Eerste test | Van Grimentz naar Verbier met de BMC Trailfox AMP

Door Olivier Béart -

  • Techniek

Eerste test | Van Grimentz naar Verbier met de BMC Trailfox AMP

Er is geen betere manier om de nieuwe BMC Trailfox AMP voor het eerst onder de loep te nemen, dan er mee naar de Zwitserse Alpen te trekken, want daar is hij tenslotte geboren. Vanuit Grimentz reden we via onder meer de paden van de alom bekende Grand Raid naar Verbier en we maakten nog een ommetje langs paden die enkel bekend zijn bij de locals. Negentig kilometer, 3300 hoogtemeters, twee batterijen en heel wat zweet later kunnen we dan ook al een goede eerste indruk geven over de eerste e-mtb van het Zwitserse merk.

Het is acht uur ‘s morgens en het kleine dorpje Grimentz begint te ontwaken. Sommige van de houten chalets dateren hier zelfs nog van de 16de eeuw en het is dan ook één van de best bewaarde dorpen in zijn soort. Vele van dit type houten dorpen zijn in de loop der tijd dan ook afgebrand of hebben de verwoestingen niet overleefd.

Op ons staat er met de BMC Trailfox AMP echter een hoogtechnologisch staaltje uit de 21ste eeuw te wachten. BMC had een twintigtal fietsen (allen van de Limited-serie) klaarstaan voor de journalisten die waren uitgenodigd voor de presentatie, waaronder dus ook VojoMag. Aan 12000 euro het stuk staat hier een aardige som in de zon te blinken, maar er bestaan ook (iets) goedkopere versies (vanaf 6999 euro).

Na een heerlijk ontbijt in de chalets van Les Rahas, in het gezelschap van de mensen van BMC, is het tijd om onze fiets correct af te stellen.

De kennismaking

De voorvork, een Fox 36 Fit4, kennen we al, maar het heeft ons wel iets meer tijd gekost om de Cane Creek DB Inline-demper optimaal af te stellen. Druk, compressie en rebound bij hoge en lage snelheid: heel wat parameters die we in het oog moeten houden. Eerlijk gezegd vragen we ons af of dit alles wel een echte toegevoegde waarde geeft in vergelijking met de Fox Float die op de twee andere modellen van het gamma gemonteerd staat (de Cane Creek staat enkel op de LTD gemonteerd).

Van zodra iedereen klaar is, is het tijd om op pad te gaan, want het belooft een lange dag te worden. In de steegjes van Grimentz houden we ons nog rustig en dit is het ideale moment om de verschillende modi van de Shimano-motor een keertje af te tasten. Hier voldoet de Eco-stand perfect, maar deze zal echter al snel wat zwak blijken. De Trail-stand is al van een ander kaliber en zal aan het einde van de dag onze meest gebruikte stand blijken. De Boost-stand vinden we persoonlijk een beetje too much en zullen we enkel af en toe gebruiken om wat gekker te doen.

Beginnen doen we met enkele gemakkelijke paden. De ideale gelegenheid om te kijken of de BMC Trailfox AMP ook gehoorzaam is als je enkel rustig wilt cruisen, ook al is hij van origine eerder een sportief wapen. We zitten meteen goed op de fiets en ondanks een vrij lange reach (445 millimeter in de maat M) voelt het niet extreem aan. De voorvork voelt comfortabel aan, maar de achterkant moeten we wel nog wat fijner afstellen om het beste van zichzelf te kunnen geven.

De wolken klampen zich zo vroeg op de dag nog vast aan de bergen en de regen van vannacht heeft hier in het bos zijn sporen achtergelaten. De stenen en wortels op de grond zijn dan ook nog glibberig. En dat is best lastig, zeker met een e-mtb, want door het gewicht is een fout moeilijk te herstellen. En het is ook geen makkie om de wielen op te tillen om over een obstakel te springen.

Gelukkig doen we het rustig aan op de eerste singletrack; een prachtig pad naast de typische kleine irrigatiekanalen in Wallis die het water van de bergstromen naar de dorpen leiden.

