Eerste Test | Specialized Turbo Levo Expert 2019: meneer … en mevrouw plus! - De Levo van meneer volgens Olivier Béart

De Levo van meneer volgens Olivier Béart

Ik heb steeds een voorkeur gehad voor elektrische fietsen waarbij het accent niet enkel en alleen op de ondersteuning ligt, maar wel op het algemene gevoel. De wendbaarheid en stuureigenschappen zijn in mijn ogen nog steeds iets belangrijker dan de kracht van de motor (het blijft een fiets). Ook de autonomie vind ik enorm belangrijk, omdat dit al ontelbare keren een bron van frustratie is geweest wanneer ik met een e-mountainbike onderweg was. Ik denk aan de fietsen waarmee ik me gedurende 25 kilometer te pletter amuseerde tot het moment dat ik het batterijniveau zag smelten als sneeuw voor de zon. Na 35/40 kilometer stond ik dan ook al te vaak opgezadeld met een loodzware fiets van meer dan 20 kilogram waarmee ik nog thuis diende te raken.

Ik herinner me mijn laatste tocht met de vorige Specialized Turbo Levo nog goed en ben dan ook benieuwd naar de meerwaarde van de batterij van 700Wh. En of het zwaartepunt hetzelfde is gebleven en het rijgedrag niet wordt beïnvloed door het extra gewicht. Ik vraag me ook af hoe het zal gaan met de 29″-wielen; ik die steeds geloofde in het 27,5+-formaat op elektrische mountainbikes (minder op onze klassieke mountainbikes). Ik krijg voor mijn 1m78 een medium Turbo Levo Expert in de handen gestopt. Normaal rijd ik graag met een large met een zeer korte stuurpen, maar bij Specialized opteer ik steeds voor een medium, zeker sinds de reach langer is geworden. Dat geldt zowel voor de Levo als de Epic als de laatste nieuwe Stumpjumper.

Achteraan moeten we het doen zonder de autosag, maar het lukt ons vlotjes om een sag tussen de 25 en 30% in te stellen. We beginnen onze eerste testdag met een klein rondje, inclusief enkele steile hellingen, rond het hotel. De voorvork lijkt me in het begin van de veerweg iets te hard te staan en de fiets hotst dan ook over de stenen. Wat later voeg ik twee spacers toe in de luchtkamer van de Pike zodat ik met een lagere luchtdruk kan rijden zonder dat de vork teveel gaat induiken. Dit moet volgens mij veel beter zijn dan de settings waarmee ik begon (één token). In de 2.6″-banden pomp ik 1.3 bar, maar ook niet minder, omdat de paden in Kroatië bezaaid liggen met stenen. De Specialized-banden mogen dan wel stevig zijn, je moet het noodlot ook niet tarten.

Geen enkele helling is hem te zwaar!

Nu moet alles perfect zijn en we vertrekken voor een lus van veertig kilometer. Beginnen doen we met een lange beklimming over een brede piste vol stenen die onder onze banden rollen. Hier verbaast de Levo me al dat niets hem te veel of te moeilijk is. De motor werkt zeer gelijkmatig en het achterwiel slaat nooit op hol door een te krachtige input van de motor.

De motor geeft steeds een perfecte ondersteuning, zelfs bij een relatief lage trapcadans. De nieuwe Brose-motor voelt zich op zijn gemak bij 40 tot 110 toeren per minuut, wat volgens mij een van zijn grootste troeven is. Andere motors stappen al uit hun comfortzone van zodra je meer of minder dan 80 à 90 toeren per minuut trapt.

Ik kies steeds voor de Trail-modus en slechts zelden voor de Eco-stand. Niet omdat deze laatste te zwak is (je kan ze trouwens naar smaak programmeren via de Mission Control app), maar wel omdat ik de autonomie van de batterij wil testen. De Turbo-modus houden we enkel voor de steilste hellingen … en wanneer er voldoende grip is.

We vervolgen onze weg met een serie bochtige en snelle singletracks in het struikgewas. Daar toont de Turbo Levo zijn uitstekende wendbaarheid. Ben je zeker dat we niet op een Stumpjumper zitten? Wanneer je de fiets moet dragen, voel je het gewicht van 21 kilogram, maar eens op de trails vergeet je dit compleet door de evenwichtige geometrie en de perfect verdeelde massa.

