Presentatie | BMC Agonist: een nieuwe marathon fully

Er was duidelijk nog een niche die in het gamma van BMC nog niet ingevuld was, een niche die zich tussen de Fourstroke (XC) en de Speedfox (all mountain) in bevindt. En dat gat wordt bij het Zwitserse merk nu ingevuld door de nieuwe BMC Agonist. Een comfortable fiets met 29″-wielen en 110 millimeter veerweg die we in Spiez, in het Zwitserse Simmental, mochten ontdekken.

Maar eerst stappen we op de trein …

BMC nodigde ons uit in het station van Zurich om er op de trein te stappen voor de presentatie van de nieuwe fiets. Best origineel en BMC dankt dit aan de samenwerking met Swiss Tourism. Een betere keuze hadden ze niet kunnen maken, want de Agonist is eerder bedoeld om er mee op uit te trekken dan om er wedstrijden mee te rijden, ook al presteert de fiets sterk.

Kort nadat de trein zich op gang heeft getrokken, wordt de nieuwe BMC Agonist onthuld en Antoine Lyard, de MTB-productiechef van BMC, verklaart zijn ontstaan: “Toen ik het team in Zwitserland vervoegde, nu enkele jaren geleden, zijn we met dit project gestart. Julien Absalon en de andere leden van het team zwoeren toen bij een hardtail, ook al wilden ze ‘iets meer’. Voor hen hebben we de Teamelite 01 ontwikkeld met zijn softail achterkant (onze test van de Teamelite kan je hier nalezen, nvdr). Parallel aan die ontwikkeling zijn we ook begonnen met de ontwikkeling van een lichte fiets die een goed rendement levert, maar die minder op crosscountry gericht is. En dit is het resultaat.”

Maar ondertussen zijn ook de omlopen van de xc-wedstrijden geëvolueerd en full suspensions zijn op deze nieuwe omlopen bijna een must geworden. Waardoor de Fourstroke een nieuwe jeugd beleeft, vermits hij toch zeer nauw aanleunt bij de nieuwkomer, de BMC Agonist. Daardoor lijkt het gamma van BMC nu een pure XC-fiets te missen. Het merk lijkt dit ook te beseffen, maar de timing van de ontwikkeling van dit nieuwe project liet niet toe om hier sneller op te reageren dan dat we van buitenaf beschouwd hadden kunnen hopen. Toch hebben we het gevoel dat ze nog iets achter de hand houden.

In afwachting daarvan staat hier wel een mooie nieuwkomer voor onze neus en het is zo goed als zeker dat deze heel wat meer bikers zal aanspreken dan een pure wedstrijdmachine die door en voor de elite van onze sport werd ontwikkeld! We zijn dan ook benieuwd naar wat deze nieuwkomer waard is en of hij er in slaagt om de Fourstroke in de schaduw te stellen, maar eerst houden we nog even halt in het station om nader kennis te maken. Hop, iedereen uitstappen!

BMC Agonist: de eerste kennismaking

De BMC Agonist is zodanig ontworpen om uren op zijn zadel te kunnen doorbrengen. Hij zou efficiënt en comfortabel moeten zijn, maar ook zeer betrouwbaar, zodat de kostbare uren die de bezitter er na zijn dagelijkse taken mee doorbrengt ook aangenaam verlopen.

Zijn naam, Agonist, ontleent hij aan de buigende spier die beweging veroorzaakt, in tegenstelling tot een antagonist

Kortom, de Agonist moet de ideale gezel zijn voor je tocht en zijn naam ontleent hij aan de buigende spier die beweging veroorzaakt, in tegenstelling tot een antagonist, leert Wikipedia ons. De Fourstroke “zal zich meer en meer op crosscountry richten met enkel nog carbon frames en enkelvoudige voorbladen …” vertelt men ons, zodat elk model een duidelijk plaatsje krijgt in de catalogus.

Geometrie

De beste manier om een fiets een ander karakter te geven, buiten het vergroten van de veerweg (hier van 100 naar 110 millimeter), is natuurlijk door de geometrie te wijzigen. De balhoofdhoek van de BMC Agonist is iets vlakker dan die van de Fourstroke (69,5 graden tegenover 70 graden) en de reach werd iets verlengd naar 435 millimeter in de maat M, waardoor het big wheels concept (lang frame/korte stuurpen – 70 millimeter in de maten S, M en L) nog meer lijkt toegepast te worden; een recept dat het merk als één der eersten toepaste. De liggende achtervork is met een lengte van 445 millimeter wel nog relatief lang.