Glibberige stenen en wortels in de vroege ochtend

Het is gedaan met de toerist uit te hangen, het is tijd om wakker te worden en de spieren op te warmen … zowel die van de benen als van de armen. Op deze bergflank is dit technische pad de ideale gelegenheid om de wendbaarheid van de fiets bij lage snelheid te testen. En ik moet toegeven dat ik toch even tijd heb nodig gehad om de gebruiksaanwijzing te vinden. In het begin hotste en botste de fiets een beetje alle kanten uit en had ik moeite om voldoende grip te vinden. Ik wist zelfs niet meer wie er nu over het te volgen spoor besliste, de fiets of ik. Maar de Shimano-motor, in de Eco-stand, deed wel discreet zijn werk en gaf enkel een kleine duw in de rug wanneer het nodig was, zonder dat deze duw in de rug te krachtig was en ons helemaal deed wegglijden.

Dit is een typisch voorbeeld van een pad waar een lichte klassieke mountainbike altijd in het voordeel zal zijn

Ik profiteer van het moment dat één van mijn collega’s lek rijdt om de demper opnieuw af te stellen. Ik laat ook 5psi ontsnappen uit de vork en ik verlaag de bandendruk tot 1 bar. Het carbon frame is zeer stijf, net zoals de carbon DT Swiss-wielen, ondanks de velgen met een breedte van 30 millimeter. Maar dit keer voel ik dat ik terug de bovenhand krijg over de machine, ook al is dit pad een typisch voorbeeld van een pad waar een lichte klassieke mountainbike altijd in het voordeel zal zijn ten opzichte van een monster van meer dan 20 kilogram.

Meteen daarna storten we ons in een steile afdaling met vele bochten. De zachte ondergrond geeft veel grip en de fiets voelt zich hier in zijn sas. Ik hervind mijn lach en gooi me van de ene bocht in de andere. Hier vergeet je het gewicht van de fiets en door de stijfheid van de fiets kan je hem makkelijker plaatsen. Ook de geometrie doet wonderen en combineert een zekere stabiliteit in de rechte stroken met een opvallend gemak om op een zakdoek te kunnen draaien.

Na dit leuke stuk is het nu tijd om aan de eerste serieuze klim te beginnen. Op de weg werkt de assistentie geweldig, ook al heb ik het gevoel dat de Eco-stand een beetje te zwak is wanneer het steil bergop gaat. Ik had graag het vermogen wat opgedreven via de e-tubes app van Shimano, maar dat is (nog) niet mogelijk. Op dit moment ben je dan ook verplicht om over te schakelen naar de Trail-stand indien je jezelf niet de pleuris wilt inrijden op de steilste wegen, of als je een babbeltje wilt slaan met je collega’s tijdens het cruisen.

Op deze steile beklimming waarderen we het Shimano/BMC Trailfox AMP-duo. Met zijn lange voorkant kleefde de fiets op de grond, maar behield hij wel een wendbaarheid die toeliet om het wiel op de millimeter juist te plaatsen, terwijl het genereuze koppel van de motor je met veel kracht vooruitstuwt, zonder dat je grip verliest op de steile helling.

Ook de stand ‘Walk’ is een genot en makkelijk te activeren (het volstaat om twee seconden op de linker knop te duwen), ook al moet je af en toe de fiets toch dragen! En ook al is de BMC met zijn 20 kilogram relatief licht voor een e-mtb, toch is dit niet meteen een pretje voor de rug …

Een tussenstop

Na 35 kilometer is het tijd voor de bevoorrading. Heel het team van BMC wacht ons op aan de kant van de weg.

Het uitzicht is er geweldig. Terwijl Jérémie Reuiller, de fotograaf van dienst, zich uitleeft, profiteer ik ervan om wat uit te rusten terwijl ik mijn beurt afwacht om de batterij van mijn fiets te vervangen. Want ook al helpt de elektrische assistentie je, toch moet je niet denken dat je niet meer zelf de handen uit de mouwen moet steken op een e-mtb.

