Roadtrip | Extreme sur Loue, Roc Marathon, La Tramun: drie marathons om het seizoen af te sluiten
Door Jan Geys -
De Roc d’Azur is voor velen de absolute afsluiter van het seizoen. Nog enkele najaarsdagen genieten van de zon en het strand kan nu eenmaal velen bekoren, maar er is meer in het bikersleven dan enkel de paden van de Côte d’Azur. Waarom het vertier niet wat verlengen en voor drie eindejaarsmarathons gaan? Vojo effent het pad en trekt op roadtrip langs de Extreme sur Loue, de Roc Marathon en La Tramun …
Durven jouw benen de uitdaging aan? Op de volgende pagina’s lees je alles over de marathons Extreme sur Loue, Roc Marathon en La Tramun 2019 >>>
Extreme sur Loue: een grillig dagje in de Doubs
In het Franse Ornans, in de Doubs, wordt op een boogscheut van de Zwitserse grens al 20 jaar de Extreme sur Loue georganiseerd. Wie de wedstrijd kent, zal met pretoogjes vertellen over de vele technische paden in de vallei van de rivier de Loue. Wij wilden dan ook met eigen ogen aanschouwen of de reputatie die deze marathon met zich meedraagt wel terecht is.
De eersten die de arena mogen betreden, zijn de vrouwen.
Terwijl zij zuidwaarts wegrijden van Ornans voor hun wedstrijd van 65 kilometer …
… vertrekken de mannen een kwartiertje later eerst noordwaarts voor een bijkomende lus rond Ornans.
Een laatste aanmoediging voor de hekkensluiters! Nog 85 kilometer te gaan …
Het zal trouwens nodig zijn, want na de onvermijdelijke nachtelijke regenbui liggen de stenen en rotsen er verraderlijk glad bij.
Niet iedereen zou hier zonder kleerscheuren beneden raken …
Ook in de Doubs heeft de herfst zijn intrede gedaan. De mist legt een mysterieuze sluier over Ornans en de omliggende bergen.
Eén voor één worden de deelnemers opgeslokt door de duisternis van het bos dat de komende uren slechts met mondjesmaat zijn geheimen prijs zal geven.
Het eerste geheim dat we kunnen ontfutselen, is dat na een 30-tal kilometer wedstrijd een kopgroep van zeven zich heeft losgewerkt van de rest.
Bij het binnenrijden van Longeville herkennen we onder meer de Oostenrijkse kampioen Daniel Geismayr en de Duitser Simon Stiebjahn (helemaal achteraan op de foto)), maar geen Urs Huber. De Zwitser, die hier vorig jaar won, zou wat verder opgeven met materiaalpech.
Een gezapig najaarstochtje kun je de Extreme sur Loue niet noemen, daarvoor zijn de beklimmingen te brutaal, zoals hier de klim naar de rots van Hautepierre.
Daniel Geismayr bijt zijn tanden er net niet stuk, idem voor Axel Roudil Cortinat.
Te voet kan het echter ook!
Hou je het liever wat rustiger, dan kan je hier ook terecht voor een toertocht. Maar liefst acht afstanden stonden er vandaag op het programma, met afstanden tussen 15 en 85 kilometer.
Wie al hoogtevrees krijgt van in een soepbord te kijken, heeft hier niets te zoeken …
De nodige stuurmanskunst helpt natuurlijk ook.
Terwijl de regendruppels alsmaar dikker worden …
… staat winnaar Simon Stiebjahn al bij de micro om zijn verhaal van de dag te vertellen.
Voor het eerst sinds de Extreme sur Loue tot de UCI Marathon Series behoort, krijgen we bij de vrouwen een 100% Frans podium. Winnares Lena Gerault wordt geflankeerd door Margot Moschetti (2de), Emma Terrigeol (3de), Manon Wimmer (4de) en Noémie Medina (5de).
Bij de mannen was Duits de voertaal op het podium, met van links naar rechts Daniel Geismayr (4de), Simon Schneller (2de), Simon Stiebjahn (1ste), Pierre Billaud (3de) en Axel Roudil Cortinat (5de).
Voor de Franse renners stond er dit jaar in de Extreme sur Loue nog meer op het spel: de Franse titel MTB marathon! Die ging naar (logisch als winnares van de dag) Lena Gerault en Pierre Billaud.
Daarmee komt er een einde aan het eerste luik van onze roadtrip. Dat de Extreme sur Loue zijn naam niet heeft gestolen, is wel duidelijk geworden na een grillig dagje in de vallei van de Loue. We komen hier zeker nog een keertje terug, maar nu lonkt de Côte d’Azur …
Meer info op http://extreme-sur-loue.com/extreme
Op de volgende pagina lees je alles over de Roc Marathon 2019>>>
Roc Marathon: een sprint met zes!
