De persoonlijke favorieten van de redactie in 2025

Paul

Een enduro meerdaagse ontdekken tijdens de Trans-Nomad

Ik wist dat ik het niet moest doen … Hoewel ik het af en toe wel leuk vind om mijn snelheid te meten, ben ik niet echt een racer. En toch, door me in te schrijven voor een vierdaagse in het hart van de Pyreneeën, wist ik dat ik overstag zou gaan en ervan zou genieten.

En als je dan van je fiets stapt, is het fijn om een praatje te maken met mensen van over de hele wereld die dezelfde uitdaging zijn aangegaan. En dus kan ik nu zeggen dat ik dol ben op enduro-meerdaagsen, en ik kan niet wachten om opnieuw aan de start van een wedstrijd te verschijnen.

Reizen met de gravelbike

Gravelbiken is een fantastische manier om stoom af te blazen en de natuur in te trekken. Reizen met de gravelbike is hetzelfde, maar dan nog beter! Het plezier van lange dagen op de fiets, het ontdekken van nieuwe landschappen, maar ook vreemde mensen ontmoeten. Want als je met de fiets reist, word je zelden vijandig ontvangen.

Deze zomer heb ik het zuiden van Portugal verkend, van Faro tot Lissabon. Voor mij is de combinatie van sport en het plezier van reizen een succesformule, waarmee ik talloze bestemmingen heb ontdekt.

Het OneUp V2 Carbon-stuur

Ik was al bekend met het V1 carbon-stuur van OneUp, dat opviel door zijn uitgebalanceerde flexibiliteit en zeer geslaagde vorm. Ik kon me moeilijk voorstellen wat de V2 nog beter zou kunnen bieden, maar ik was echt verbluft.

Het stuur, ontworpen in Squamish, Canada, behoudt zijn succesformule en tilt deze naar een hoger niveau. Het biedt een uitzonderlijke trillingsdemping zonder in te leveren op precisie. Dit is het stuur dat ik op al mijn meest veeleisende fietsen heb gemonteerd, de fietsen waarmee ik veel bergaf wil rijden. Het resultaat is direct merkbaar en kan de rijervaring drastisch veranderen.

Het stuur is verkrijgbaar op de website van OneUp: eu.oneupcomponents.com/products/v2-carbon-handlebar 

De Trailtool Pocket V3

Ik heb altijd al de paden achter mijn huis willen onderhouden. Je weet wel, die paden waar je zo van houdt, maar die soms beschadigd raken door intens gebruik of door hevige regen. Maar het idee om mijn auto te nemen, vervolgens te voet een stukje te lopen met een schop of hark op mijn schouder, heeft me tot hiertoe tegengehouden.

Ik heb hem nog niet veel uren gebruikt, maar het geheel is robuust, de kop werkt efficiënt en, het belangrijkste, ik kan er direct mee de trails op met mijn mountainbike of e-MTB. Ik ben er dol op!

De website van het merk: shaapers.com/en/products/trailtoolpocket-outil-shaper

Verhalen vertellen

Dit is de kern van mijn werk, en het is nog steeds wat ik het liefst doe. Jullie laten kennismaken met de meest originele of interessante mensen, en de beste manier vinden om hun boodschap over te brengen. De juiste manier kiezen om je ogen te bereiken – via artikelen, video’s of berichten op sociale media – of je oren, via podcasts. Het formaat maakt niet uit, zolang de boodschap maar overkomt en het verhaal je zin geeft om op een fiets te stappen, wat voor fiets het ook mag zijn.

Jan

Appenninica MTB Stage Race

Mijn liefde voor MTB Stage Races begon zo’n 25 jaar geleden met deelnames aan La Piste Aveyronnaise en de Crocodile Trophy. Beide wedstrijden liggen jammer genoeg al onder de zoden op het kerkhof van ter ziele gegane MTB Stage Races. De laatste jaren zien we een heuse exodus van wedstrijden en het doet dan ook des te meer deugd wanneer we toch nog eens een parel ontdekken. De Appenninica MTB Stage Race in Italië is zo’n parel. Stel je geen massa-event voor zoals de Cape Epic in Zuid-Afrika, maar een kleinschalige gebeurtenis met maximaal 150 deelnemers.

