Test MTB-banden | Schwalbe Rick XC Pro: (bijna) alles voor snelheid

Het is een gegeven dat de beste renners ter wereld in de World Cup XC vooral op zoek zijn naar banden die het beste rendement leveren, zeker in de shorttrack-discipline. Ze kiezen vaak voor banden met een zeer ondiep profiel, vertrouwend op hun grote volume (momenteel 2.4 inch), lage bandenspanning en hun rijvaardigheid om de technische secties aan te kunnen.

Voor een maximaal rendement bood Schwalbe al de Thunder Burt aan, maar deze werd door gesponsorde renners te exclusief geacht voor een technischer parcours. Verschillende van hen, waaronder de Zwitserse renner Mathias Flückiger, vroegen Schwalbe om een ​​tussenliggend profiel te ontwerpen tussen de beroemde Thunder Burt (die een nieuw leven lijkt te krijgen in het gravelen, maar dat is een ander verhaal) en de Racing Ralph, die veelzijdiger is en ook al erg snel, maar nog niet snel genoeg voor de elite van de XC-wereld. Zo ontstond de Rick XC, die we hier hebben getest.

Het centrale gedeelte is opgebouwd uit kleine, lage, vierkante noppen, maar deze zijn iets groter dan op de Thunder Burt en gerangschikt in groepjes van drie. Ze zijn ook verder uit elkaar geplaatst voor iets meer grip. Langs de zijkanten gaat een nieuwe rij grotere, vierkante noppen over in de echte zijnoppen, die nog hoger en trapeziumvormig zijn. Kortom, het is geen echte semi-slick, maar het wordt al snel duidelijk dat deze band ontworpen is voor een hoog rendement.

De Schwalbe Rick XC heeft een 67 tpi Pro karkas dat ontworpen is om zowel licht als soepel te zijn, maar ook robuust dankzij de zijverstevigingen. Hij is alleen verkrijgbaar in 29 inch en in twee breedtes: 2.25 en 2.4 inch. De prijs bedraagt ​​€ 68,90 en het door ons geverifieerde gewicht (767 en 762 g) bevestigt het geadverteerde gewicht van 760 g voor de 2.4 inch versie. Hoewel hij niet uitzonderlijk licht is, valt hij nog steeds binnen het gemiddelde van veel brede XC-banden.

Er zijn ook twee rubbercompounds beschikbaar: Addix Speed ​​(rode streep), die een puur rendement vooropstelt, en Addix SpeedGrip (blauwe streep), met een lagere rebound voor meer grip. Verrassend genoeg is de Addix Speed-versie alleen verkrijgbaar met beige zijwanden en de SpeedGrip-compound alleen met zwarte zijwanden. Het is jammer dat de keuze van de compound niet onafhankelijk is van de kleur van de zijwanden, aangezien de eerste wordt bepaald door technische overwegingen met betrekking tot raceomstandigheden en rijstijl, terwijl de tweede puur esthetisch is.

Schwalbe Rick XC Pro 2.4: de terreintest

We reden voornamelijk met de Schwalbe Rick XC Pro 2.4 in de Addix Speed-compound, en dat in droge omstandigheden. We monteerden hem op carbon velgen met een binnenbreedte van 30 mm en monteerden die wielen onder een Santa Cruz Blur en een Orbea Oiz uit onze testvloot. We hebben ook kort de Addix SpeedGrip-compound getest, waar we wat verderop dieper op zullen ingaan.

Laten we er geen doekjes om winden, want het is overduidelijk: qua rendement is deze band zeer geslaagd. Hij rolt bijna net zo snel als de Thunder Burt (wat de cijfers bevestigen) en is duidelijk sneller dan de Racing Ralph, die sowieso al een high-performance band is. Op snelle circuits en harde ondergronden is hij absoluut formidabel, en je voelt het verschil met MTB-banden met een agressiever profiel duidelijk. Van alle merken is het een van de snelste mountainbikebanden die we ooit hebben mogen testen.

Hij biedt echter nog steeds een zeer goede tractie aan de achterkant en absorbeert, met een druk van 1,3/1,4 bar voor een rijder van net geen 80 kg, gemakkelijk oneffenheden en biedt een uitstekende grip. Op een droge maar lossere ondergrond (stof, grind, mos) zijn de kleine noppen voldoende om krachtig te accelereren zonder dat de band slipt, terwijl een Thunder Burt het allang had opgegeven. Ook bij het remmen presteert hij aanzienlijk beter dan de Thunder Burt en komt hij dichter in de buurt van de uitstekende Racing Ralph, met remafstanden die redelijk blijven voor dit type band met lage noppen.

