Interview & bike check | Julien Absalon en zijn BMC Fourstroke ⋆ Vojo

Het plan was dat Julien Absalon eind vorig seizoen de fiets aan de wilgen zou hangen, maar een beetje onverwachts besloot de Fransman om die beslissing nog wat uit te stellen. De goesting om verder te doen was er nog en Absalon maakte van de gelegenheid gebruik om zijn carrière een nieuwe wending te geven. Vojo ging langs ten huize Absalon voor een kop koffie en een toffe babbel waarin de meervoudige olympische en wereldkampioen geen onderwerp uit de weg ging. En als toemaatje toonde hij ons de fiets waarmee het dit seizoen allemaal moet gebeuren, de BMC Fourstroke.

Julien, de eerste maanden met je nieuwe teamstructuur liggen al achter ons. Hoe ging het?

Best goed, al heb ik er in het tussenseizoen veel tijd en werk moeten insteken. Eén van mijn motivaties om nog enkele jaren door te gaan, was echter om met iets totaal nieuws te beginnen en mijn routine te doorbreken. Ik wil mezelf als het ware heruitvinden in deze laatste fase van mijn carrière en het was dan ook het ideale moment om een eigen teamstructuur op te richten. Wat ik de voorbije maanden het minst leuk vond, was uiteraard de zoektocht naar geld. Ik verkoop me niet graag en ik praat niet graag over geld. Ik ben er ook vrij laat aan begonnen omdat ik me eerst nog op mijn seizoen en de wereldkampioenschappen wilde concentreren. Maar het was wel een goede ervaring. Het volgende deel was wel leuker. Bestellingen plaatsen, met de merken en partners discussiëren over het materiaal, het PR-gedeelte op punt zetten, … Voor ik het goed en wel besefte was het al tijd voor een eerste fotoshoot samen met Neïlo Perrin-Ganier, mijn jonge ploegmaat.

Op een bepaald moment heb ik dan de switch gemaakt en ben ik me terug beginnen concentreren op mijn leven als atleet. Ik heb aan redelijk wat loopwedstrijden deelgenomen. Misschien zelfs iets te veel, want tijdens mijn laatste trail run heb ik een stressfractuur aan mijn voet opgelopen. Maar ik loop heel graag en zal dat ook tijdens het seizoen blijven doen. Twee keer per week ga ik ‘s morgens op een nuchtere maag lopen, ook tijdens de weken wanneer er een world cup gepland staat. Wanneer de spieren het gewoon zijn, is dat geen probleem.

Heb je ook een stage gepland?

De eerste stage met het nationale team heb ik aan me voorbij laten gaan wegens te veel werk met het team. Ik was eerst van plan om er enkele dagen te passeren, maar de timing kwam slecht uit. Tijdens de volgende stage van het nationale team, in Zuid-Afrika, ben ik wel van de partij.

Het probleem van de moderne crosscountry is dat we verplicht zijn om kunstmatige spots op te zoeken om te trainen

Ik kijk er al naar uit om met de jongeren van het team de Zuid-Afrikaanse bikeparks te ontdekken, op paden die we bij ons niet vinden. Dat is een beetje het probleem van de moderne crosscountry. We zijn verplicht om kunstmatige spots te gaan opzoeken om te gaan trainen en de bikeparks zijn bij ons in de maand maart nog niet open. Vroeger maalde ik op stage vooral veel kilometers af op de weg, nu ga ik liever op stage om specifieke MTB-trainingen te doen. De drie stages die ik gepland heb voor het seizoen begint, staan dan ook allen in het teken van pure MTB-trainingen.Sinds enkele jaren deel je je leven met Pauline Ferrand-Prévot. Hebben jullie ook samen getraind in het tussenseizoen?

Toch wel, zo nam Pauline me mee naar enkele cyclocrossen in de Vogezen. We hebben er zelfs deelgenomen aan een relay, waar je om de beurt een ronde voor je rekening moet nemen. We eindigden toen tweede overall. De laatste weken moest ze heel wat intervals doen en dan ging ik met haar mee.

Nu we het toch over de Vogezen hebben, hoe speciaal wordt de world cup in La Bresse voor je?

La Bresse is inderdaad geen wereldbekerwedstrijd als alle andere, maar het zal moeilijk worden om beter te doen dan de vorige keer dat de wereldbeker hier was (Absalon won toen, nvdr). Maar dat moment herbeleven is wel één van de dingen die me gemotiveerd heeft om verder te doen.

Heeft men een beroep op je gedaan om de omloop uit te tekenen?

