‘s Avonds val ik in slaap met de verhalen van de schrijver Bernard Clavel, het plaatselijke kind dat zijn geboorteland, de Jura, zo goed beschreef in zijn romans. En ik droom van het lied van de wolf en het gehuil van de lynx. Morgen wacht een nieuwe versie van La Forestière om ontdekt te worden met de gravelpaden die het aanbod tijdens dit grote evenement zullen vervolledigen.

Terug naar de bron

De volgende dag ontmoet ik in Arbent mijn gezellen. Thomas Dietsch, die in de jaren 90 en 2000 talloze titels won en zeven keer de beste was in La Forestière, is er één van! En dan zijn er nog Frédéric Jean, een voormalige biatleet die coach is van het Franse damesteam en consultant voor Equipe TV, en Arnaud Rapillard, een ex-winnaar van de MB Race.

Pierre Boucaud staat aan het roer van de zender TV8 Mont Blanc en de groep wordt aangevoerd door Emmanuel Tartavez, al meer dan 30 jaar coördinator van La Forestière! Hij herinnert me aan het begin van de jaren 2000 toen de wedstrijd meer dan 4.000 deelnemers telde …

Een verkenning van de streek doet ons beseffen hoe moeilijk het is om een ​​geschikte gravelroute te vinden. Dat is meteen het doel van dit soort verkenning: de mening van doorwinterde beoefenaars verzamelen om vanaf de eerste editie de best mogelijke route aan te bieden.

In Rogna, in een zeer snelle afdaling, zorgt Fred voor de eerste lekke band: zowel de uitrusting als de bikers zullen lijden op deze paden in de Jura. Nadat we een col richting Choux hebben beklommen, verkennen we een ander pad waar het onmogelijk is om op de fiets te blijven. We kunnen niet anders dan de fiets dragen. De uiteindelijke route zal over de weg moeten gaan.

Ik denk dat we het moeilijkste nu wel gehad hebben, wanneer Emmanuel plots een geheim pad induikt. We rijden door een prachtig bos met korstmos dat als engelenhaar aan de bomen hangt.

Ik waan me in een bos in het hoge noorden. Geen wonder dat Bernard Clavel hier inspiratie putte voor zijn Canadese verhalen. Ik zou deze hoogvlakte wel eens in de winter willen zien, onderworpen aan de storm, om de pracht ervan beter te waarderen … Hier vlakbij, in de Mouthe-vallei, werd op 13 januari 1968 de laagste temperatuur ooit geregistreerd in Frankrijk: -37,6°. De Jura is een koud, hard en wild massief.

Zicht op de Alpen

Alvorens af te dalen richting Saint-Claude, verbindt een kleine bosweg de uitkijkpunten Roche Chabée en Surmontant. Op de rotskam strekken de Alpen zich aan de horizon uit: wat een spektakel. Ik adem de zuivere berglucht in.

De afdaling is steil en rechtdoor. In Saint-Claude stappen we in het busje om de lange beklimming van de Col de Magnard te vermijden. In Lajoux laat François zijn gloednieuwe fietsenwinkel zien waar ook ruimte is voor een koffiepauze.

Kort na deze welkome tussenstop trekken we verder over de hoogvlakte. Na de rotsachtige paden van deze ochtend, zijn de wegen nu veel zachter. Ik laat de remmen los en zet koers naar een eenzame boerderij. De grote vlakte rondom mij lijkt eindeloos.

Vanuit de lucht ben ik slechts een kleine stip in de onmetelijkheid. Ik betreed een gebied dat niet van mij is, maar dat van de auerhoen, de dwerguil, de boomklever, de marter en de gems. En ik doorkruis het grondgebied van de lynx, die een territorium van 450 km2 bewaakt!

De witte paden waar we nu over rijden, behoren tot de historische passages van La Forestière. De huidige technische evolutie dwingt de organisatoren echter om te kiezen voor veel meer technische routes.

Joux Noires

In Les Moussières omringen de weilanden het dorp. Thomas, Arnaud en Fred tonen al hun behendigheid. Ze zijn als de Jura, op het eerste gezicht een bescheiden massief, maar voor wie het ontdekt wordt het een karaktervolle berg.

Ik steek oude percelen over die ontdaan zijn van alle stenen. De boeren verplaatsten ze om het weiland vrij te maken en grensmuren te creëren.

Bij het oversteken van de “Joux Noires”, een sparrenmassief, kom ik op een steil pad bedekt met kalksteen. Blokken stippelen de juiste weg uit. Voor mijn gravelbike dient zich een nieuwe heuvel aan. Niet zonder moeite klauteren we naar de top. Nadien rijden we in volle vaart over een slingerend pad door de alpenweiden richting de Borne au Lion.

Vanaf de Col du Merle gaat het naar Pesse, dat half juli gelukkig beschermd lijkt tegen massatoerisme. We hebben geen haast meer. ‘s Avonds wisselen we in de gîte des Tavaillons onze ervaringen van de dag uit.

De afgelegde kilometers hebben hun tol al geëist. Naast het grote hoogteverschil is er ook de moeilijkheid om te gravelen in de bergen: steile paden die niet altijd vlak zijn en vaak vol wortels of rotsen liggen. Op dit type terrein wordt een kettingblad van 40 of zelfs 38 tanden en een 10-50 cassette aanbevolen.

De volgende dag bedekt mist een deel van La Pesse. Bij de Borne au Lion steken we een oude grens over, die van de koninkrijken Frankrijk, Savoye en Spanje. De regio was begeerd vanwege de kwaliteit van zijn bomen, die de arsenalen van deze oude machten moesten bevoorraden: de bossen van de Jura doorkruisten zo alle zeeën van de wereld.

Verandering van omgeving wanneer we de Lelex-vallei bereiken. Hier en daar worden door mannen gemaakte open plekken ingenomen door grote boerderijen waar ze lange winters overleefden.

Aan de ene kant, pal naar het noorden, sliepen de mannen. De grote open haard verwarmde de woonkamer. Boven de haard, in de ketel, werd kaas gevormd terwijl de zijkanten van de haard werden versierd met palen waar worstjes en ham werden gedroogd …

In Champfronier wil ik nog een laatste keer genieten van de betoverende vallei. Als ik de pas oversteek, overspoelen de zonnestralen het hele massief: het Jura-veen glinstert. Op de top rijd ik rond de dennenbomen die laten weten dat we op een hoogte zitten van meer dan 1000 meter hoogte, wat lager zijn het immers sparrenbossen. De bomen zijn verbluffende hoogtemeters.

De route naar Giron is fantastisch. De Jura laat de reiziger niet onverschillig voor zijn landschap en zijn wildheid.

Praktisch

• La Forestière vindt plaats op 16 en 17 september
• Op zaterdag is er een graveltoertocht van 44 km
• De Gravel Ultra (164 km, 4000m hoogtemeters) en de Gravel Aventure (124 km, 3124 hoogtemeters) voeren deels over de paden zoals in dit artikel beschreven. Er zijn shortcuts voorzien.
• Op zondag 17 september kan je uiteraard ook deelnemen aan de XC Marathon van La Forestière, het verslag van vorig jaar kan je hier nalezen: La Forestière 2022: de essentie van mountainbiken in de Jura
• Meer info via www.la-forestiere.com