Test | Kona Libre: gravelbike voor mountainbikers

Kona heeft het imago een beetje eigenzinnig en anders te zijn. Cult, passie en innovatie lijken wel de kernwoorden te vormen. Wanneer je het huidige aanbod van Kona bekijkt, wordt het snel duidelijk dat hun roots voornamelijk offroad liggen. Lang voor er ook maar sprake was van gravelracing, presenteerde Kona reeds alleskunner Rove. De Rove hield zowat het midden tussen een veldrit- en wegfiets. ‘The Swiss army knife of dropbar bikes’ werd meteen een enorm succes. Geïnspireerd door dit succes pakte Kona snel daarna uit met een andere ‘crossover-bike’, de Sutra. De Sutra is wat uit de blender komt wanneer je er een mountainbike, een veldritfiets en een wegfiets in stopt en op start drukt: een stalen frame waar je 29”-wielen en dus ook dikke mountainbikebanden onder kan leggen. En in plaats van trachten op te boksen tegen de grote merken in de racewereld blijft Kona gewoon haar lekker eigenzinnig ding doen.

Ziehier de Libre, deels wegfiets, deels mountainbike, deels gravelbike. In carbon deze keer. Is de Libre dan niet gewoon een carbon versie van de Sutra? Beetje wel, beetje niet. Beide bikes kennen dezelfde eigenschappen, maar zijn onderling toch flink verschillend. 

Frame

De Libre doet het met een carbon frame. Dat is opmerkelijk voor een gravelracer, die gezien de vele haakjes en oogjes om tassen op te hangen ook dienst moet doen voor al je bikepacking-avonturen. De meeste bikepackers opteren liever voor onverwoestbaar staal of titanium.

Toch valt er ook in deze een lans te breken voor carbon. Als je niet meteen kiest om de hele wereld rond te rijden en je bikepacking-avontuur zich beperkt tot een paar dagen en nachten, waarom zou je dan opteren voor een loodzware bike? Bovendien kan carbon tegenwoordig wel een stootje verdragen en is een lichte fiets simpelweg veel meer pret om mee te rijden. Kona maakt gebruik van Kona Race Light Carbon.

De Kona Verso Carbon Touring-vork is een van de enige carbon vorken op de markt die verschillende mogelijkheden voor bevestiging van tassen biedt.

Op de Libre krijg je verschillende poortconfiguraties voor interne kabelgeleiding. Zelfs een interne kabelgeleiding voor een dropper post is voorzien.

Een flatmount bevestiging voor de achterrem en een 12×142 millimeter steekas zijn technologieën die rechtstreeks van de mountainbikes komen.

Zelden zoveel bevestigingspunten, haakjes en oogjes gezien dan op deze Kona Libre. Op de onderbuis kan je twee bidonhouders bevestigen, langs de onderkant van de onderbuis nog eentje extra, net als op de zadelpenbuis. Aan de staande achtervork, op de voorvork, aan de dropouts … de bevestigingsmogelijkheden voor tassen en dergelijke zijn schier eindeloos.

De balhoofdbuis werd extra hoog opgetrokken, ook hier weer met het oog op plaatsing van fietstassen. Dat het meteen ook voor wat extra comfort en een ontspannen zithouding zorgt, is mooi meegenomen.

Afhankelijk van de lichtinval houdt de kleur van deze Libre ergens het midden tussen paars en groen. Of neen, donkerblauw of … 

Geometrie

Even terug naar de Sutra. Zowel de Libre als Sutra zijn op vlak van stack en reach mooi vergelijkbaar. Maar de chainstays op de Libre zijn vijf millimeter korter en een Q-factor van 68 millimeter duidt eerder op een roadbike.

Wat ons verder opvalt aan de cijfertjes is een hoge standover height, maar een kortere zitbuis (wat dan weer wel geschikt is voor montage van een dropper post). De liggende achtervork van 440 millimeter houdt mooi het midden tussen een speels rijgedrag en een stabiele bike. De wielbasis daarentegen is dan weer behoorlijk kort gehouden. 