Nee, maar wel op Neïlo! Naar wat hij me verteld heeft, moest het oorspronkelijke idee aangepast worden nadat de UCI en RedBull een kijkje zijn komen nemen. We zullen dan ook iets minder door het bos rijden omdat dit beter is voor de tv-productie. In de plaats van één lange beklimming zijn er nu drie korte. Maar niet getreurd, deze omloop blijft één van de zwaarste van het seizoen. De opzet is om de wedstrijd te laten doorgaan op een modern MTB-circuit, maar dan zonder een opeenvolging van kustmatige obstakels.

Wat staat er naast de world cup XC en de kampioenschappen nog op je programma?

Op dit moment ziet mijn voorlopige programma er vrij klassiek uit, ook al omdat de wereldbeker dit seizoen vroeg van start gaat. Ik heb dan ook niet meteen iets speciaals gepland tussen nu en de wereldkampioenschappen.

Julien Absalon en de e-mtb

Je partnerschap met Moustache en het feit dat je af en toe met een e-mtb rijdt, deed heel wat stof opwaaien. Is het niet moeilijk om te switchen tussen een xc-bike en een e-mtb?

Afgelopen herfst heb ik vrij veel met mijn Moustache gereden. De e-mtb maakt trouwens al langer onderdeel uit van mijn trainingen, ook al was het voordien niet officieel. Toen moest ik het zelfs zo goed mogelijk verbergen. Nu is het wel officieel en ik heb er ook totaal geen probleem mee om van de ene fiets op de andere over te stappen, ook al zijn de twee fietsen totaal verschillend en is er geen vergelijking mogelijk. Persoonlijk vind ik het zelfs moeilijker om van een full suspension xc-bike over te stappen op een xc-hardtail.

Hoe heb je de e-mtb in je trainingen geïntegreerd?

Ik vervang er vooral mijn wegtrainingen mee, iets wat ik met een klassieke mountainbike niet kan. Het is namelijk onmogelijk om op de mountainbike met een kransje van 50 tanden je uithouding te trainen terwijl de weg met 30% omhooggaat. Dan ga je onvermijdelijk te diep. Met de e-mtb kan ik wel aan een constant vermogen trainen en ik kan er eveneens mijn techniek mee trainen.

In de plaats van mijn hersteltrainingen op de weg te doen en het risico te lopen dat ik van de weg gemaaid word, doe ik deze met de e-mtb

Een bijkomend voordeel is dat ik niet langer op de weg mijn hersteltrainingen moet doen. Het risico dat ik door een auto van de weg word gemaaid is de laatste jaren te groot geworden. Wanneer ik echt enkel mijn techniek wil bijschaven, kan ik met de e-bike probleemloos naar boven rijden zonder me moe te maken. Al doe ik er ook trainingen mee waarbij ik dezelfde inspanningen lever als op mijn gewone xc-bike. Dan probeer ik mijn training zodanig in te delen dat mijn batterij na twee uur volledig leeg is, maar waarbij ik wel 60% meer hoogtemeters heb afgelegd als gewoonlijk.

Is de factor ‘gewicht’ geen handicap?

Nee, dat maakt juist deel uit van de training! Wanneer je weet hoe je een fiets van twintig kilogram onder controle moet houden, ben je ook meer op je gemak wanneer je teruggrijpt naar je klassieke mountainbike. En met de e-bike train je ook meer je armspieren. Daarnaast neem ik er hindernissen mee die ik met mijn klassieke mountainbike niet kan nemen. Eens ik die hindernis onder de knie heb, probeer ik het ook met mijn xc-bike.

Staat je zadel op dezelfde hoogte afgesteld op je e-bike?

Ja, maar ik heb wel een langere dropper post op mijn e-bike (100 millimeter tegenover 65 millimeter op mijn xc-fiets).

Zij die zeggen dat een elektrische fiets niets met sport te maken heeft, hebben er nog nooit mee gereden

Wat antwoord je tegen iemand die zegt dat je niet op een e-bike zou mogen rijden?

Dat ze het zelf eens moeten proberen! Het is jammer om zulke reacties te krijgen. Er zijn heel wat mensen die vooroordelen hebben en bij het horen van de woorden ‘fiets met trapondersteuning’ automatisch denken dat ze dan zelf niet meer moeten trappen. Maar ik zeg je dat ze zich vergissen. Iemand die zegt dat een e-bike niets met sport te maken heeft, heeft er nog nooit zelf mee gereden. Op mijn e-bike ligt mijn gemiddelde hartslag en het ontwikkelde vermogen zelfs een tikkeltje hoger dan op mijn klassieke mountainbike, behalve tijdens mijn hersteltrainingen natuurlijk.