Op droog wegdek is de zijdelingse grip geruststellend. Het is een exclusieve band die zeker enige rijervaring vereist, maar de overgang tussen de centrale en laterale noppen is goed gedoseerd, waardoor het gedrag van de band gemakkelijk te begrijpen is en mogelijk verlies van grip vrij progressief is. Hij houdt wel van een levendige rijstijl om de grip van de laterale noppen te vinden door bijvoorbeeld bij het remmen en in de bochten echt druk uit te oefenen op de band. Maar als je dit eenmaal begrijpt, is het een goed uitgebalanceerde band die zich even goed thuisvoelt in gladde bochten als op ruwere, zelfs zeer technische, ondergronden.

Op een natte ondergrond verliest hij zijn grip niet volledig, mits we het niet over een diepe modderlaag hebben (wat logisch is, daar is hij niet voor ontworpen). Hoewel je de vervorming van het karkas voelt en de noppen hun best doen om grip te krijgen op het natte terrein, toont de Addix Speed-compound duidelijk zijn beperkingen. We hebben vervolgens het Addix SpeedGrip-model geprobeerd en het verschil is duidelijk merkbaar: je krijgt direct wat meer grip en meer vertrouwen in bochten. Zelfs op droge wegen zorgt het behouden van de SpeedGrip-versie rond het voorwiel voor een meer richtingsgevoelige en nog voorspelbaardere band. Achteraan kun je dan nog steeds voor de snelste Speed-compound kiezen, maar dan moet je wel de vreemde blikken verdragen, aangezien de SpeedGrip alleen verkrijgbaar is met zwarte zijwanden en de Speed ​​alleen met beige zijwanden.

Voor de duidelijkheid: als je op zoek bent naar een veelzijdige bandenset die echt comfortabel is in natte omstandigheden en toch zijn snelheid behoudt, raden we je ten zeerste aan om het Racing Ralph/Racing Ray-duo te overwegen. Ze presteren aanzienlijk beter in natte en modderige omstandigheden, en presteren ook uitstekend in droog weer. Ze verbruiken een paar watt meer, maar voor amateurrijders zijn ze wat ons betreft nog steeds een beter compromis dan de meer gespecialiseerde Rick XC-banden.

Qua slijtage bleek de Rick XC opmerkelijk duurzaam voor een wedstrijdgerichte band. Het loopvlak is na iets meer dan 500 km nog steeds in goede staat en er zijn geen gescheurde of gegroefde noppen. We kregen echter wel een lekke band door een door een steen ingesneden zijwand. Dit kan gebeuren; geen enkele band is onverwoestbaar, en het was het enige probleem dat we tijdens het testen tegenkwamen, maar het is vermeldenswaard dat de zijwanden vrij dun lijken. Vergeleken met de concurrentie vertoont de Schwalbe Rick XC veel overeenkomsten in prestaties met de Specialized Air Trak, die we onlangs hebben getest en zeer geprezen. De Air Trak is zeer licht en zijn karkas vervormt nog meer dan dat van de Rick XC, die daarentegen een meer geruststellende zijdelingse grip biedt. De Pirelli XC RC ligt ook in dezelfde lijn, al is deze laatste misschien net iets veelzijdiger dan de exemplaren van Specialized en Schwalbe, maar dat gaat gepaard met een iets minder indrukwekkend rendement.

Verdict

Schwalbe had een duidelijke opdracht: een zeer hoogwaardige mountainbikeband ontwerpen die niet zo exclusief was als de bestaande Thunder Burt. Het is duidelijk dat het merk aan zijn opdracht heeft voldaan. De Schwalbe Rick XC is ongetwijfeld een van de snelst rollende XC-mountainbikebanden op de markt, met een goede grip aan de achterkant en een voorspelbaar rijgedrag bij het veranderen van richting. Hij is primair ontworpen voor droge omstandigheden (hoewel de versie met Addix SpeedGrip-compound iets beter presteert op nat wegdek) en het blijft een exclusief model dat met volledige kennis van zijn beperkingen moet worden gekocht. Binnen het Schwalbe-gamma blijven de Racing Ralph/Ray de meest veelzijdige bandencombinatie. Maar als je op zoek bent naar iets dat nog sneller rolt en capabel is op een echte mountainbike, is de Rick XC inderdaad een betrouwbaarder alternatief dan de Thunder Burt, die nu meer geschikt is voor gravel, waar hij een aanzienlijk succes kent.

Meer info via www.schwalbe.com