Lapierre XRM 8.9: de eerste test

Theorie is leuk, maar het meest interessante is de praktijkervaring.We reden in de omgeving van Dijon een eerste keer met de XRM 8.9 waarna we de fiets meebrachten naar de redactie om de test verder te zetten. In afwachting van een vergelijking met de XR, volgt hier alvast onze eerste indruk van de XRM:

Zoals op de vorige pagina vermeld, heeft de XRM een iets veelzijdiger programma dan de XR.Met 120 millimeter veerweg vooraan, 110 millimeter achteraan en een balhoofdhoek van 66 graden presenteert Lapierre hem als een fiets die zowel geschikt is voor marathons als downcountry, de term die in het leven werd geroepen voor fietsen met XC-roots, maar die veel efficiënter en plezieriger zijn bergaf.

Onderdelen

De DT Swiss XR 1700-wielen zijn goede, middenklasse aluminium wielen.Ze zijn geschoeid met een Maxxis Ardent Race-band vooraan en een Rekon Race achteraan (breedte van 2.4″, Exo-karkas). Een montage die meer naar de marathonkant leunt dan naar de downcountry-kant.

Tot slot hebben we recht op een RAD telescopische zadelpen met een drop van 125 millimeter (identiek op alle maten maar verkleinbaar tot 95 millimeter), een Fizik Taiga-zadel en een aluminium Lapierre-cockpit met een stuurpen van 60 of 70 millimeter en een stuur van 760 x 31,8 millimeter.

Laat je niet misleiden door de winterse omstandigheden waarin de foto’s van deze eerste ontdekking van de XRM 8.9 werden genomen:-5°C in de mist geeft misschien een leuke sfeer, maar iets voelen op de fiets is wat anders.

Met een verdoofde berijder en een fiets die ook wordt beïnvloed door het weer (met name het gedrag van de banden), is het erg moeilijk om een ​​conclusie te trekken uit de fiets.Gelukkig was het weer tijdens het vervolg van de test veel gunstiger.

De zitpositie tijdens het trappen op de pedalen is redelijk sportief en laat de XC-roots van de XRM goed voelen, maar hij overdrijft het niet en je kunt je gemakkelijk (zeer) lange ritten aan zijn stuur voorstellen.

De indruk wordt versterkt door het gedrag van de veringen. Die werken vrij stug, maar aan het begin van de veerweg zijn ze toch redelijk gevoelig en absorberen zo de meest vermoeiende trillingen.We merken ook op dat ze, zoals aangekondigd, absoluut niet pompen, zelfs niet wanneer je recht op de pedalen staat.

Tel daar een goed gedoseerde stijfheid bij en je hebt een fiets die vooral staand op de pedalen prettig is.Met precies 12,12 kilogram op de weegschaal, is het nog geen kanonsbal die wacht om opnieuw gelanceerd te worden (goede carbon wielen zouden dit punt zeker verbeteren), maar hij volgt gehoorzaam wanneer je accelereert en valt vooral op in twee situaties: de korte, enigszins technische beklimmingen die je volledig en danseuse neemt, en de speelse vlakke singletracks waar je een goede snelheid kunt aanhouden en waarin je van bocht naar bocht kunt slingeren.

Bergaf is de XRM nog steeds speels zolang de helling niet te steil is en het terrein niet te chaotisch.Hij is op zijn gemak op “flow”-paden, accelereren gaat vlot en je kunt lekker spelen met het terrein zonder dat je bang hoeft te zijn brutaal tot de orde geroepen te worden wanneer je onnauwkeurig bent geweest, wat bij een pure XC-machine wel het geval zou zijn.

Wanneer de technische moeilijkheid toeneemt, lijkt de XRM iets minder in zijn element.Ten eerste vanwege de veringen, waarvan de stugge kant vermoeiend wordt op grote stenen of bij de opeenvolging van grote wortels.Ze absorberen de schokken wel en gebruiken wanneer nodig de volledige veerweg, maar ze werken niet zo soepel als andere veringen. Reken er dan ook niet op dat dankzij hen de bestuurder gespaard zal worden.

Het tweede element in kwestie is de geometrie.Ondanks zijn balhoofdhoek van 66 graden, wat slechts 0,2 graden rechter is dan een Scott Spark 900 (test volgt), geeft de Lapierre XRM niet hetzelfde gevoel van stabiliteit en vertrouwen op de hellingen.Hij verraste ons zelfs meerdere keren met nerveuze reacties van het stuur zoals een pure XC-fiets dat kan.

We komen er wel door, maar zeker niet zo snel of zo sereen als met andere fietsen met het label “downcountry”.Met deze nieuwe generatie ongebreidelde XC-fietsen vergeten we soms dat ze bergaf niet (allemaal) rijden als endurofietsen, maar de XRM herinnert er ons nog eens aan.Aan zijn stuur neem je best de tijd om het juiste spoor te kiezen wanneer het naar beneden gaat.

Tot slot hebben ook de banden hierin hun verantwoordelijkheid. De Ardent Race en Rekon Race (2.4) rollen goed en zijn perfect voor droge marathons, maar zeker niet veelzijdig genoeg voor downcountry.

Verdict

Door Lapierre wordt de XRM gepresenteerd als een fiets die zowel voor marathon als downcountry geschikt is, maar naar onze mening leunt hij veel meer naar de kant van het eerste dan het tweede, zoals de naam uiteindelijk al doet vermoeden.De XRM nodigt je uit voor lange ritten en blinkt uit op dit gebied, zozeer zelfs dat we verschillende keren drie uur of langer met hem rondreden, ondanks het plan veel minder lang van huis te gaan. Hoewel we moeten toegeven dat hij ons een beetje teleurstelde op de meest technische afdalingen, blijft het leuk zolang het terrein niet te veeleisend is. Daarom zou hij veel beoefenaars moeten aanspreken (niet iedereen woont in de bergen!), vooral omdat de prijs redelijk is voor een merk dat niet rechtstreeks online verkoopt. Binnenkort verwachten we een XR zodat we de twee versies goed met elkaar kunnen vergelijken. Wordt vervolgd!

Meer info via www.lapierrebikes.com

[summary