De logistiek van BMC is indrukwekkend, met een bestelwagen vol batterijen opdat we onze trip zouden kunnen vervolgen. Ikzelf heb nog maar twee streepjes van de vijf opgebruikt, maar gezien het hoogteverschil dat we nog dienen te overwinnen, is het een beter idee om toch te wisselen. Een makkelijke operatie waarvoor je een anti-diefstalsleutel nodig hebt, echt iets voor de warhoofden onder ons om deze te vergeten!

Ik maak van de gelegenheid gebruik om wat te discussiëren met Ben Hillsdon van Shimano. Ik vertel hem dat ik via de app graag de verschillende standen zou willen aanpassen naar mijn persoonlijke wensen. Een collega maakt zich dan weer zorgen over het schakelen met de Di2 wanneer de batterij leeg is. “Daar moet je je niet ongerust over maken, want je kan nog tweehonderd keer schakelen wanneer de assistentie afslaat als de batterij leeg is. Er is een reserve ingebouwd.” Oef.

De mooiste singletrack van Wallis

Op dit moment weet ik het nog niet, maar zo dadelijk ga ik een fantastisch moment beleven in mijn leven als mountainbiker.

Nochtans ziet deze berg er niet meteen spectaculair uit, maar één van de mooiste singletracks die ik ook ooit gereden heb, ligt hier op mij te wachten. Eerst slingert de smalle singletrack door de stenen, alvorens het bos in te duiken voor een serie haarspeldbochten.

Hier hebben we niet veel hulp gehad van de motor en dat is maar goed ook, want zo hadden we de indruk dat we aan het stuur zaten van een echte mountainbike. Natuurlijk voelden we het gewicht wel, maar de BMC Trailfox AMP was er volledig in zijn element. Doordat de Trailfox van nature stijf is, moet je de fiets stevig vasthouden en je moet hem ook in de bochten weten te gooien! De Fox 36 werkt perfect en precies terwijl de carbon wielen hier een interessante meerwaarde bieden, zoals ook de Maxxis Rekon achteraan doet. De grip van de Rekon is uitstekend, maar hij drift makkelijk als we het achterwiel blokkeren.

Bergaf moet je de motor niet afzetten. Zelfs in de tussenstand zal de motor geen duw in de rug geven als je je van de ene bocht in de andere gooit. Als je de motor niet nodig hebt, gedraagt hij zich zeer discreet. En wanneer je sneller moest rijden dan 25 km/u zal de motor ook niet te brutaal afslaan. Shimano heeft daar goed werk verricht en alles werkt iets subtieler dan bij Bosch het geval is (de e-mtb die we nog niet getest hebben na de update uitgezonderd), maar de perfectie van de Specialized Levo benaderen we hier nog niet, ook al is de motor van deze laatste iets zwakker.

Het groepsgevoel

In elke groep zitten er altijd wel enkele bij die in iets minder goede doen zijn als de rest en ook als je allemaal met een e-mtb op stap gaat, komt dit fenomeen voor. Het bewijs daarvan is dat we na een lange klim met enkelen voorop rijden (met hulp van de motor, maar ook met eigen spierkracht) en we de tijd hebben om een koffie te drinken op een terras terwijl we de rest van de groep opwachten.

We merken echter wel dat we minder lang moeten wachten dan in normale omstandigheden het geval zou geweest zijn. Door de assistentie wordt het niveauverschil dan ook kleiner in een groep, wat er dan weer voor zorgt dat de sfeer leuker wordt, want zware tochten met een klassieke fiets die de groep te veel uit elkaar trekken, worden nu plots wel doenbaar.

Ander voordeel is dat je met een e-mtb onvoorziene omstandigheden veel serener aanpakt.

Alex Moos bestudeert zijn kaart en vindt een pad … dat recht omhoog gaat

Wegens wegenwerken is de weg afgesloten en we moeten dan ook op zoek naar een plan B! Alex Moos bestudeert zijn kaart en vindt een pad … dat recht omhoog gaat. Het pad is niet technisch, maar wel steil en met reeds meer dan 50 kilometer en 2000 hoogtemeters in de benen zou dit drie kilometer lange pad de hel geweest zijn als je hier een uurtje naar boven had moeten klauteren met de fiets in de nek.