Zelf bekeek ik het dit jaar vanaf de zijlijn met mijn fototoestel in de aanslag, maar alle deelnemers die ik sprak waren het er unaniem over eens dat de natuurlijke trails fantastisch waren. Ook de Duitser Karl Platt, vijfvoudig winnaar van de Cape Epic, genoot met volle teugen van de oneindige trails in de regio Emilia-Romagna. Het maakt me dan ook blij dat er anno 2025/2026 toch nog MTB-meerdaagsen als de Appenninica bestaan. Hopelijk krijgen ze navolging, in Italië, of elders ter wereld waar mooie paden liggen te wachten op onze noppenbanden.

De volledige reportage kan je hier terugvinden: https://www.vojomag.nl/appenninica-mtb-stage-race-2025-ruige-parel-hart-van-italie/

Schwalbe Clik Valve

De uitvinding dateert al van 2024, maar ik kon het nieuwe Clik Valve-ventiel van Schwalbe dit jaar pas echt zelf uitproberen. Velen van jullie zullen, net zoals velen van mijn vrienden, zeggen dat er niets mis is met de Presta-ventielen waarmee we onze banden al honderd jaar vol lucht pompen. Toegegeven, vaak komt het niet voor, maar wie heeft nog niet te maken gehad met een weerbarstig moertje op de ventielkern dat koppig weigerde los te komen vooraleer de band opgeblazen kan worden? Of met een geplooide ventielkern zodat deze niet goed meer de luchtdoorgang afsluit? Of in het slechtse geval zelfs met een afgebroken exemplaar?

Het eenvoudige kliksysteem van de Schwalbe Clik Valve maakt daar komaf mee en ik ben er zo snel aan gewend geraakt dat ik vanaf nu niets anders meer wil. Of hoe een klein voorwerp toch een wereld van verschil kan maken.

Onze volledige review lees je hier: https://www.vojomag.nl/test-schwalbe-clik-valve-sks-clik-tec-pompsystemen-proberen-is-houden/

Adrien

Taiwan, een magisch eiland

Taiwan, ik had er al veel over gehoord, maar had er nooit echt aan gedacht om erheen te gaan. Het eiland – het kloppende hart van de fietsindustrie – komt regelmatig ter sprake in gesprekken, of het nu met collega’s, vakgenoten of vrienden is. Ook bij Vojo had het onderwerp al dromen opgeroepen: collega Olivier maakte er in het verleden al een bikepackingtrip die een bijzondere indruk op me had achtergelaten. Hij schetste een beeld van een bestemming die even exotisch als veelbelovend is.

Dit jaar deed zich een perfecte gelegenheid voor. De lancering van de gloednieuwe Giant Anthem, samen met een uitnodiging om de fabriek van het bedrijf te bezoeken, bood het ideale excuus om werk en een persoonlijk project te combineren. Naast een kijkje achter de schermen bij een van ‘s werelds belangrijkste fietsindustrieën en de productie van de fiets van de regerende wereldkampioen crosscountry, kreeg de reis al snel een nieuwe dimensie. Nadat het professionele gedeelte was afgerond, was het tijd voor ontdekkingstochten: tempels, de lokale keuken die even rijk als heerlijk is, en een onderdompeling in het stadsleven. Deze eerste kennismaking met Taiwan bevestigde alleen maar alle fantastische dingen die ik erover had gehoord.

• Bezoek | Giant Taiwan: in het hol van ‘s werelds grootste fietsenfabrikant
• Test nieuw | Giant Anthem 2026: wereldkampioen XCO enerzijds of trail-MTB anderzijds

Fietsen naar het werk

Het klinkt misschien paradoxaal voor een journalist bij een fietsmagazine … maar dit jaar heb ik het woon-werkverkeer per fiets ontdekt. ​​Door een verhuizing kon ik eindelijk weer dagelijks naar kantoor fietsen. Sindsdien hebben de ochtenden een heel ander karakter gekregen: spontane vriendschappelijke wedstrijdjes met andere fietsforenzen, doorweekt op kantoor aankomen na onvoorspelbaar weer, of een weloverwogen omweg via een paar singletracks voordat ik begin met werken (sorry voor de kleine vertraging, baas). Los van de anekdotes is het woon-werkverkeer per fiets een echte manier geworden om te ontspannen voordat de dag begint. En, zonder het zelf te beseffen, een zeer effectieve manier om voldoende uren in het zadel door te brengen voor ambitieuzere projecten die in 2026 op de planning staan.

