Inside | 72 uur met het BMC Racing Team - Zaterdag, een workshop met Benoît en Fred
Door Olivier Béart -
Zaterdag, een workshop met Benoît en Fred
Benoît di Natale (links) kwam al eerder ter sprake en dan is er ook nog Fred Gerber, die enkele jaren geleden zijn fietsenwinkel in Zwitserland heeft stopgezet om het BMC-team te vervoegen.
“We werken beiden aan alle fietsen. Het is niet zo dat de ene dit uitvoert en de andere dat. We zijn slechts met twee dus als één van ons beiden ziek wordt, dan moet de andere dit meteen kunnen overnemen.”
Bealve een goed mecanicien is Fred ook een goede wielenbouwer. Shimano, de sponsor van het team, laat de renners vrij kiezen met welke velgen ze willen rijden, zolang ze maar gebruikmaken van de naven van het merk. Het is dan ook zeer handig dat Fred thuis is in het monteren van wielen. Zo heeft hij ook steeds een toestel bij om wielen te bouwen. “Het is een replica van een toestel dat ik eerder gebruikte in een winkel waar ik werkte, maar ik heb nooit eenzelfde model gevonden. Dus heb ik deze op maat laten maken.”
De fietsen arriveren piekfijn in orde op de wedstrijden, maar toch zijn er nog heel wat details die op punt moeten worden gezet. “De basis settings zijn al in orde als we op donderdag aankomen en naargelang de feedback van de renner moeten we na de eerste trainingen de laatste details nog op punt zetten. Op zaterdag controleren we alles nog eens en geven we de fiets nog een fikse onderhoudsbeurt zodat op zondag de fietsen perfect in orde zijn.”
De fietsen zien er dan ook al snel weer als nieuw uit nadat de renners hun training hebben afgewerkt. Maar dat is nog niet voldoende en Fred legt ons uit wat hij nog gaat doen: “Ik ga het crankstel en de vork demonteren en de lagers controleren. Ook de wielen controleer ik, maar sinds we zijn overgestapt op carbon velgen heb ik daar niet veel werk meer aan. In de ultralichte aluminium velgen die we vroeger gebruikten, zat er al snel een slag of een deuk, maar dat is nu niet meer het geval.”
We werpen nog snel een blik in de gereedschapskist van Fred, die ze echter voor onze neus snel toeklapt. “Sorry, maar dat mag ik niet tonen. Er zitten namelijk heel wat prototypes in die ik aan het testen ben. Je ziet, niet enkel de renners hebben dat privilege. Maar daar staat tegenover dat we discreet moeten zijn.”
“Een 9-tot-5 job is dit niet. We beginnen meestal rond 9u, maar de dag zit er nooit op voor 19u. Op woensdag helpen we ook bij het opzetten van de stand en de andere dagen trekken we met wat reservewielen naar de rand van het parkoers om in geval van nood onze renners te depanneren tijdens hun training. Er heerst in de technische zone gelukkig ook een goede sfeer tussen de mecaniciens van de verschillende teams. In geval van nood helpen we elkaar zelfs. Het is zo dat mountainbiken een mechanische sport is en dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen materiaal, maar een wedstrijd mag niet gewonnen worden doordat je andere teams in de sh.t laat zitten terwijl je zelf de oplossing binnen handbereik hebt,” vertelt Benoît.
Tot slot vragen we nog of de renners soms een bijzonder verzoek hebben. “Niet echt. Julien was wel één van de eersten om een dropper post te testen. Voor de rest moeten we vooral de kleine voorkeuren van alle renners kennen, zoals de afstand van de remhendels tot de grips, onder welke hoek de remhendels moeten staan, hoe de shifters van de Di2-derailleurs moeten aanvoelen, … Iedereen heeft wel een andere voorkeur en dat is iets dat we pas op het laaste moment samen met hen in orde zetten, zodat we zeker zijn dat alles perfect is.”
Tijd voor een massage en ontspanning
Terwijl hun fietsen tot in de puntjes verzorgd worden, worden ook de renners zelf niet vergeten. Zij worden onder handen genomen door de kundige handen van Anne-Valérie Thalmann. De massage gebeurt in het appartement dat wordt ingenomen door de staff. Julien Absalon maakt zich op voor zijn massage en legt zijn smartphone al snel opzij om lichaam en geest volledig te laten ontspannen met wat rustige muziek op de achtergrond … en het geklik van ons fototoestel. We hebben het begrepen, we nemen snel onze foto’s en maken dat we weg zijn.
Naar goede traditie sluit het team de zaterdag af met een raclette of fondue! Grote afwezigen zijn dit keer de renners, want uiteraard is dat geen maaltijd om daags voor een wedstrijd tot zich te nemen. Dit is een pleziertje dat de staff zichzelf gunt en het ideale moment om enkele genodigden en naasten van het team te ontvangen. De boss zelf serveert de borden en … een glaasje absint om af te sluiten!
Nu we onze buikjes hebben rondgegeten en alles klaar staat voor morgen is het tijd voor de wedstrijd!