We gaan nu niet beweren dat het pad dankzij de e-mtb slechts een formaliteit was, maar we reden samen in groep al babbelend naar boven. Het feestje werd enkel verstoord door enkele weerbarstige Shimano-motors met een bug (contact dat uitviel, kleine bugs die ervoor zorgden dat de assistentie onderbroken werd), maar door alles aan en uit te zetten konden we terug vertrekken. Hopelijk kent de uiteindelijke productieversie dit probleem niet.

De laatste ‘rechte lijn’

We ruiken stilaan onze stal en we naderen via Nendaz de finale klim naar Verbier. Overal zien we borden van de Grand Raid hangen, een bewijs hoe belangrijk dit evenement is in de regio.

Na deze laatste klim stelt Alex Moos ons voor om nog een extra lusje te maken, althans voor zij die willen. Op het menu staat nog maar eens een mooie afdaling met haarspelden, maar ook een extra beklimming op de weg die enkel zij die nog twee streepjes hebben zich kunnen permitteren. Met mijn pluimgewicht en met wat me nog rest van mijn conditie van de Cape Epic, heb ik gelukkig nog voldoende reserve. We gebruiken het laatste wat ons nog rest in de batterij dan ook op en sprinten naar de volgende bevoorrading.

We wisselen een tweede keer van batterij, maar dit keer krijgen we geen nieuwe maar wel één van de batterijen die we aan de eerste bevoorrading hadden achtergelaten (met drie streepjes, of eerder 2,5 in mijn geval, maar dat zou ik pas na enkele kilometers merken). Verbier ligt aan de andere kant van de berg, maar we moeten nog wel een vijftiental kilometer en 700 hoogtemeters overbruggen.

Gelukkig is het een gelijkmatige beklimming op een brede piste. De lucht overtrekt echter en we hebben dan ook geen zin om lang te treuzelen. Samen met enkele collega’s en de baas van BMC beginnen we elkaar zachtjes te plagen en te bestoken met aanvallen. De BMC Trailfox AMP antwoordt hier heel goed op dankzij zijn motor, maar ook omdat hij niet pompt en door zijn voor een e-mtb zeer dynamisch frame!

Halfweg de beklimming rijden we met vieren voorop: Alex Moos, Balz Weber (ex-wereldkampioen U23 die zich heeft omgeschoold tot journalist), de baas van BMC en ondergetekende. We vallen keer op keer aan en met dezelfde motor is het de fysieke paraatheid die de doorslag geeft. Wanneer de batterij leeg is, is het echter een ander verhaal! Normaal ben ik nogal goed in het beheren van mijn batterij, maar hier heb ik gegokt en verloren. Ik zal het niet tot boven uitzingen en ik moet hen dan ook laten gaan.

Boven begint het ook nog te regenen en niet enkel mijn batterij is leeg! De twee kilometer die ik zonder assistentie heb moeten klimmen waren niet zo moeilijk, maar de dag was vermoeiend. Zonder dat je het beseft, moet je door het hoge gewicht van een e-mtb ook hard werken met je bovenlichaam en ik ben dan ook veel meer moe dan na sommige marathons die ik met een lichte XC-fiets heb gereden.

Nog enkele kilometers op het vlakke en we zien het einde van de tunnel (letterlijk in dit geval, met deze doortocht onder de rots boven Verbier die ook goed gekend is bij de deelnemers van de Grand Raid). Zelfs zonder motor rijdt de BMC Trailfox AMP heel goed! Met het voorblad van 34 tanden en de 11/46-cassette kunnen we zonder al te veel problemen de laatste knikjes in het parkoers beklimmen. Ik waardeer ook enorm het comfort van de fiets, die wel een sofa lijkt wanneer je geen zin meer hebt om recht op de pedalen te gaan staan en met je bovenlichaam te werken om de obstakels te lijf te gaan.