De Shimano XTR XC-wielen en de CamelBak Chase-rugzak

De laatste tijd geniet ik het meest van crosscountry-ritten. Vooral solo-dagtochten, waarbij je de gps uitzet en je je laat leiden door je instinct, vind ik heerlijk. De tijd nemen om de omringende natuur te observeren en zoveel mogelijk singletracks aan elkaar te rijgen voordat de zon ondergaat.

In de loop van het jaar werden twee items daarbij mijn bijna constante metgezellen: de Shimano XTR M9200-wielen en mijn CamelBak Chase-rugzak. Hoewel rugzakken soms een slechte reputatie hebben ten gunste van andere opties, herontdekte ik het plezier van licht maar zelfvoorzienend reizen, met de essentiële spullen (inclusief snacks) op mijn rug. Een drinkzak van 1,5 liter die gemakkelijk onderweg bij te vullen is, vakjes op de schouderbanden voor mijn telefoon, sleutels en wat snacks, en een goed ontworpen vak voor reparatiemateriaal: de Chase heeft me absoluut overtuigd van dit type uitrusting.

Op papier vind je waarschijnlijk betere wielen: lichter, stijver of met een aantrekkelijkere prijs-kwaliteitverhouding. Maar op de trail passen de XTR M9200’s perfect bij mijn rijstijl. Ze bieden de ideale balans tussen responsiviteit en comfort waar ik elke dag naar op zoek ben. Dit bewijst, mocht dat nog nodig zijn, dat de keuze van materiaal nooit alleen om technische specificaties draait, maar ook om persoonlijke voorkeur.

Olivier

Steeds opnieuw de rijkdom van gravel ontdekken

In hart en nieren ben ik een pure mountainbiker. Ik fiets al bijna 30 jaar, ik heb nooit op de weg gefietst, en hoewel ik mezelf geen toprijder noem, ben ik altijd aangetrokken geweest tot steile, technische trails. De meeste hoofdwegen vind ik saai. Kortom, niets had me voorbestemd om verliefd te worden op gravel. En toch. Ik heb het mountainbiken absoluut niet opgegeven, of het nu XC, enduro of zelfs e-bikes zijn, maar ik heb echt een nieuwe discipline ontdekt en, bovenal, nieuwe horizonten voor mezelf geopend.

Veel plekken in mijn regio die ik voorheen oninteressant vond vanwege het gebrek aan hoogteverschillen of technische uitdagingen, zijn plotseling nieuwe speelterreinen en gebieden om te verkennen geworden. Ik vind het ook leuk om de uitdaging aan te gaan om een ​​aantal van mijn favoriete technische singletracks op een gravelbike te rijden. Efficiënt is het misschien niet altijd, maar het plezier is er zeker. En daarvoor zijn moderne gravelbikes een grote hulp. Sommigen zeggen misschien dat ze steeds meer op mountainbikes lijken, maar voor mij is dat een te simplistische vergelijking. Ik zie ze vooral als een bevrijding van het wegwielrennen en de definitie van een unieke identiteit, met veel nuances die je in staat stellen om op een nieuwe manier van trails te genieten, als aanvulling op mountainbiken.

Mijn ideale fiets op dit moment? Zonder specifieke merken te noemen, zou ik zeggen: een hoogwaardig, racegericht frame met hoge velgen en brede banden (minstens 45 mm en tot 2.1 inch mountainbikebanden), zodat ik over snelle stukken kan vliegen en tegelijkertijd over comfort en de nodige capaciteiten beschik wanneer het wat technischer wordt. Geen vering, om het simpel te houden, maar ik ben ook tijdens het gravelen dol op een dropper post. Ik kan niet wachten om in 2026 de ontdekkingstocht verder te zetten! 

De mountainbikecentra in Québec

Ik heb in het verleden al meerdere keren in Québec gefietst (zie: Ontdekking | Indian summer in Quebec #2: Lac-Beauport en Sentiers du Moulin), en deze zomer ben ik weergekeerd, voor het eerst puur voor een vakantie. Oude gewoonten zijn echter moeilijk af te leren. Ik kon de verleiding niet weerstaan ​​om een ​​paar mountainbiketochten te maken. Tijdens mijn eerste bezoeken, waarvan de laatste zes jaar geleden, had ik zo genoten van het fietsen in hun mountainbikecentra dat ik een onweerstaanbare drang voelde om hun prachtige trails opnieuw te ervaren, met hun perfecte balans tussen door de mens aangelegd en respect voor het natuurlijke terrein.

