Alps Epic: de Hautes-Alpes zoals ze moeten zijn! ⋆ Vojo

Van 18 tot 22 juni verwelkomt de Alps Epic wederom een honderdtal enthousiaste mountainbikers in de feeërieke Franse Alpen. De Alps Epic staat voor technische trails, prachtige natuur en pure gezelligheid. De nummerbordjes zorgen voor de extra toets, maar zijn voor de meeste deelnemers bijzaak. Het gaat om de persoonlijke uitdaging, fysiek en technisch. Het gaat om vriendschappen smeden, passies delen en elkaar aanmoedigen. De amicale sfeer, een toplocatie en een geoliede organisatie: het zijn de ingrediënten van een geslaagd recept. Vorig jaar stonden we zelf aan de start van dit feestje. Een terugblik en vooruitzicht naar de mooiste race in de Hautes-Alpes.

De Alps Epic is een meerdaagse marathonwedstrijd. Iedere dag een nieuwe etappe en dat vijf dagen op rij, met een extra proloog om de benen op te warmen. Drie gastdorpen in drie verschillende regio’s verwelkomen de deelnemers. Serre Chevalier Vallée is het startdorp, finishen doen we in Arvieux en tussenin bezoeken we Puy-Saint-Vincent. Daarmee vinken we Briançonnais, Le Pays des Ecrins en de Queyras af. Ieder met zijn eigenheid en specifieke karakter.

Ook dit jaar kan je deelnemen als duo of solorijder in “La Course” of als solorijder in “La Rando”. Wij kozen voor een uitdaging als team en stonden aan de start in de mixed categorie. Ready, set, go!

Proloog: Serre Chevalier Vallée (11,6 km / 475 hm)

De start van het avontuur. Deel één klimmen, deel twee dalen. Alle teams mooi opgelijnd in de startbox, de spanning stijgt. Ideaal als opwarmer voor wat moet komen, maar ook steeds weer de rit waarin je jezelf tegenkomt. “We gaan rustig aan doen”, “Niets forceren”, “De week is nog lang”, … tot het startschot gegeven wordt.

Zij aan zij vliegen we de klim op, de hartslag schiet meteen naar rood. We komen al wat korter op het team voor ons, nog een tandje erbij, … Met drie mixed teams wordt een tussensprint naar de start van de eerste singletrack betwist. Vanaf dit punt weten we weer waarom we voor de Alps Epic kozen. De technische trails starten hier en zullen niet meer stoppen. De afdaling is een pittige mix van natuurlijke trails en bikepark shaped amusement. Een fully en dropper, geen overbodige luxe!

Etappe 1: Serre Chevalier Vallée – Serre Chevalier Vallée (62,2 km / 2250 hm)

Vandaag twee keer klimmen en twee keer dalen. Of hoe een hoogteprofiel toch simpel kan zijn. Na onze eerste plaats gisteren mogen we aantreden in de leiderstrui en staan we vooraan in de startbox.

Echte klimgeiten zijn we beide niet, maar we staan ons mannetje. Halfweg de klim worden we bijgehaald door het tweede mixed team en niet veel later volgt ook het derde team. Een paar kilometer verder bereiken we de top. Dropper down, suspension open. Genieten maar. Het eerste stuk is een ware adrenaline rush. Technische passages over gemene rotsen. Het waterstroompje eroverheen maakt het niet meteen makkelijker. Blindelings volg ik de lijn van mijn teamgenoot. Eén na één schieten we andere teams voorbij. Eens de rotspartij overleefd, rijden we opnieuw aan de leiding. Na een korte doortocht in het gras, volgt een steile afdaling door losse stenen. Best een uitdaging om hier voluit te gaan.

De tweede klim gaat op hetzelfde elan verder. Losse stenen, steile neepjes. De benen worden op de proef gesteld. Even bijtanken op de top en daar is de volgende afdaling. Opnieuw toont de organisatie waarom de Alps Epic is wat ze is. Een afdaling bezaaid met haarspeldbochten. Sommige net-te-doen, andere net-niet-te-doen. Spontaan gelukkig worden van de “noseturn” van je voorganger. Woohoo, well done! Na een kleine vijf uur bollen we opnieuw als eerste mixed team over de finish. Dit hadden we niet verwacht, maar is zeker een mooie start.

Etappe 2: Serre Chevalier Briançon – Puy-Saint-Vincent (46,2 km / 1650 hm)

Vandaag trekken we naar het volgende pittoreske dorpje, Puy-Saint-Vincent, te midden van Le Pays des Ecrins. De eerste etappe in lijn dus. Een storm dwingt de organisatie tot plan B met een aangepast parcours. Laat dit nu een regio zijn, waarbij zelfs een plan B prachtig kan zijn. Het eerste deel is dan wel iets minder geaccidenteerd dan voorzien, het blijft genieten van de vergezichten, de natuur en de berglucht.

Ook vandaag worden we in de eerste klim bijgehaald. De afdaling is een kolfje naar onze hand. De achterstand wordt goedgemaakt, de voorsprong uitgebouwd. Een kilometer voor de top van de tweede klim zit het tweede team ons terug op de hielen. We kijken elkaar even aan. Duimpje op of duimpje neer? Duimpje op, we schakelen een versnelling hoger. Een hartslagpiek en zuur in de benen, maar we duiken nog net als eerste de afdaling in. Het bikepark van Puy-Saint-Vincent is een absolute topper. Een chaos van linten en kruisende trails zorgt voor de nodige hectiek. Het haasje-over spel met één van de mannenteams maakt het nog plezanter. Aan de finish enkel smiling faces, uitbundige reacties en een aanstekelijk enthousiasme. De sfeer is onvergetelijk.