Na exact 90,5 kilometer en een laatste afdaling op de rode piste van het bike park, komt er een einde aan deze lange dag! We laden onze batterijen weer op met een heerlijke maaltijd in La Marmotte en leggen ons nadien te rusten in onze prachtige kamer van hotel W, één van de mooiste hotels in het skistation. We hebben het ook nog een laatste keer over de autonomie van de batterijen en met twee gebruikte batterijen over een afstand van 90 kilometer bevindt Shimano zich in het goede gemiddelde, ook al zijn we niet zuinig omgesprongen met de batterij. Volgens ons is dit, samen met het gewicht van een e-mtb, het punt waar nog het meeste vooruitgang kan geboekt worden. Maar dat is niet enkel bij BMC of Shimano het geval.

Bonus: een rondje in het bike park!

De volgende ochtend profiteren we ervan, alvorens huiswaarts te keren, om nog een rondje te rijden op de permanente pistes van het bike park van Verbier. De liften zijn nog gesloten, maar dat is niet erg, want dankzij de motor bereiken we zonder al te veel inspanning de top.

Eens boven proberen we de limieten van de BMC Trailfox af te tasten. Op de kleine singletracks voelt hij zich als een vis in het water en je merkt dat hij hiervoor ontworpen werd. Verder is hij ook bijzonder wendbaar voor een e-mtb. Enkel de zadelpen van Race Face ergert ons, want de problemen die we hebben vastgesteld tijdens onze test zijn nog niet volledig van de baan. En de bediening van de Shimano-motor verhindert ook dat je een 1X-bediening onder het stuur kan monteren.

Als we de rode piste van het bike park aanvallen, amuseren we ons rot dankzij de agressieve geometrie van de fiets. Het is geen probleem om hem in de kombochten te gooien en ook kleine jumps lukken perfect (we spreken uiteraard niet over de grote gaps). De Shimano Saint-remmen zijn onvermoeibaar, de banden bieden veel grip, de carbon DT-wielen geven geen krimp en de Fox 36 doet uitstekend zijn werk.

Enkel de achtervering had een tikkeltje soepeler mogen reageren in deze omstandigheden. Dat is geen kwestie van druk of demper, maar eerder van de filosofie van de fiets, want hij werd niet echt ontworpen voor deze afdalingspistes, ook al is hij daar best op zijn gemak. Ook het gewicht roept me tot de orde en na enkele afdalingen hebben de armen en handen dan ook de neiging om sneller verkrampt te geraken dan met een klassieke mountainbike.

Verdict

Dankzij onze lange trip met de BMC Trailfox AMP en de bonus in het bike park, hebben we kunnen vaststellen dat deze Trailfox AMP allesbehalve een salonfiets is. Eens hij uit de spots treedt, toont hij dat hij meer is dan een mooi object. Het ontwerp staat op punt en het is niet echt een fiets om rustig mee te gaan toeren. Tuurlijk kan hij dat wel, maar dat zou jammer zijn. BMC heeft geen compromis gemaakt voor de geometrie en de Trailfox AMP heeft een stijf frame en een atypische vering voor een e-mtb. Deze vering is echter relevant en de veerweg van 150 millimeter opent dan ook heel wat mogelijkheden. Deze trip verstevigde ook onze mening over een e-mtb, want dit is het soort avontuur dat heel wat vooroordelen neerhaalt. De constructeurs leveren vandaag geen strijd meer om het meeste vermogen, maar wel om met hun e-mtbs een klassieke mountainbike zo dicht mogelijk te benaderen. En dat is maar goed ook, want het zou iets te gevaarlijk zijn om je met een e-mtb te veel te wagen op het terrein van een crossmotor. Natuurlijk blijft er nog het hoge gewicht en de autonomie bij een intens gebruik, maar deze elektrische BMC heeft wel degelijk de genen van de Trailfox!

Nuttige links: onze presentatie van de BMC Trailfox AMPde website van BMC

DoorOlivier Béart