Maar ik had me absoluut niet kunnen voorstellen dat ze hun trailnetwerk zo enorm hadden uitgebreid sinds mijn laatste bezoek! Er zijn niet alleen nog meer mountainbikecentra, maar de bestaande centra hebben ook meer trails, die beter onderhouden, nog verfijnder en vooral geschikt zijn voor alle niveaus! Hierdoor kon ik er volop van genieten en een paar absolute pareltjes ontdekken (zoals de nieuwe zwarte trail ‘Saga’ bij Sentiers du Moulin), maar dit ook delen met mijn partner en haar familie, die van nature niet echt mountainbikers zijn.

Dit was te danken aan het fantastische werk dat in heel Québec is verricht aan de groene en blauwe routes, die toegankelijk én leuk zijn voor alle niveaus. Hierdoor trekken deze centra evenveel ervaren rijders als beginners en gezinnen aan, rijders van 7 tot 77 jaar (en zelfs ouder!), mannen en vrouwen (bijna gelijk verdeeld!), die allemaal dezelfde passie delen en toegang hebben tot geschikt terrein om die passie te delen. Het is een zeer inspirerend voorbeeld waar we in Europa van zouden moeten leren. Want goed ontworpen en geschikte fietsgebieden zijn essentieel als we willen dat onze sport een breder bereik krijgt, en toegankelijker en duurzamer wordt.

De wereldbeker MTB in Les Gets

Ik reis tegenwoordig minder vaak naar wereldbekerwedstrijden dan een paar jaar geleden. Vojo heeft nu een toegewijd team dat fantastisch werk levert (Keno, Kike, Thomas, ik denk aan jullie). Maar zo nu en dan is het essentieel om de draad weer op te pakken. En wat een genot was het om dat dit jaar te doen tijdens de World Cup in Les Gets!

Ja, de drukte bij de finishlijn aan het einde van de downhill-races is een echte kopzorg voor de organisatoren en autoriteiten, maar wat een sfeer, wat een passie, wat een gekte! Het is fantastisch om nog steeds zulke plekken te zien waar gepassioneerde fans zich kunnen uitleven zonder dat het uitmondt in geweld of chaos. Eerlijk gezegd ben ik trots op onze sport, trots op de fans! Oh ja, nog één tip: voor een goede nachtrust, overnacht niet in het stadscentrum …

Op onze eigen manier afscheid nemen van Nino

Niemand die zal tegenspreken dat Nino Schurter zijn stempel heeft gedrukt op de geschiedenis van het mountainbiken, maar hij heeft ook zijn stempel gedrukt op de geschiedenis van Vojo en op die van mijzelf als gepassioneerd liefhebber. Een afscheid is voor iedere renner onvermijdelijk en de Zwitser heeft het zeker verdiend, maar we hebben hem zo vaak ontmoet, zijn naam zo vaak in onze artikelen genoemd en hem zo enthousiast races zien leiden dat het een zekere leegte achterlaat. We wilden dan ook op onze eigen manier afscheid van hem nemen. Zoals onze trouwe lezers weten, ben ik een fan en verzamelaar van vintage mountainbikes, en het was dan ook heel natuurlijk vanuit dat perspectief dat ons afscheid van Nino vorm kreeg.

Maandenlang zocht ik naar de onderdelen, restaureerde en zette geduldig een Scott Scale in elkaar, identiek aan de fiets waarmee hij in 2004 zijn eerste wereldtitel bij de junioren in Les Gets won. Het was een enorme klus, maar ook erg leuk, met als hoogtepunt Nino’s enthousiaste reactie toen we hem het resultaat lieten zien tijdens de Wereldbeker in Les Gets deze zomer. Een moment dat me altijd bij zal blijven, en een fiets die een heel speciale plek in de Vojo-collectie zal innemen.