De grote wielen verslinden alle stenen die voor onze wielen rollen. Soms voeren we een bunny-hop uit, want dat kan perfect met de Levo! Akkoord, in dat geval voel je wel het gewicht van de fiets wanneer je aan zijn stuur trekt, maar toch kan je hem besturen zoals een klassieke mountainbike. De Roval Traverse-wielen op de Expert zijn niet uit carbon, maar uit aluminium. Deze laatsten werden vernieuwd (naven) en het rijgedrag is veel preciezer dan voorheen en benadert dat van de vorige carbon modellen.

In ons testrondje zaten heel wat steile hellingen en op geen enkele helling kwam ik in de problemen. De Brose-motor werkt telkens zeer efficiënt, zij het zonder echt de overhand te nemen. Hij werkt eerder op een subtiele manier. Ik had vaak het gevoel dat het enkel ik en mijn fiets was … met dien verstande dat ik enkel iets sneller was dan anders en in staat om hellingen te overwinnen waar ik anders niet boven zou geraken. Het voelt een beetje alsof een vriend me steeds een lichte duw in de rug geeft.

Specialized koos voor een niet al te korte liggende achtervork en dat speelt in zijn voordeel. Ik koos er wel voor om de spacers onder de stuurpen te verwijderen, want ik vond deze een beetje too much in combinatie met de riser bar. Persoonlijk zou ik die laatste vervangen door een plat stuur van eveneens 780 millimeter breed. De voorkant kan op die manier makkelijk op de grond gehouden worden, zelfs wanneer de percentages vereisen van met de neus op het stuur te rijden.

En wat met de batterij? Wanneer de eerste dag ten einde loopt en we 55 kilometer en 1400 positieve hoogtemeters op de teller hebben staan, rest er ons nog een derde van de autonomie. Dit wil zeggen dat je makkelijk 70 kilometer puur kunt mountainbiken zonder schrik te hebben om zonder ondersteuning te vallen. Moest het toch gebeuren, dan is dit een van de fietsen die zonder ondersteuning het vlotst rijdt. Enkel bergop voel je in dat geval natuurlijk het gewicht, mirakels bestaan niet.

Een gelijkenis met de Stumpjumper

De tweede dag trekken we naar enkele enduropaden met iets minder stenen. Ik moet toegeven dat de 29″-wielen met 2.6-banden iets preciezer sturen dan de 27,5+x2.8-combinatie. Wie wil kan op de Levo 2019 echter nog steeds 27,5+-wielen monteren. Wat de grip bergop betreft, presteren de twee wielmaten ongeveer hetzelfde. Wat ons daarnaast opvalt, is vooral de kwaliteit van de Butcher-banden.

In de iets ruigere afdalingen merk ik dat de achtervering beter standhoudt dan op zijn voorganger. De fiets lijkt nog beter op zijn twee wielen te rusten. Schokken worden goed opgevangen zonder ze volledig plat te walsen (wens je een bulldozer, kijk dan bij de Kenevo) en je moet nog net voldoende zelf sturen om overal door te komen en je een echte piloot te wanen.

En moest dat helse onweer niet losgebarsten zijn, dan zouden we waarschijnlijk nog steeds op de trails te vinden zijn. Nou ja, de batterij zou op een bepaald moment wel de geest gegeven hebben, maar ook vandaag reden we 44 kilometer zonder spaarzaam te zijn voor de batterij. Daarvoor beleefden we iets te veel plezier tijdens de wedstrijdjes bergop met de collega’s. Toen ik de fiets inleverde, had ik net iets meer dan de helft van de autonomie opgebruikt. Het viel me trouwens zwaar om de fiets af te geven. Ik heb als tester steeds graag met fietsen van Specialized gereden en erken hun kwaliteiten, maar toch koos ik voor mijn eigen fietsen nooit voor een exemplaar van het Amerikaanse merk wegens misschien wel ‘te perfect’. De Turbo Levo zou mijn mening echter wel eens kunnen doen veranderen, want ook al heb ik nog niet alle e-mountainbikes getest (de BH en Rocky Mountain ontbreken nog om er een paar te noemen), toch is dit voor mij een voorbeeld van waar een e-mountainbike aan moet voldoen. En ik ga hier niet verklaren dat de vorige generatie van de Levo enkel nog goed is om onder het stof le laten staan in de garage, verre van, maar ik moet toegeven dat de nieuwe Specialized Levo 2019 een echte ‘plus’ is die de lat op bijna alle domeinen hoger legt.

Laat ons nu eens horen naar wat mevrouw Elodie ervan vindt!

Klik daarvoor in het menu hieronder>>>