Het valt ons ook meteen op dat het frame bijzonder compact is, want de stand over height is maar liefst 6 centimeter lager dan op de Fourstroke! BMC verdedigt deze keuze door te stellen dat de fiets daardoor makkelijker te besturen is op technisch terrein. Wat het voor ons des te verrassender maakt dat geen enkel model van het Agonist-gamma van origine is uitgerust met een dropper post (je kan er wel één monteren, maar dan moet je daar nadien nog in investeren), maar daar komen we later nog op terug …

De vering

BMC maakt ook op de Agonist gebruik van zijn APS-vering met een VPP-kinematica, waarvan de basis elf jaar geleden voor het eerst in het gamma verscheen. Hier hebben we wel recht op een verbeterde versie met een 2:1-verhouding en een degressieve compressiecurve waardoor je nog beter het verschil moet voelen tussen de verschillende posities van de demper. Hierdoor kan je ook een lagere druk gebruiken in de demper, wat dan weer de pakkingen en de scharnierpunten moet sparen. Dit ligt volledig in lijn met de filosofie van BMC om zo betrouwbaar mogelijke fietsen te bouwen.

De veerweg bedraagt dus 110 millimeter en de anti-squat waarde blijft zeer hoog (95% met een voorblad van 32 tanden) waardoor een uitstekend rendement en dynamisme behouden blijft. De fiets blijft daardoor ook makkelijk te controleren zodat de berijder minder snel moe zou worden dan op een pure XC-fiets. Een kleine aanduiding van de SAG is te vinden tussen de link en de rechter staande achtervork om het afstellen van de demper te vergemakkelijken.

Voor de veringen doet BMC een beroep op Fox, met een Float-demper en een gloednieuwe F32 Boost-vork die lichter is dan het vorige model. Opgelet, het gaat hier niet om de ultralichte StepCast-versie die een veerweg heeft van 100 millimeter, maar wel om een evolutie van de klassieke F32. Ze is lichter (minder dan 1600 gram) en breder, want ze is ook compatibel met 27,5+ (al is dat hier niet van doen). Dankzij de Boost-standaard is de voorvork ook stijver en ook de vormen van de voorvork zijn onder handen genomen. Op het stuur zien we een lockout van DT Swiss om de drie standen van de voorvork te bedienen. Een slimme oplossing van BMC in afwachting dat Fox eindelijk zelf eens met een betrouwbare lockout op de proppen komt!

De bovenste link is nog steeds uit aluminium en ziet er bekend uit, maar de onderste link werd wel vernieuwd. Deze is nu boven de trapas in het frame weggestopt, maar ze speelt ook een andere rol, wat ons de gelegenheid geeft om een bruggetje te maken naar het volgende hoofdstuk …

Het ontwerp van het frame

Het frame van de BMC Agonist is volledig uit carbon vervaardigd en enkel geschikt voor 29″-wielen (en banden tot 2.35). Op de weegschaal geeft het frame een gewicht aan van 2180 gram, inclusief demper en derailleurpat. Het frame is stijf, maar ook niet te, zodat het geschikt blijft voor heel veel bikers. Dit pluimgewicht krijgt nog een heel andere dimensie als we zien wat BMC allemaal voorzien heeft in het frame.

De kabels lopen via carbon buizen intern door het frame, waardoor het mogelijk is om de kabels over de volledige afstand te geleiden, van de ingang tot de uitgang. BMC gebruikt daarvoor een gelijkaardig systeem als Specialized op de Stumpjumper, met carbon buizen die meteen bij de fabricatie in het frame worden geïnstalleerd om kopzorgen nadien te vermijden. Goed gezien!

Ook de kabel om de demper te blokkeren loopt volledig intern door het frame en de kabel van de achterderailleur loopt voortaan ook door de onderste link, net zoals de remkabel. Dit is de manier om te voorkomen dat de kabels onder het bracket te fel worden blootgesteld aan impacts van stenen en het is natuurlijk ook mooier.

Het frame is compatibel met de Di2 en met een voorderailleur (waarvoor in de zitbuis een opening is voorzien om de pat te bevestigen). Verder merken we ook een hele resem beschermingen op die rechtstreeks in het frame zijn voorzien (onder meer op de liggende achtervork) of later werden toegevoegd maar perfect werden geïntegreerd (een kleine kettinggeleider, een flap die de onderste link moet beschermen, enz). Er is duidelijk over nagedacht en je voelt de inmenging van mensen die ook zelf biken.

In deze optiek kan enkel de keuze voor de Pressfit-trapas verbazen. Oké, de BB92 die BMC gebruikt is betrouwbaar, maar het is onmogelijk om de cups te verwijderen zonder de lagers te beschadigen, waardoor je verplicht bent om ze te vervangen als je ze om de één of andere reden toch moet verwijderen (wat niet vaak zou mogen voorkomen, want een ‘raam’ in de zitbuis moet toelaten om de kabel van een eventuele voorderailleur en dropper post makkelijk te installeren).

Montages, prijzen en beschikbare versies

Het topmodel van het gamma is deze BMC Agonist 01 ONE, waarbij 01 wil zeggen dat het frame volledig uit carbon is en de term ONE dat het om het meest prestigieuze model gaat. Dit model is uitgerust met een Sram XX1 Eagle-aandrijving en uitstekende DT Swiss XR 1501-wielen met 25 millimeter brede velgen. Rond die wielen liggen zeer stevige en polyvalente Vittoria Barzo-banden (de nieuwe partner van het XC-team). Op het prijskaartje staat een bedrag van 6999 euro en dit model zal vanaf juli beschikbaar zijn. Dit is niet goedkoop, maar als we het vergelijken met de prijzen van de concurrenten dan is de Agonist goed gepositioneerd, wat niet altijd het geval is bij BMC.