Etappe 3: Puy-Saint-Vincent – Puy-Saint-Vincent (50 km / 2340 hm)

Etappe drie, met drie klimmen en drie afdalingen. Deze etappe staat hoog aangeschreven in de geschiedenisboeken van de Alps Epic. Geen wonder dat ze in de editie van 2022 ook terug opduikt. De eerste klim leidt naar een plateau op 2000 meter. Tussen de toppen van Les Têtes en Château Le Brun genieten we van het uitzicht. Dit is een mini fotomoment wel waard.

In de afdaling maken we kennis met le Bois de la Pignée. Het zigzag patroon van de track voorspelde een prachtig haarspeldpad. Concentratie, door de bocht kijken, met de remmen spelen, gewicht verleggen en dan euforisch net door die bocht glippen. Zalig. Opgeladen om de volgende klim aan te vatten. Een breder gravelpad tot Col d’Anon, om te vervolgen op een nieuwe singletrack, slingerend door een bergweide in volle bloei. Dit is echt puur genieten. Zelfs mijn clichéboek schiet tekort.

De laatste klim brengt ons terug naar het bikepark. De afdaling loodst ons door mulle bosgrond en voorbij een fraaie waterval. Veel tijd om na te genieten wordt ons niet gegund. Het venijn zit in de staart. De terugweg richting Puy-Saint-Vincent kon over goed lopende asfalt verlopen, maar daarvoor kom je niet naar de Alps Epic. Een pittig wandelpad met stijgingspercentages boven 20% paste meer in het plaatje. Gelukkig zat er nog een gelletje in onze zak.

Etappe 4: Puy-Saint-Vincent – Arvieux (56,6 km / 2630 hm)

We verlaten het Pays des Ecrins en trekken naar de Queyras. Bekend van de mythische Izoard, worden we verwacht in gastdorp Arvieux. Op de weg daarheen overwinnen we één van de langste klimmen van dit avontuur met een hoogtepunt op 2200 meter. Een inspanning de moeite waard. We proeven van het hooggebergte met magnifieke uitzichten. Eén lange singletrack leidt ons van de Col Garnier naar de Col de la Leuze.

De hoge toppen die ons omringen doen dromen en genieten … en de koers vergeten. De lange klim was niet ons voordeel. We hielden opmerkelijk lang stand, maar werden net voor de top nog bijgehaald. De afdaling werd dus een inhaalrace en de laatste klimmende kilometers een uitputtingsslag. There is no easy way voor de parcoursbouwers en ook vandaag werd een pittige apotheose voorzien. Volledig leeg bereikten we de eindmeet. Net als iedere dag stond er een heerlijk buffet te wachten. Al snel waren de cellen bijgevuld en konden we nagenieten van een prachtige dag op een prachtige locatie. Druppelsgewijs vult de aankomstplaats zich met blije gezichten, nieuwe verhalen en frisse pintjes.

Etappe 5: Arvieux – Arvieux (67,3 km / 2530 hm)

De langste etappe werd bewaard voor het eind. Een korte klim om te starten, gevolgd door een heerlijke afdaling. Ofwel lagen de haarspeldbochten er goed bij, ofwel had het oefenen al resultaat opgeleverd. Het zicht op Fort Queyras maakte het plaatje compleet. Tien kilometer klimmen op een gravelpad en we bereikten Sommet Bucher. Een 360 graden panorama, maar wij keken vooral uit naar de afdaling recht voor ons. In geen tijd staan we 700 hoogtemeters lager in het dorpje Molines-en-Queyras. Een panoramaweg gunt de beentjes even rust, voor we proeven van “Le sentier des 40 lacets” en met de nodige schwung verder dalen. Op naar het hoogste punt van de week. Wat viel dit zwaar aan het einde van dit avontuur. Verstand op nul en blijven trappen.

De afdaling voelde als een zaligheid. Een goed bollend stuk om te starten, waar we terug op adem konden komen, voor het meer technische gedeelte ons weer op scherp zette. De laatste kilometers liepen op en neer en op en neer. We vonden een leuk groepje en nestelden ons in het kleine peloton. Het zicht van de eindmeet deed de euforie toenemen en de snelheid steeg verhoudingsgewijs. Nog een laatste singletrack langs het water en we mochten het eindklimmetje naar de finish aanvatten. Moe maar voldaan konden we opnieuw de eerste plaats vasthouden en uitkijken naar het afsluitende feestje.

De Alps Epic is een avontuur als geen ander. Het is één van de meer technische marathons in Europa en daarom alleen al een absolute aanrader. Vergis je niet, kom voorbereid aan de start. Met zowel een fiets als lijf in topvorm geniet je hier het meest. Wil je je echt laten verwennen, dan kan je gebruik maken van het aanbod van Transactief. Zij bieden dit avontuur aan als één van hun reizen, waarbij extra begeleiding en amusement inbegrepen zijn. Ieder jaar staan er deelnemers van over heel de wereld aan de start. Ieder met zijn eigen ambities, eigen verhaal en eigen motivatie. België en Nederland is goed vertegenwoordigd en dat laat zich ook merken in de gemoedelijke sfeer. Het begin van vele vriendschappen en camaraderie.

Je kan nog steeds inschrijven voor de editie 2022. Geen proloog dit jaar, maar vijf heerlijke etappes, die de regio alle eer aan doen. Serre Chevalier Brainçon is opnieuw de startplaats, om via Puy-Saint-Vincent richting Vars te trekken. De eerste etappe zal bovendien het Franse marathonkampioenschap inhouden. Dit zal de ervaring alleen nog meer uniek maken!

Meer info via www.alpsepic.com