Bike Check | De Scott Scale 10 waarmee Nino Schurter voor het eerst wereldkampioen werd

Christophe

De MTB-schoenen van Lake

Een deel van de wielergemeenschap lijkt Lake, de Amerikaanse specialist in fietsschoenen, te verafgoden, en ik snap eindelijk waarom. Jarenlang worstelde ik met het vinden van de juiste schoenen voor andere rijstijlen dan enduro (mijn favoriete discipline). Ik probeerde verschillende merken en modellen, maar er was altijd dat ongemak waardoor mijn voeten tijdens middellange tot lange ritten (ik rijd ook op de weg met SPD-pedalen, boeeeh) steeds een knellend gevoel hadden. Toen ik bike fitters hoorde jubelen over Lake, ging ik overstag. Ik ging langs voor een bikefitting, of beter een shoe fitting. En daar kwam het onontkoombare oordeel: op mijn 45 ontdekte ik dat mijn voeten breder zijn dan gemiddeld. Mijn wereld stortte in … Eh, nee, maar ik begrijp eindelijk waar mijn ongemak vandaan komt: veel XC-, gravel- of racefietsschoenen zijn gewoon veel te smal, wat leidt tot allerlei problemen met drukpunten, gevoelloosheid, enzovoort.

Precies hier komt de expertise van Lake van pas: de modellen zijn verkrijgbaar in verschillende breedtes (smal, normaal, breed, bijvoorbeeld), en het merk beschikt vooral over een nauwkeurige maattabel en een gedetailleerde procedure om je voet op te meten en te bepalen welke modellen het beste bij je passen. Ik heb het getest en het is ongelooflijk effectief en nauwkeurig! Nu ik de Lake MX239 in de Gravel-uitvoering en ‘brede’ breedte heb, zeg ik bij elke rit tegen mezelf dat ik veel eerder de stap had moeten zetten. En dat ondanks de aanzienlijke investering (we hebben het over meer dan 300 euro), die echter in perspectief wordt geplaatst omdat, naast het comfort, de kwaliteit opmerkelijk is en deze schoenen dus jarenlang mee zullen gaan! Eén vraag blijft: wat doen andere merken en waar wachten ze op om eindelijk beter te communiceren over de breedtes van hun modellen?

Recycling van fietsbanden

De Topeak Ratchet Rocket Lite DX+

Om mijn kleine selectie van favorieten van dit jaar af te ronden, wilde ik het eigenlijk hebben over een kleine rugzak (de Evoc Hydro Pro 3, die uitstekend is), maar Adrien was me voor met zijn Camelbak Chase-rugzak. Dus, om herhaling te voorkomen en wat variatie te bieden, heb ik ervoor gekozen om een ​​ander product uit te lichten, en dat komt van Topeak. Voor snelle reparaties onderweg tijdens mijn enduroritten heb ik een minimalistische multitool in de stuurbuis van mijn voorvork gemonteerd die ik binnen enkele seconden kan gebruiken. Maar voor meer ‘serieuze’ reparaties en momenten waarin ik bezig ben met de afstelling (nieuw onderdeel, nieuwe fiets, enz.), heb ik dit jaar gekozen voor de Topeak Ratchet Rocket Lite DX+.

Het is niet de meest compacte of lichtste, en je kunt het eigenlijk geen multitool meer noemen, maar de set is zeer compleet en vooral extreem praktisch met zijn ratelsleutel (een hendel maakt het mogelijk om te schakelen tussen vast- en losdraaien), de verschillende bithouders en diverse andere functies. Qua ergonomie lijkt het zelfs meer op werkplaatsgereedschap dan op een klassieke multitool. Ik heb wel de kleine, originele bandenlichters, die een beetje fragiel aanvoelden, vervangen door stevigere Muc-Off bandenlichters. Oplettende kijkers zullen hebben opgemerkt dat de ratelsleutel (linksboven op de foto) in de set niet de juiste kleur heeft en dus niet origineel is, en met een goede reden: ik brak het mechanisme toen ik een UDH-derailleurhanger probeerde te verwijderen die met meer dan 20 Nm was vastgedraaid. Gelukkig kon ik het gereedschap los vinden zonder de hele set opnieuw te hoeven kopen, en dit keer is het nieuwe onderdeel gemarkeerd met ‘Max Torq 18Nm’. Die fout maak ik niet meer … Verder is het perfect!