Enkele weken na de presentatie van de Kraken-mountainbikeband, onthulde Hutchinson ook nog een nieuwe gravelband. Tot op heden was het gravelaanbod van het Franse merk eerder beperkt en daar wil men met de Touareg iets aan veranderen. Belangrijk was dat hij veelzijdiger moest zijn dan het huidige aanbod en dat hij in de smaak zou vallen van een zo divers mogelijk publiek.

Met de nieuwe Touareg ontwikkelde Hutchinson nu een veelzijdigere band dan de Overide. Die veelzijdigheid moest zowel op het terrein als bij de diversiteit van de gebruikers tot uiting komen. Zo moest de band zowel voldoen aan de noden van de wedstrijdrenners als van de recreanten en vakantiefietsers. Al deze groepen hebben immers verschillende verwachtingen van een band. De ene groep verlangt dat de band licht is, een andere groep dat hij stevig is. Of de ene zoekt een band met een hoog rendement en de andere een band met veel grip die de nodige dosis vertrouwen schenkt. Of dit op het terrein ook gelukt is moeten we nog afwachten, maar op papier stellen we vast dat Hutchinson zijn best heeft gedaan om aan ieders wensen te voldoen.

Een deel van de structuur werd overgenomen van de mountainbikebanden van het merk, met de Skeleton en Kraken op kop. De lage, centrale noppen liggen dicht bij elkaar voor een zo hoog mogelijk rendement en werden in visgraatmotief opgesteld voor zo goed mogelijke prestaties bij het remmen.

Tussen de hogere overgangsnoppen zit wat meer ruimte voor een geleidelijke overgang naar de schoudernoppen. Die schoudernoppen nemen duidelijk de vorm van de Skeleton of Kraken over. Aan de oppervlakte zijn ze in tweeën gesplitst om zo meer randen te creëren die zich in de ondergrond kunnen vastbijten. Onderaan zie je dat het wel degelijk om één nop gaat. Door deze oplossing kan men het vervormen van de noppen meer onder controle houden en voorkomt men dat ze onvoorspelbaar gaan reageren. Op de Touareg worden twee rubberhardheden gebruikt: 60 ShA op het loopvlak en voor de diepe structuur aangevuld met een zachter rubber van 50 ShA voor de schouder- en overgangsnoppen.

Onder de noppen zit een zeer soepel karkas van 127 tpi voor een optimaal comfort en rendement. Om de band te verstevigen, koos men voor een Hardskin-bescherming waarbij een gaas van de ene hieldraad tot de andere loopt. Gaas is minder bestand tegen bijvoorbeeld puntige doornen (daar heb je dan weer latex voor), maar het scheurt wel minder snel en is flexibeler dan een versterkingslaag in stof.

De Touareg is verkrijgbaar met een tan wall (beige flanken in natuurlijk rubber) of met zwarte flanken (waar een kleine hoeveelheid roet aan wordt toegevoegd). De tan wall versie is een tikkeltje soepeler. Er staan drie maten op het programma: 700×40 (490 gram), 700×45 (550 gram) en 650×47 (585 gram). Alle modellen worden gefabriceerd in de Franse Hutchinson fabrieken in Châlette-sur-Loing en kosten evenveel: 36,90 euro.

Hutchinson Touareg: de eerste test

We trokken voor deze perspresentatie naar Zuid-Frankrijk, en meer bepaald naar het Garlaban-massief net buiten Marseille. Hutchinson raadt een bandendruk aan van 2,5 bar voor een biker van 70 kilogram (voor een band van 700×40); na enkele tests zakten we tot 2,3 bar voor 66 kilogram. Met meer druk boeten we op de ruige Zuid-Franse pistes in aan comfort en grip, terwijl we met een lagere druk te vaak de velg van het wiel voelden. 0,2 bar maakt dus een wereld van verschil. Heb je een wat rustigere rijstijl en rijd je vooral op fijne, gladgestreken gravelwegen, dan kan je eventueel iets lager gaan (met ons gewicht tot 1,8 à 1,9 bar).

Onze testfiets is een Scott Addict Gravel 30, een rechtstreekse afgeleide van de crossversie en die niet meteen bekend staat als de meest comfortabele gravelbike. Erg is dat niet, zo voelen we nog beter of de banden hun werk doen. Bergop en op het vlakke doet het soepel karkas zijn job met verve en worden alle kleine oneffenheden mooi afgevlakt. Hoe lager de bandendruk, hoe gevoeliger. Op pistes vol grof steengruis is het moeilijk om over het rendement te oordelen, maar qua grip trekt de band zich goed uit de slag. Met een bandendruk van 2,3 bar is het wel van belang dat je je gewicht goed verdeelt, want anders loop je het risico door te slippen wanneer je op de trappers gaat lopen. Alles blijft echter controleerbaar en van zodra de ondergrond wat vaster wordt, beschik je weer over tonnen grip.

Vooraf waren we bang hoe de Touareg het er in afdalingen zou vanaf brengen. De noppen leken ons toch zo petieterig in vergelijking met de exemplaren op onze mountainbike. Al snel worden onze twijfels weggevaagd en realiseren we ons dat we met deze band echt hard kunnen gaan. Op een terrein dat bestaat uit een mengsel van fijn en grof grind – waar je de neiging hebt om in de bochten weg te glijden – en een paar rotsplaten, slaagt de Touareg erin om ondanks de zeer lage noppen voldoende grip te behouden tijdens het remmen. Wanneer je in een bocht komt, nemen de schoudernoppen het over. We kunnen ons probleemloos plat door de bocht gooien – binnen de limieten die de fiets toestaat, we zitten niet op een MTB – waarbij de band zijn lijn houdt.

Van zodra we gewend zijn aan het koersstuur en het ontbreken van een dropper post, amuseren we ons door driftend door de bochten te gaan. De band gedraagt zich voorspelbaar waardoor je het slippen van het achterwiel makkelijk kunt controleren. Tijdens deze eerste wilde testrit – met bepaalde passages die volledig op hun plaats zouden zijn op een XC-circuit – telden we één lekke band (die snel gedicht werd door het latex) in onze groep van een dozijn journalisten en medewerkers van Hutchinson.

Bevredigend offroad-gedrag dus, maar het was op de weg dat de Touareg echt indruk op ons maakte. Hij is stil, trilt niet en zijn rendement verrassend zodat je er met gemak 30 tot 35 km/u mee haalt. We bedwongen de Col de l’Espigoulier, met zijn 723 meter de hoogste top in de Bouches-du-Rhône, en ook daar wist hij ons te bevredigen, zowel bergop (hoewel we zeker iets sneller zouden hebben gereden met een echte raceband) als bergaf. In dat laatste geval was hij in de bochten veel stabieler en veiliger dan een band van 25 millimeter.

Verdict

Wat uit deze eerste testrit naar voren komt, is dat de door Hutchinson aangehaalde veelzijdigheid geen loos woord is. De Touareg wist ons over heel de lijn tevreden te stellen. Hij presteert op alle terreinen, zolang je de modder maar vermijdt. Op de weg is hij efficiënt en niet te zwaar en de band lijkt ook stevig te zijn. En hij is niet te duur. Geslaagd dus!

Meer info via hutchinsontires.com