Cape Epic: overgangsetappe zorgt voor vuurwerk!
Door Jan Geys -
Met slechts 78 kilometer en 1600 hoogtemeters op het menu mocht de vierde etappe er dan wel uitzien als een halve rustdag voor de renners, maar de realiteit is altijd net een tikkeltje anders, want het is een cliché dat het nog altijd de renners zijn die de wedstrijd maken. En dat deden ze ook. Ook het legertje fotografen deed hard zijn best om ons weer te verwennen met de mooiste beelden van de dag …
Hij werd aangereden door een onoplettende renner uit de mixed-categorie en maakte tegen 30 km/u een frontflip. Balans: band van de velg en een geplooide derailleurpat achteraan. Jeffry zelf kwam er zonder al te veel erg uit en kon zijn weg verderzetten. Aan de finish kreeg Jeffry gelukkig excuses aangeboden van de onruststoker.
Het slechte nieuws zou echter later op de avond volgen voor het Vojo-Scott team: één uur straftijd. Er is namelijk die regel dat twee ploegmaats nooit verder dan twee minuten uit elkaar mogen rijden. En vermits Olivier de val van Jeffry niet gezien had en, aangetrokken door al het lekkers, was doorgereden naar de bevoorrading, lagen ze al snel een tiental minuten uit elkaar. Van een duur bekertje water gesproken …
Dan verging het de beste Belgen uit het klassement vandaag stukken beter. In het begin van de etappe dreigde een takje nog roet in het eten te gooien door zich in de derailleur te nestelen van Frans Claes, die vervolgens een dipje had. Claes en Carabin moesten de eerste twee groepjes laten gaan, maar nadien kwamen de betere benen terug en met de hulp van Lakata/Hynek en Grotts/Montoya sloten ze terug aan bij de tweede groep.
Aan de finish voelden de aasgieren hun benen precies niet meer en werd er gesprint, maar Claes en Carabin konden de anderen toch achter zich houden
Op de UFO-klim reden Claes en Carabin iedereen uit het wiel, maar na de afdaling kwamen hun vluchtgezellen terug aansluiten. De andere teams (uitgezonderd Kaufmann) weigerden op kop te rijden en dus was er een sterke Seba nodig die tempo bleef maken. Aan de finish voelden de aasgieren hun benen precies niet meer en werd er gesprint, maar Claes en Carabin konden de anderen toch achter zich houden. Resultaat: achtste in de etappe en elfde in de tussenstand.
De kopgroep met onder meer Centurion-Vaude, Cannondale, Scott-Sram en Songo-Specialized steekt de Sonderend-rivier over.
De twee belangrijkste beklimmingen van de dag luisteren naar de namen ZigZag en UFO. Op bovenstaande foto begint de kopgroep aan de ZigZag-klim.
Je vraagt je ongetwijfeld af waar de naam UFO vandaan komt. De klim dankt die naam aan het vreemde gebouw op de top, een gebouw dat als twee druppels water op een vliegende schotel lijkt …
Trouwens ook de afdaling van de UFO-klim heeft een bijzondere naam: de Good Samaritan Descent. De afdaling kreeg deze naam na een voorval in 2014 toen Markus Kaufmann en Jochen Kaess een wiel afstonden aan de klassementsleiders Robert Mennen en Kristian Hynek, nadat deze laatste lek gereden was, en ze zo de eindzege van Mennen en Hynek redden.
Assistentie onder de deelnemers is toegestaan, zolang je maar gerangschikt staat in hetzelfde klassement. Dit is meteen de reden waarom de topteams een back-up team meenemen naar de Cape Epic, zodat in geval van nood het tweede team een wiel of fiets kan afstaan aan het eerste team. Maar een team bij de mannen mag wel geen hulp bieden aan een team bij de dames!
Bij die dames zijn Stenerhag/Süss en Spitz/de Groot duidelijk de sterksten van het pak. Spitz en de Groot trokken aan de meet het laken naar zich toe, iets waar Süss wel ontgoocheld om was. De Zwitserse mag samen met haar Zweedse teamgenote morgen echter opnieuw in de oranje leiderstrui starten.
Bij de mannen maakte Jaroslav Kulhavy de voorbije dagen veel indruk bij zijn collega’s door de kracht die van hem uitstraalde op de vlakke stroken. En ook de bookmakers zullen Sauser en Kulhavy na de voorbije twee dagen ongetwijfeld als de grote favorieten aanduiden …
… maar Avancini klinkt nog steeds strijdvaardig, ondanks het tijdverlies van vandaag. “Als dit jaar iemand anders als Cannondale de Cape Epic wint, dan zullen ze er voor gevochten hebben, want we zijn niet van plan om dit zonder slag of stoot af te geven.”
Dat tijdverlies was deels ook te wijten aan een gebeurtenis in de afdaling. Fumic kwam in aanvaring met één van de motoren (jawel, ook in het mountainbiken durven die al eens in de weg rijden) en belandde even in de kant van de weg. Al bij al liep het incident nog goed af, want de Cape Epic van Fumic had hier even goed voorbij kunnen zijn.
Uittredend winnaar Karl Platt kende een iets betere dag en blikt filosofisch terug op de voorbije dagen: “Ik weet niet wat me deze week overkwam, ik heb me nog nooit zo gevoeld in een wedstrijd. Maar ik vind het nog wel leuk. Mountainbiken moet leuk zijn, dus ik kijk dan ook al uit naar de rest van de week!”
Ook ex-Tourwinnaar Cadel Evans lijkt het naar zijn zin te hebben in de Cape Epic. De Australiër is hier duidelijk niet naartoe gekomen om enkel wat mee te rijden en te genieten van de Afrikaanse natuur. Hij en George Hincapie mochten vandaag dan ook met de bloemen zwaaien bij de masters.
Dit gezicht spreekt boekdelen …
… en dit ook!
Joaquim ‘Purito’ Rodriguez (Bahrain-Merida), die hier een team vormt met ene José-Antonio Hermida, zoekt verkoeling na afloop van de rit. De ex-winnaar van onder meer de Waalse Pijl en Ronde van Lombardije doet het niet slecht in het verre Zuid-Afrika. Ze bekleden momenteel nog net een plaatsje in de top 30.
Bly ingeskakel!*
Ons fotoalbum van gisteren gemist? Dat kan je hier terugvinden: www.vojomag.nl/cape-epic-de-hitte-heeft-het-laatste-woord. Het ritverslag van vandaag lees je hier: www.vojomag.nl/news/cape-epic-evanshincapie-de-beste-masters-claescarabin-8ste-bij-de-elites
*Stay tuned