Wij deden de test met een 54, maar hadden met onze 177 centimeter toch ergens het gevoel dat een maatje kleiner beter was geweest. Eigenzinnig, we schreven het reeds eerder over Kona. Dat slaat ook op hun maatvoering. Probeer een fiets te testen vooraleer je tot aankoop overgaat of laat je begeleiden door een ervaren bikefitter om zeker jouw juiste maat te bepalen.

Een 70 millimeter korte stuurpen en bijzonder breed stuur zorgen voor snelle stuurimpulsen. Dat brede stuur ziet er behoorlijk vreemd uit en aanvankelijk is het even wennen aan de zithouding wanneer je onderaan in de beugels rijdt, maar het werkt wel.

Onderdelen

Een 2×11 Shimano 105-groep zorgt voor de versnellingen. Die doet dat onopvallend en probleemloos. Het dubbel crankstel heeft een 34/50-verhouding, gecombineerd met een 11-speed 11-34 cassette kwamen wij geen enkele keer versnellingen tekort, niet tijdens pittig steile klimmetjes, niet tijdens vaart maken op de vlakke weg. Het bottom bracket is een Press Fit 86. Dat is zonder meer degelijk en valt bij eventuele problemen snel te vervangen.

De RX Ultegra-achterderailleur heeft net als de achterderailleurs bij mountainbikes een hendel waarmee je de spanning aan- of uitzet.

Stuur, stuurpen en zadelpen komen uit de eigen aluminium Kona-stal.

De Shimano 105-schijfremmen kweten zich prima van hun taak. We hebben onze remmen graag een beetje gevoeliger. Nu is het remgevoel een beetje teveel alles of niets, maar op vlak van pure remkracht zijn wij nergens in de problemen gekomen. 160 millimeter diameter is niet overdreven groot, maar de nood aan enorme remkracht heb je nu eenmaal niet op een gravelbike.

Kona zou Kona niet zijn, mochten ze niet teruggrijpen naar WTB-onderdelen. Net als Kona is ook WTB pure cult. Zadels zijn en blijven persoonlijk. Onze bips voelde zich echter goed thuis op dit WTB SL8 Pro-zadel.

Ook voor wielen en banden kiest Kona voor WTB. De WTB KOM i25 TCS 650b aluminium wielset heeft een velgbreedte van 25 millimeter. Dat volstaat voor gravelgebruik ruimschoots. Wat ons betreft mogen de wielen echter wel wat stijver. Wanneer we hard en agressief rechterbochten namen, liep de remschijf tegen de remblokken aan. 

De WTB Byway TCS-banden in 650bx47 millimeter zijn behoorlijk glad. Schuiven en glijden zorgt voor extra adrenaline. Voor ons inzetbereik en gebruik waren de WTB Riddler-banden, die op de Libre DL gemonteerd staan, beter geweest.

Prijzen en versies

Er zijn twee versies van de Kona Libre. Enerzijds is er de hier geteste Libre, anderzijds de Libre DL. Beide versies verschillen uiteraard in gebruikte onderdelen en prijs, maar ook – en dat is meer verwonderlijk – in geometrie. Zo is de bottom bracket height van de Libre DL hoger dan op de ‘gewone’ Libre. Doe daar de grovere banden van de DL bij en je krijgt een gravelracer die zich tot wat ruiger terrein leent dan de hier geteste Kona Libre. De Libre DL-versie kost je 3999 euro, de hier geteste Libre gaat voor 3199 euro over de toonbank.

Kona Libre: de terreintest

Een gravelbike ligt ergens in het midden van het bed tussen een mountainbike en een wegfiets. Het idee is dat je ook wel eens een offroadweggetje kan inslaan. Waar je met je racebike niet meteen offroad gaat, mag dat met een gravelbike geen probleem opleveren. Laat ons zeggen dat je 70% van de tijd verhard gaat, de rest dient om onverharde verbindingsstukken tot een goed einde te brengen. Dat betekent natuurlijk niet dat je er offroad niet mee overweg kan. 

Wij deden het natuurlijk andersom. Wij reden het gros van onze tijd met de Libre op pure, hardcore mountainbikeparkoersen. Misschien hadden we eerst even de specificaties op de Kona-site moeten nakijken om te beseffen dat we eigenlijk een Libre DL moesten gebruiken op de parkoersen waarop wij gingen testen. Maar hey, wij zijn nu eenmaal mountainbikers. En de soms bange momenten nemen we er graag bij. Soms gaat het maar net goed, soms niet. Maar toch stonden wij ervan verbaasd hoeveel je eigenlijk kan met zo’n gravelbike.