Vervolgens komen de BMC Agonist 02 ONE en TWO die zijn uitgerust met een carbon voordriehoek en een aluminium achterdriehoek. Het gewicht daarvan zou 2530 gram bedragen. Ze worden uitgerust met een dubbel voorblad (van Shimano) en de prijzen beginnen hier vanaf 3499 euro. Deze modellen zouden vanaf augustus beschikbaar zijn. Later volgt dan nog een volledig aluminum frame, de 03.

BMC Agonist 01 ONE: de eerste test

Bij het verlaten van het station van Spiez staat er al een mooie vloot fietsen op ons te wachten voor een eerste test in de bossen rond de prachtige Thunersee.

We beginnen rustig en we stelen vast dat we meteen goed zitten op de fiets en dat de zitpositie niets extreems heeft. Eigenlijk net zoals de Fourstroke, maar het verschil tussen de twee wordt veel duidelijker als we onze eerste meters off road rijden.

Als we verder van het meer wegrijden en door de alpenweiden omhoog beginnen klauteren, waarderen we vooral hoe licht de fiets wel niet is. We waren niet in staat om hem zelf na te wegen en we kennen het volledige gewicht van de fiets ook niet, maar we hebben de indruk dat we eerder de 10 kilogram benaderen dan 11 kilogram. Wat een goed teken is. De vering is eerder neutraal en we hebben slechts zelden de neiging om ze volledig te blokkeren. We wisselen tussen de open stand en de tussenstand en dat is perfect. De fiets zakt ook niet in van zodra het steil bergop gaat en hij biedt voldoende grip, een bewijs dat er goed is nagedacht over de kinematica.

We storten ons op de eerste singletracks om de wendbaarheid van de BMC Agonist te testen en hij doorstaat deze test met glans. We kunnen onze wielen zeer precies plaatsen. We voelen wel dat we op een ‘kleine’ fiets zitten, maar de fiets vergeeft veel. Enkel de dropper post missen we enorm. Waarom een compact en speels frame maken als je met je achterste toch nog twee meter boven de grond moet hangen als het steil bergaf gaat? Nee, dan mogen ze ons nog proberen wijsmaken dat de Duitse markt daar niet echt voor open staat, voor ons is dit een grote misser op zo’n fiets.

Waar we met de Agonist bijzonder in onze nopjes waren, was in de bossen van het Simmental, waar onze fotograaf van de dag ons jammer genoeg niet heeft gevolgd. De wortels volgden er elkaar aan een hoog ritme op en de fiets bleek er over de uitzonderlijke capaciteit te beschikken om zijn snelheid te houden terwijl je over de obstakels zweeft. De veringen werkten perfect samen en de cranks raakten de grond niet al te vaak, een bewijs dat de veringen in het bovenste deel van de veerweg blijven en nog reserve achter de hand houden.

Als we na deze mooie lus van een dertigtal kilometer terug wat rustiger aan doen, proberen we te achterhalen wie de concurrenten zullen zijn van deze nieuwe BMC Agonist. We denken onmiddelijk aan de Scott Spark 120 of de Orbea Occam TR, al is deze laatste misschien nog iets speelser en kan hij ook in een enduro of een stevige rit als de Transvésubienne ingezet worden. De eerste daarentegen is net zoals de Agonist bedoeld voor marathons en sportieve tochten, of voor xc-renners die graag wat extra reserve hebben, ook al verliezen ze daardoor wat rendement en beschikken ze over een iets minder racy zitpositie. Bij Orbea is er nog de Oiz en bij Scott de Spark RC om het (XC-) gamma te vervolledigen … wat bij BMC (nog?) niet het geval is!

Verdict:

We hebben een zeer fijne tijd beleefd aan het stuur van deze nieuwe BMC Agonist. Hij is levendig en wendbaar, maar relaxer om te besturen dan een pure XC-fiets. Hij is ook op zijn gemak in technische porties, in die zin dat hij zijn snelheid houdt op obstakels (dankzij de 29″-wielen, maar niet enkel daardoor, ook het frame en de veringen helpen natuurlijk). Hij is licht en biedt een rendement dat aanleunt aan dat van de Fourstroke, die hij daardoor nog wat ouder doet lijken. De Agonist opent duidelijk de weg naar een echt XC-model, want met twee modellen die zo nauw bij elkaar aanleunen, mist het gamma van BMC momenteel wat coherentie bij de korte veerwegen. Een andere onvergeeflijke fout is de afwezigheid van een dropper post, die volgens ons onmisbaar is als we kijken tot wat de fiets in staat is en de doelgroep die hij voor ogen heeft. En dan mogen ze ons nog vertellen dat onze Duitse buren, voor wie de fiets vooral bedoeld is, daar niet warm voor lopen … 

De link naar de website van BMC