Ontdekking | De Oostkantons: een koninkrijk voor mountainbikers

Destijds werden deze mountainbikeroutes ontworpen op basis van hun toegankelijkheid. Sindsdien zijn onze fietsen geëvolueerd en maken ze passages mogelijk die we een paar jaar geleden nooit zouden hebben durven nemen. Geconfronteerd met deze constatering heeft de toeristische dienst van de Oostkantons de bewegwijzerde routes aanzienlijk aangepast. Vojo ging samen met Dany Heck, de ontwerper van deze circuits, op pad om enkele van deze prachtige routes te fietsen.

Het Wolvenbos

De MTB-route ‘Neue Wolfsbuschrunde’ begint bij het oude treinstation van Montenau, waar ook het plaatselijke VVV-kantoor is gevestigd.

De eerste meters van de route voeren ons als warming-up over de RAVeL tot we de rand van het bos bereiken. Tussen de dennen- en beukenbomen sluipt de route het ‘Wolvenbos’ binnen. Dit bosmassief was tot in de 19de eeuw de habitat van talrijke roofdieren.

Zijn gehuil was meer dan 150 jaar niet meer te horen in de Ardennen, maar talloze tekenen wijzen erop dat hij weer terug lijkt te zijn.

Onder het bladerdak bereiken we de Amblève, die zich een weg baant door het oude Ardense massief.

Het geluid van de rivier wordt steeds indringender. Geen enkel menselijk geluid verstoort deze plek waar de natuur indruk maakt. Grote schuimkoppen overspoelen de wortels van de elzenbomen. Een houten brug en kleine vlonders brengen ons naar de overkant.

Het pad loopt langs een gebied met een rijke flora en fauna. Aan de ene kant een bosrijk gebied, aan de andere kant een waterrijke biotoop met talloze poelen en moerassen. Een weldaad voor de watervogels die er nestelen. Het pad leidt ons naar een steile, door wortels belemmerde doorgang.

We komen aan in Thirimont. Bij het binnenrijden van het dorp wordt het blikveld breder: het panorama verandert in een prachtige aaneenschakeling van heuvels en weilanden, bezaaid met gehuchten en boerderijen.

Vanuit Ondenval komen we in een ander bos, dat van Rohrbusch. Na het oversteken van de RAVeL dalen we af naar de visvijvers. Langs de oevers duiken hier en daar sporen op van een oude goudmijn. Mannen droomden van een leven in rijkdom dankzij deze gouddragende rivier: we stellen ons voor hoe ze langs de nu verlaten oevers naar goud zochten.

In de verte horen we het gezang van een koekoek. Bij de rots ‘An der Ley’ zweeft een buizerdpaar boven ons: de natuur is Montenau goed gezind.

Daar stroomt een rivier …

We vervolgen onze ontdekking van de Oostkantons langs een andere mountainbikeroute. We zitten nu in de Ourvallei, aan de poort van Duitsland. Als we de regio doorkruisen, beseffen we al snel de gemoedelijke levensstijl die uitgaat van deze vredige vallei. De Our heeft een regio gevormd die in de eerste plaats bekoort door zijn ruige landschappen. Het contrasteert prachtig met de bergkammen en diepe dalen. Een absolute aanrader voor elke fietser of wandelaar!

Burg-Reuland heeft met zijn vakwerkhuizen en middeleeuwse kasteel het karakter van een Eifeldorp behouden. Vanaf de eerste meters klimt het kronkelige weggetje dapper omhoog om de hoogten van het dorp te bereiken, gedomineerd door de ruïnes van de versterkte burcht. De klim gaat onverbiddelijk verder richting de dominante bergkam. Het pad sluit aan bij het magnifieke panorama dat zich ontvouwt ter hoogte van een schuilplaats. Het uitzicht dat zich over de grens uitstrekt, is niets meer dan een opeenvolging van heuvels en steile dalen: de Eifel neemt het hier over van de Ardennen. De route wordt ruwer wanneer we via een razendsnel pad de prachtige Ourvallei binnenrijden.

Dit deel van het uiterste oosten van België is ingesloten door land, ver van belangrijke verbindingswegen.

Drielandenpunt

Het licht van de vroege lente verspreidt zich door de eerste bladeren en zorgt voor sterke, verblindende contrasten. We rijden nog steeds door het bos, waar we het gevoel hebben nooit meer uit weg te raken. De woestheid van de plek wordt bevestigd wanneer we langs een beverplek rijden. Op een gegeven moment verlaten we het hoofdpad, dat goed gemarkeerd is, om een ​​paar oude paden te volgen. Eindelijk zijn we in Ouren. Beneden in de vallei komen drie grenzen samen: die van België, Duitsland en Luxemburg.

De helderwitte gevels steken mooi af tegen de azuurblauwe lucht, schijnbaar vrij van vervuiling. Vanuit het dorp slingert de weg zich door het landschap, alsof hij ons uitnodigt om bij elke bocht even te stoppen om de betoverende vallei te bewonderen.

We verlaten het dorp en volgen de uitstekende bewegwijzering. We verlaten de weg langs de rivier en klimmen een mooie vallei in. De kleine vallei is door zijn steile helling beschermd tegen de wind en is daardoor warmer. Bovenaan is het een genot om te zien hoe het boslandschap plaatsmaakt voor een weids panorama.

Vergeten paden

We nemen een smal pad dat zich door de bremstruiken en het struikgewas slingert. Diep in het bos biedt een grote open plek ons ​​zicht op een weide waar in de 19de eeuw bewatering veelvuldig werd toegepast. De bodems van de Ardense vallei, arm aan mineralen, werden regelmatig geïrrigeerd via kleine kanalen. Aan het einde van de winter verwarmde het warmere water uit nabijgelegen beken vervolgens de nog bevroren weiden. Deze techniek bevorderde een vroege hooioogst. Dankzij deze techniek bezitten veel Ardense vlakten nog steeds een uitzonderlijke biologische rijkdom.

Langs de weg vormen de natte, braakliggende weilanden een broedplaats voor roodborsttapuiten, graspiepers, rietgorzen, gele kwikstaarten en bruine kiekendieven.

De late middagzon schijnt op Burg-Reuland en onthult het prachtige landschap van deze onbekende uithoek van de Ardennen, een genot voor alle mountainbikeliefhebbers.