Ontdekking | Davos Klosters: een visie om de paden te delen

Davos is een Zwitsers oord dat over de hele wereld bekend staat om zijn economische forum waar grote internationale bazen elkaar ontmoeten om te bespreken hoe we van de wereld (zogenaamd) een betere plek kunnen maken. Als rijder is het voor mij een bestemming in de Zwitserse Alpen met een prachtig landschap en een kaart vol mooie routes. Je zal me ​​vertellen dat veel plaatsen in de bergen zo zijn, maar Davos-Klosters wekte echter om een ​​bijzondere reden onze nieuwsgierigheid.

Davos-Klosters had een iets andere visie: in plaats van nieuwe routes te creëren, stelden ze voor om een groot deel van de routes te delen. Dit heeft ons ertoe aangezet om het seizoen in de bergen van Graubünden af ​​te sluiten.

De website staat vol met suggesties en het is lastig kiezen, maar we gaan richting de Gotschnagrat. De paden vertrekken er in alle richtingen met uitzicht op de vallei van Klosters en die van Davos en zijn beroemde meer.

Links en rechts hangen er gletsjers tegen de bergwanden en de majestueuze Weisshorn torent boven ons uit. Vanaf daar ontdekken we nog meer van het potentieel van de regio.

Deze eerste dag blijven we dicht bij de bewoonde wereld. Ons speelterrein is daardoor niet minder uitzonderlijk en wij vermaken ons van ‘s ochtends tot ‘s avonds op elke piste. Omdat we het goede idee hadden (of niet) om een ​​fotograaf mee te nemen, vorderen we maar traag door de vele stops om foto’s te maken. We laten je de beelden zelf beoordelen, maar achteraf zeggen we tegen onszelf dat het de moeite waard was en we vergeven het Richard graag.

Aan het einde van het seizoen zien we weinig andere gebruikers en is de berg van ons. Over het algemeen is er, zodra je je een beetje buiten de centra begeeft en buiten het hoogseizoen, absoluut geen probleem van overvolle paden. En dus ook niet van elkaar in de weg te lopen of te rijden. Het vermijden van een te grote concentratie van gebruikers door zoveel mogelijk paden voor iedereen toegankelijk te laten, is dus een goede oplossing.

Vervolgens trekken we via de kabelbaan naar de Jakobshorn. Een prachtige bergkam verbindt twee pieken voordat ze overgaan naar een andere vallei. Het uitzicht is populair bij wandelaars die heen en weer gaan op de bergkam of afdalen in de vallei.

Van half mei tot half oktober reist de Trail Crew Davos dagelijks over de vele routes. Ze onderhouden elke route minstens twee keer per jaar, en vaker op populaire routes. We zien dat er een paar ‘chicanes’ zijn aangelegd, maar de route blijft natuurlijk en aangenaam.

Ze bouwen stenen bruggen over modderige passages en beken, waardoor erosie wordt beperkt. Uiteindelijk profiteert iedereen van goed onderhouden paden, zonder één gebruiker de schuld te geven. Tijdens de rit genieten we en heeft iedereen oog voor de andere gebruikers. Dus als we een context creëren die gunstig is om te delen in plaats van gebruikers tegen elkaar op te zetten, werkt het!

Voor onze volgende verkenning starten we opnieuw vanaf de Jakobshorn, maar dit keer op het zuidelijke deel. Op het menu: de “Alps Epic Trail”, geleend en beroemd gemaakt door de Swiss Epic. Blijkbaar is het de langste singletrack van Zwitserland. Vanaf het begin staat er een bord dat de route voor iedereen toegankelijk is (behalve met de kinderwagen) en er lopen inderdaad veel mensen rond.

Het eerste deel is heuvelachtig en je kunt elkaar op een vriendelijke manier inhalen of passeren. De hellingsgraad neemt echter toe en we zouden een snelheid kunnen bereiken die sommige mensen bang zou kunnen maken.

Dat is het moment waarop het pad zich in tweeën splitst, met een pad voor wandelaars en parallel een pad voor mountainbikers. Een echte traktatie waarbij je de remmen kunt loslaten en jezelf kunt verwennen zonder erbij na te denken. De mountainbikeroute is speelser en wordt aangevuld met enkele kleine jumps.

De roep van avontuur prikkelt ons en na dit redelijk drukke traject besluiten we naar plekken te gaan waar minder mensen zijn. Ik had op een kaart een vallei gezien die er mooi en “mogelijk berijdbaar” uitzag. Na een gletsjerbarrière die ons een prachtige waterval en uitzicht op de lagere vallei bood, verdwaalden we in een ongerept stukje natuur waar geen enkel spoor van verstedelijking meer te vinden is.

De vallei is magisch en biedt ons geweldige uitdagingen die toegankelijk zijn per e-bike, maar waar we op een klassieke fiets zouden moeten duwen. Persoonlijk gedij ik hier het beste en de inspanning wordt beloond met stilte en een prachtige afdaling. We gaan rond de berg en komen nog een deel van de beroemde Alps Epic Trail tegen om de afdaling af te ronden.

We hadden een geweldige tijd in Davos-Klosters. Het potentieel om ontdekt te worden is enorm, met of zonder elektrische ondersteuning, met of zonder gebruik van de skiliften (en treinen + bussen waarop in Zwitserland de fiets ook welkom is). Kortom, de mogelijkheden lijken eindeloos. Er zijn zelfs twee routes voorzien van jumps en loopbruggen voor wie een “bikepark” mist, alles in een 100% Zwitserse sfeer.

Dit is een voorbeeld dat bepaalde skiresorts of bergdorpen zou kunnen inspireren om hun fietsaanbod te ontwikkelen. We zien ook een echte visie van tolerantie die bewijst dat het mogelijk is om samen te leven en ervoor te zorgen dat iedereen zijn activiteit kan uitoefenen met respect voor anderen en er tegelijkertijd ten volle van kan genieten.

Bij ons bezoek aan Davos-Klosters aan het einde van het seizoen waren niet alle liften open, maar we hopen snel terug te komen, of naar Arosa of Lenzerheide te gaan voor een nog epischer avontuur. Wordt vervolgd in 2024 …

Nuttige links

Info routes: https://www.davos.ch/en/activities/on-the-bike

Alps Epic Trail: https://www.davos.ch/en/activities/on-the-bike/mountain-bike/alps-epic-trail-davos

Trail etiquette: https://www.davos.ch/en/activities/on-the-bike/mountain-bike/trail-tolerance

Mechanische liften: https://www.davosklostersmountains.ch/en/mountains/winter/live-info/lifts

Tekst: Jérôme Clementz | Foto’s: Richard Bord