Test nieuw | Mondraker F-Podium: een XC-machine met DH-bloed - Mondraker F-Podium: de eerste terreintest

Door Léo Kervran -

  • Techniek

Test nieuw | Mondraker F-Podium: een XC-machine met DH-bloed - Mondraker F-Podium: de eerste terreintest

Mondraker F-Podium: de eerste terreintest van Léo in Stuttgart

De presentatie van de Mondraker F-Podium vond plaats in Stuttgart en daar kreeg ik de kans om een uurtje met de nieuwe F-Podium RR door de bossen te rijden.

Wanneer ik in het zadel versnel, reageert de fiets goed maar ook niet meer. Je hebt bijvoorbeeld niet hetzelfde explosieve gevoel als op een Specialized Epic. Met een SAG van 25% (een waarde die door Mondraker wordt aangeraden) pompt de Zero-vering absoluut niet en worden de oneffenheden van het terrein moeiteloos afgevlakt.

Als ik uit het zadel kom en bergop versnel, is de fiets meer in zijn element. Niet dat hij plots vooruitschiet, maar hij geeft wel een comfortabel gevoel en vergt niet het uiterste van de berijder. De vering pompt lichtjes maar ik heb nooit het gevoel dat ik er door word afgeremd. Het zijn eerder mijn kuiten die me er na enkele minuten aan herinneren dat het genoeg is geweest en dat ik beter terug in het zadel kan gaan zitten.

Algemeen beschouwd liggen de prestaties bij het trappen op de pedalen onder onze verwachtingen, zeker voor een topmodel als deze fiets. Ondanks de DT Swiss XRC1200-wielen – die ook gebruikt worden door het Scott-Sram Team van Nino Schurter, Lars Forster en Kate Courtney – mist de F-Podium wat levendigheid. Hij rijdt goed, maar geeft je niet die extra push om constant gas te geven.

Bergaf is dit een heel ander verhaal en vergeef je het voorgaande al snel. Op ruw terrein toont hij zich zeer stabiel dankzij een goed gedoseerde stijfheid. Het frame geeft net dat tikkeltje tolerantie om de fiets onder controle te houden op momenten dat het mis dreigt te gaan.

De geometrie is zeer geslaagd en bergaf heb ik – in tegenstelling tot wanneer ik in het zadel zit – nooit de indruk dat ik slecht op de fiets zit. Ik heb nooit de indruk dat ik door de hoge zadelpen over het stuur wordt gekatapulteerd wanneer ik stevig in de remmen knijp of wanneer het te steil wordt.

Achteraan lijkt het alsof de fiets over meer dan 100 millimeter veerweg beschikt en het is de voorvork die me eraan herinnert dat ik hier wel degelijk op een xc-fiets zit. Ik vraag me dan ook al snel af tot wat deze fiets in staat zou zijn met een vork van 120 millimeter en een dropper post …

Met mijn 1m79 hang ik een beetje tussen een medium en large in. Ik kreeg de kans om met beide maten te rijden en finaal verkoos ik de medium. Ondanks de lange reach is de large niet echt groot en bergaf is het rijgevoel gelijkaardig, maar in het zadel vond ik de medium levendiger en iets nerveuzer.

Mondraker F-Podium: de tweede terreintest van Olivier in Luik

Na afloop van de, door het slechte weer, korte testrit van Léo in Stuttgart, mochten we dankzij de hulp van de Belgische invoerder van Mondraker de fiets ook nog enkele uren testen in de omgeving van Luik, waar een deel van de Belgische redactie van Vojo zich bevindt.

In tegenstelling tot Léo had ik iets minder moeite met de zitpositie van de fiets. Misschien komt dat doordat ik een centimetertje kleiner ben (1m78). Maar ook ik hang ergens tussen de medium en large. Ik kon enkel met een medium rijden en vond deze een tikkeltje te kort. De large lijkt me iets geschikter.

Net zoals Léo vond ik de fiets niet explosief reageren bij het accelereren terwijl je in het zadel zit. Lopend op de pedalen levert versnellen wel vuurwerk op.

Door de hoge dosis grip ga je al sneller rechtop staan wanneer het bergop gaat. Hier merk je duidelijk de voordelen van de kinematica die de wielen op de grond doet kleven. Het zorgt ervoor dat de F-podium zich de koning te rijk voelt op technische beklimmingen. Maar opgelet voor de kleine bodemspeling van het bottom bracket en de traparmen die de neiging hebben om tegen de obstakels te botsen.

De fiets reageert levendig bij het veranderen van richting, is speels en wendbaar. Voor een racebolide vind ik hem best comfortabel. Afdalen doet hij dan weer als de beste. Ook al zou ik me op de large nog beter op mijn gemak gevoeld hebben, toch kon ik met de medium pijlsnel naar beneden denderen zonder het gevoel te hebben dat ik mijn vel riskeerde.

De dropper post heb ik daarentegen wel enorm gemist. De achterkant van de fiets ligt vrij hoog. Er zou gewerkt worden aan een versie met 120 millimeter veerweg en een dropper post. Voor zij die graag met een xc-fiets rijden zonder de ambitie te hebben om een world cup te winnen, lijkt me dat een betere optie. Moest je toch overstag gaan voor deze versie met 100 millimeter veerweg, dan raad ik aan om meteen een dropper post te installeren om de DH-capaciteiten van de F-Podium volop te kunnen benutten.

Verdict

De nieuwe Mondraker F-Podium mag er wel als een dragster uitzien, toch is hij niet zo exclusief. Wanneer je in het zadel zit, valt het moeilijk te zeggen of je snel vooruitgaat of niet. Dankzij het comfortabele veersysteem en de tolerantie van het frame is de fiets toch aangenaam bij een lagere snelheid. Bergaf zijn de genen van Mondraker wel degelijk aanwezig en naargelang je niveau zal de fiets je het nodige vertrouwen schenken of je pushen om alsmaar sneller te gaan. Hij schrijft zijn naam dan ook bij op het lijstje van de nieuwe generatie XC-full suspensions die perfect zijn aangepast aan de moderne xc-circuits. Een geslaagde operatie dus voor Mondraker en we hopen dat het Spaanse merk zijn gamma xc-full suspensions nog verder zal ontwikkelen …

Meer info op www.mondraker.com/es/en/new-f-podium-2020

[summary

DoorLéo Kervran

Test nieuw | Mondraker F-Podium: een XC-machine met DH-bloed - Mondraker F-Podium: de eerste terreintest