De crosscountry blijft natuurlijk ook in 2018 de prioriteit van Julien Absalon. Op de volgende pagina (klik hieronder) werpen we dan ook een blik op zijn BMC Fourstroke, versie ‘Absolute Absalon’, waarmee hij het komende seizoen aan de slag gaat.

Bike check: de BMC Fourstroke 2018 Absolute Absalon

In 2018 veranderen er veel dingen voor Julien Absalon. De Franse kampioen is voor het eerst in zijn carrière zowel manager als renner in zijn eigen team. Wat niet verandert, is het fietsmerk waarmee de Fransman in 2018 onderweg zal zijn, want net als vorig seizoen is dit BMC. We laten Julien Absalon zelf meer uitleg geven over zijn fiets:

Klopt, het is makkelijker om op te sommen wat gebleven is dan dat wat er veranderd is. Behalve mijn pedalen van Time, mijn schoenen van Sidi en mijn bril van Oakley (ik ga ook met een helm van Oakley rijden) is er niet veel hetzelfde gebleven.

Hoe heb je het klaargespeeld om het juiste evenwicht te vinden in je zoektocht naar de nodige financiële middelen en naar de beste onderdelen?

Toen ik mijn eigen structuur op poten zette, wilde ik vooral met partners en mensen werken met wie ik zin had om samen te werken en die in staat waren om mijn ideale fiets op te bouwen. Wanneer je deel uitmaakt van een groot team heb je niet meteen alles voor het kiezen.

Ik kan me inbeelden dat dit niet altijd even makkelijk was?

Het was inderdaad niet altijd even makkelijk omdat sommige merken nu eenmaal niet met andere merken geassocieerd kunnen of willen worden. De keuze van de aandrijving bijvoorbeeld hield heel wat voorwaarden in. Ik heb daar een zeer goed compromis gevonden, want als er één punt is waar ik niet op beknibbel, is het wel op de prestaties van het geheel. De fiets van dit jaar zal dan ook nog beter moeten presteren als die van vorig jaar, ook al blijft het frame voorlopig hetzelfde.

En wat met Suntour, was je al familiair met hun producten?

Ik kende Suntour wel, ja. Hen benaderen was trouwens mijn eigen keuze. Ik wist dat ze goede producten hebben die ze maar wat graag in the picture willen zetten. De opzet is dat Suntour de vruchten zal kunnen plukken van mijn ervaring om zo de producten steeds beter te maken. We hebben samen al hard aan de veringen gewerkt zodat ik dit jaar over zeer gepersonaliseerde veringen zal beschikken.

Wat heb je dan veranderd?

Het wordt nog makkelijker voor ons om een onderscheid te maken tussen hoge en lage snelheid, wat niet altijd even evident is op xc-fietsen. Op sommige is dit zelfs onmogelijk. De uitdaging is om de hele veerweg te optimaliseren. In XC beschikken we sowieso over slechts 100 of 110 millimeter veerweg en als er daarvan nog eens 20 millimeter slecht werk levert, verlies je al 20% van je veerweg. Dit vereist dan ook heel wat precisiewerk om alles perfect te laten werken.

Vertel ons eens iets meer over je mecanicien Christophe Chambard?

Sinds 2014 en mijn wereldtitel in Hafjell werk ik samen met Christophe. De laatste jaren vergezelde hij me steeds om mijn veringen op punt te zetten. In het begin moesten we een beetje in de schaduw werken omdat Christophe geen deel uitmaakte van de staff van BMC en ik betaalde hem om zich over mijn veringen te ontfermen. Voor diegenen die het moesten vergeten zijn, voor 2014 keek ik een beetje argwanend naar full suspensions en vertrouwde ik steeds op mijn hardtail. Toen ik in Noorwegen aankwam en het circuit van Hafjell zag, wist ik dat ik er niets kon gaan uitrichten met mijn hardtail. Het circuit was veel te ruw.

Ik had nog maar vier keer met mijn full suspension gereden toen ik ermee aan de start verscheen van het wereldkampioenschap in Hafjell

Voor ik naar Noorwegen afreisde, had ik slechts twee keer met mijn full suspension getraind en ter plaatse kon ik er nog twee maal mee trainen. Ik verscheen dan ook aan de start van een wereldkampioenschap met een fiets waarmee ik nog maar vier keer gereden had. Ik zei toen tegen Christophe: “Ik heb geen tijd meer om te leren hoe alles werkt en hoe ik mijn veringen moet afstellen, ik vertrouw dan ook op jou. Neem mijn fiets en regel alles zoals jij zou doen.” De rest is geschiedenis en sindsdien werken we samen.