De Kona Libre is bijzonder pittig aan de tand gevoeld. We reden ermee door weer en wind, zowel op asfalt als door veld en bos, zowel in Vlaanderen als in de Ardennen. Onze eerste rit was op een van onze vaste mountainbike testparkoersen. Dat is een mix van veld- en boswegels, een paar pittige afdalingen, maar ook worteltapijten en een ‘holderdebolder stenen’ rotsstrook. Een parkoers waar we in andere omstandigheden steevast voor een crosscountry full suspension kiezen, reden we deze keer aan boord van een dropbar bike zonder enige vorm van vering op bandjes van amper 45 millimeter breed. Dat zorgde voor zo’n adrenaline-opstoot dat we prompt besloten de rest van onze testweken zo veel mogelijk gewoon te gaan mountainbiken met de Kona Libre. Akkoord, na een paar uur raggen lijkt het alsof je polsen en schouders door een goederentrein werden gemasseerd en je tanden klapperen soms zo hard tegen elkaar dat je schrik krijgt al je vullingen kwijt te spelen, maar de domme deugnietgrijns op je gezicht na zo’n rit, maakt alles meteen goed. Het frame echter dempt trillingen netjes en stelt je in staat urenlang door te hameren, zolang je dat doet op voor gravelbikes geschikte trails.

Minder dan negen kilogram en op relatief dunne bandjes. Hoe denk je zelf dat zo’n beestje klimt en versnelt? De krachtoverbrenging is bijzonder direct. Duw op de pedalen en de Kona Libre reageert. Zelfs wanneer de klim steil en/of technisch wordt, loodst de Libre je er netjes doorheen.

De lange wielbasis en niet al te korte chainstays geven de Libre een behoorlijk stabiel gevoel in de afdaling. Al gauw ga je meer proberen dan waarvoor de bike eigenlijk geschikt is. En ondanks deze lange wielbasis en korte chainstays behoudt de Libre een vrolijk speels rijgedrag. Kona lijkt wel een mooie, gulden middenweg gevonden te hebben tussen speelse snelheid en comfortabele stabiliteit.

Ofwel rij je met de handen bovenaan het stuur en krijg je een behoorlijk comfortabele zithouding. Ofwel ga je puur racen, grijp je de beugels onderaan vast en denk je niet langer na over comfort. In beide gevallen behoud je echter veel controle over de bike en zijn de stuurimpulsen heel erg direct. Slippend op het achterwiel richting bocht en waarom niet, de bocht door, je vraagt het maar, de Libre houdt wel van een speels rijgedrag. 

Zoals we eerder stelden, door de relatief lage bottom bracket hoogte raken je crankarmen nogal vrij snel de grond wanneer je de bocht doorgaat of rond en over al te grote obstakels laveert. Ook even opletten wanneer het nat of modderachtig wordt, want de WTB Byway-banden houden niet van overdreven veel grip. Geen erg, het maakt het allemaal nog net dat tikje spannender.

Verdict

We waren aangenaam verrast door het veelzijdige en efficiënte karakter van de Kona Libre. Voor een gravelbike kan je er best ruig terrein mee aan. De geometrie zorgt voor een geslaagde mix aan comfort en speels rijgedrag. De Libre is snel en stabiel, houdt van acceleraties en klimt bijzonder goed. Wie wil kan er behoorlijk ruig terrein mee aan en op flowy trails kan je lekker speels tekeergaan. Voor de bikepackers zijn er onvoorstelbaar veel mogelijkheden om tassen en dergelijke te monteren. En de door de lichtinval veranderende kleuren maken er een ware eyecatcher van. Waar we minder opgetogen van zijn, is de bandenkeuze die voor ons gebruik wat grover mocht zijn en de lage plaatsing van het bottom bracket waardoor we te vaak met de crankarmen de grond raakten. Maar daarvoor heeft Kona de Libre DL in het gamma.

Meer info op www.konaworld.com