henry Bosch:“Akkoord en niet akkoord. Stel dat iedereen een single heeft en met dezelfde cassette rijdt, dan zal bijna iedereen op hetzelfde punt te voet staan. Maar net dat zorgt ervoor dat mensen de trail rijden die ze kunnen rijden. Niet de trail die ze zouden moeten of zelfs willen rijden. Met de dubbel kun je blijven rijden, kun je meer ontdekken.” 

Als het trager gaat dan pakweg vijf kilometer per uur, spring je dan niet beter van de fiets en duw je verder.
Henry Bosch:“Ik blijf toch liever fietsen. Ik ben een biker, geen hiker. Ik rij ook wel eens marathons en ik hou toch wel van de set-up met een dubbel crankstel. Ik weet dat de markt gekozen heeft voor single, maar de dubbel heeft nog steeds een groter bereik. Ik ben opgegroeid met de triple, dus heb ik geen enkel probleem met schakelen vooraan, zeker niet met de nieuwe shifter.” 

De traditie wil dat de technologie van de XTR de volgende jaren doorsijpelt naar de andere groepen. Mogen we volgend jaar een nieuwe XT verwachten? En meteen een andere vraag ertegenaan: komt er een Di2-versie?

Takao Harada:“De timing ligt nog niet vast, maar dat is inderdaad wel onze strategie. Ook aan de Di2 wordt gewerkt, maar ook daar kan ik geen timing op kleven. De Di2 moet zich nog meer richten op het comfort van de biker, zodat zij zich uitsluitend kunnen concentreren op het rijden.”

Henry Bosch:“Het schakelen met de nieuwe XTR gaat zo soepel en snel dat we ons ook de vraag moeten stellen of de Di2 nog veel meerwaarde heeft. Di2 is erg duur, de commerciële waarde is erg laag. Als dat uitsluitend moet dienen om te schakelen, moet je je die vraag durven stellen. We denken daarom aan meer integraties, meer connectiviteit met andere onderdelen op de fiets. Als je ziet hoe de fietsen de afgelopen jaren geëvolueerd zijn, de vroegere downhillsecties rijd je nu gewoon met een crosscountry-fiets. Nieuwe technologie moet ten dienste staan van de biker, om hem completer te maken en moeilijkere en technischere trails te laten rijden. In dat opzicht moet Di2 meer bieden dan gewoon elektronisch schakelen.”

Draadloos?

Henry Bosch:“Als draadloos de beste optie is om te schakelen, zullen we dat natuurlijk ook ontwikkelen. Maar als je op elk onderdeel een batterij moet voorzien, wat is dan nog de meerwaarde? Als mits een goede set-up met kabels alles prima functioneert en tegelijkertijd licht is, waarom zou je dan draadloos gaan. Zeker omdat dit commercieel niet de best verkopende producten zullen zijn. XTR is reeds een dure groep. Als blijkt dat de nieuwe technologie zijn plaats heeft, zal het waarschijnlijk eerst op de XTR terechtkomen.”

Takao Harada: “Onze pro-teams hebben nu de keuze tussen de ‘oude’ Di2 en de nieuwe XTR. Nog niet al onze teams zijn voorzien met de nieuwe XTR, maar diegene die de keuze hebben, gaan allemaal voor de nieuwe XTR. In de loop van het jaar zullen we meer Wereldbekers rijden en zullen meer pro-teams de keuze krijgen, maar ik heb zo het gevoel dat iedereen voor de nieuwe groep zal kiezen.”

Foto’s: Irmo Keizer, Balz Weber & Jurgen Groenwals

[summary