Van Shimano stap je nu over op Sram. Had je moeite om je aan te passen.

Eigenlijk niet, ik stelde al snel vast dat ik de laatste jaren misschien wel net daar een tikkeltje te veel krachten verspeelde.

Met welke vertandingen rijd je?

Op training gebruik ik een kettingblad van 34 tanden dat ik tijdens de wedstrijden aanpas in functie van de omloop.

En wat met de remmen?

Mijn contract met Sram betreft zowel de aandrijving als de remmen. Deze laatste zijn echt top. De reach bijvoorbeeld kan je zeer fijn instellen, net zoals de slag en het bijtpunt. Voor mijn remmen sluit ik geen compromissen, de voorbije jaren liet ik mijn remmen ook elk weekend ontluchten.

De banden vormen het enige contactpunt met de grond. Voortaan vertrouw je op Michelin …

Dat is een beetje een terugkeer naar de beginjaren, want ik ben begonnen op Michelin. Dat merk was één van mijn eerste partners toen ik nog bij de junioren reed. Ik wilde ook zoveel mogelijk met Franse merken samenwerken: Michelin, Time, EaFit. Maar ik heb niet alleen mijn hart laten spreken, de producten moesten ook goed zijn en daar had ik vooraf ook de nodige inlichtingen over ingewonnen.

Het BH-team (nu KMC-Ekoï) heeft veel meegeholpen aan de ontwikkeling van het nieuwe XC-gamma van Michelin …

Het klopt dat een groot deel van het werk al verricht werd door andere teams waarmee Michelin samenwerkt. Michelin heeft er alles aan gedaan om terug te keren op topniveau en ik ben echt tevreden over deze banden.

Met welke banden train je hier in het zuiden van Frankrijk?

Met een mix van een Force vooraan en een Jet achteraan. Dat lijkt me ideaal. Ik ben ook nogal vrij nauwkeurig als het op de bandendruk aankomt en met deze banden kon ik mijn bandendruk nog wat verlagen, tot 1.10 als het moet. En zelfs bij die bandendruk blijft de band mooi op zijn plaats zitten in kombochten, al is dat ook deels afhankelijk van de wielen.

Die wielen komen van Duke …

Ja, ik ken ze al langer want ik reed in het verleden al met velgen van Duke. Het enige verschil is dat ik nu met een complete wielset van Duke rijd (Lucky Jack). Bij BMC kregen we de toelating om zelf onze velgen te kiezen, maar er mochten wel geen stickers opplakken. In het begin gold deze uitzondering enkel voor mij, maar na een tijdje stapte het hele team over. Het doet me dan ook plezier dat ik nu officieel met JPRacing kan samenwerken. En ik ben blij dat de gepersonaliseerde decals goed bij mijn fiets passen.

Wordt er in de contracten die je ondertekent verlangd dat je helpt bij de ontwikkeling van de producten?

Ja, in allemaal! Dat is ook het idee achter dit team en ik wilde ook samenwerken met merken waar ik meteen kon helpen bij het ontwikkelen van de producten en waar ik dat ook na mijn carrière nog kan doen. Als renner heb ik een contract ondertekend voor twee jaar, maar met bijna alle merken zal ik ook na mijn sportieve carrière verder kunnen werken.

Heb je al producten getest?

Eind vorig seizoen ben ik begonnen met op mijn oude fiets de banden te testen. Na de Roc d’Azur heb ik van Duke mijn wielen ontvangen en is ook de rest van de onderdelen aangekomen. Zowel Christophe als Neïlo zijn meteen langsgekomen en samen zijn we wat gaan rijden. Enkel de stuurpen van FRM ontbreekt nog op dit moment, het carbon stuur heb ik al wel. Er is redelijk wat veranderd en voor Neïlo is alles nieuw. We zijn ook vertrokken met veringen die nog in stock waren bij Suntour, maar in februari hebben we samen met Suntour nog een stage gepland in Fenasosa. Daar zal ik tijd hebben om met de ingenieurs te praten. En ook andere renners die door Suntour gesponsord worden zullen naar Spanje afzakken, zowel downhillers als endurorijders. Het zou er dan ook wel eens druk kunnen worden, maar nadien hoop ik wel alles op punt te hebben staan voor de eerste world cup xc half maart.

Het interview gemist toen Julien Absalon zijn plannen voor zijn eigen team toelichtte? Dat kan je hier nalezen.

[summary