Verandering van decor voor het tweede luik van onze roadtrip. De Jura hebben we achter ons gelaten en ingeruild voor de stoffige paden van het binnenland van de Côte d’Azur. Daar vond vandaag in de marge van het Roc d’Azur-festival de Roc Marathon plaats, de zwaarste en langste wedstrijd van een goed gevuld programma. Verrassend genoeg was er niemand in staat om zijn stempel op de wedstrijd te drukken. Een sprint moest dan ook beslissen over winst en verlies …
Wat een verschil met vorig jaar. Toen moest de organisatie in allerijl een noodoplossing uit de mouw schudden omdat delen van het parkoers nog onder water stonden vanwege de vele regen (de dag voor de marathon werden de wedstrijden toen nog geannuleerd) die de Var de dagen voordien had geteisterd. Dit jaar is de zon wel op de afspraak …
7u15, terwijl het salon ontwaakt staan de marathonrenners al klaar in de startboxen voor de wedstrijd die deze week (samen met de Gravel Origins 83) het vroegst geprogrammeerd staat, de Roc Marathon. Op het menu: 84 kilometer en 2300 hoogtemeters.
We zijn amper tien kilometer ver en de eerste mythische plek van de Roc maakt al zijn opwachting, de Fournel. De eerste die zijn neus laat zien, is de Rus Aleksey Medvedev.
Maar hij is niet alleen. In zijn schaduw volgen Peeter Pruus, wereldkampioen Hector Leonardo Paez, Daniel Geismayr en de nieuwbakken Nederlandse kampioen Hans Becking (www.vojomag.nl/bart-brentjens-challenge-eindelijk-raak-voor-hans-becking).
Sébastien Carabin zit ook nog in de voorposten … maar zal even verderop in de afdaling de bevestiging van zijn zadel breken. Gelukkig had zijn assistentie in de volgende materiaalzone het nodige klaarliggen om de Belgische kampioen te depanneren. Maar er ging wel kostbare tijd verloren …
Het was deze vrijdagochtend nog rustig op de Fournel, maar dat zal zondag wanneer de Roc d’Azur hier opnieuw passeert helemaal anders zijn.
Beneden aan de Fournel is het ‘bergriviertje’ van vorig jaar (foto links) nog slechts een verre herinnering.
We trekken richting Roquebrune-sur-Argens waar we zoals altijd even de tijd te nemen om te genieten van het uitzicht.
Maar niet te lang, want de eersten komen er al aan! En sneller dan gedacht, want de kopgroep heeft een voorsprong genomen op het tijdschema.
De omstandigheden zijn dan ook perfect. De paden liggen er droog bij en het is nog niet te warm.
Aan kilometer 30 heeft een kopgroep van vijf zich losgewerkt van de rest. We herkennen Daniel Geismayr, Hector Leonardo Paez, Aleksey Medvedev, Tony Longo en Peeter Pruus.
Een groepje van drie zit hen kort op de hielen; Hans Becking leidt voor Diego Alfonso Arias Cuervo en Riccardo Chiarini.
Baggy short en een heuptasje in de Roc Marathon? Check!
Net na de top van Col de Valdingarde krijgen we vooraan een samensmelting.
Daniel Geismayr, Hector Leonardo Paez, Aleksey Medvedev (foto), Tony Longo en Peeter Pruus zijn bijgehaald door Hans Becking en Diego Alfonso Arias Cuervo.
Kan Hans Becking ook de Roc Marathon bijschrijven op zijn palmares?
Het is nog te vroeg om daar een antwoord op te geven, want we zijn nog maar net over de helft …
Ongewijzigd beeld bij het naderen van de Col du Bougnon …
Medvedev ment voor Pruus, Paez, Becking, Geismayr en Arias Cuervo. Het moet toch eens ontploffen vooraan …
Het is Medvedev die als eerste probeert op de Bougnon, maar we zullen moeten wachten tot onze volgende halte vooraleer we weten of de aanval succesvol was of niet …
De achtervolgers doen hun best om het verschil te beperken, maar het gaat vooraan te snel. We herkennen Tony Longo (die als enige heeft moeten lossen vooraan, foto links), en het duo Juri Ragnoli en Johnny Cattaneo (foto rechts).
Onze volgende halte is het strand van Galiote en … ons zestal van daarnet is nog steeds samen. Medvedev is er dus niet in geslaagd om een kloof te slaan.
Slechts weinigen blijven hier in het mulle zand op de fiets.
De Sentier des Douaniers is de laatste moeilijkheid van het parkoers, maar ook hier blijft het vooraan status-quo.
Nog enkele kilometers voor de finish in Fréjus … Wordt het een sprint met zes?
Toch wel, een ongewoon beeld in een marathon!
En daarin bijt Hans Becking in het stof tegen de sterke Oostenrijker Daniel Geismayr, die hier ook in 2017 al won.
Het podium met van links naar rechts Hans Becking, Daniel Geismayr en Peeter Pruus.
Sébastien Carabin wordt uiteindelijk 21ste.
Bij de vrouwen ging de zege naar de Litouwse Katazina Sosna, voor de Sloveense Blaza Pintaric en de Française Margot Moschetti.
Terwijl de Roc d’Azur nog verdergaat tot en met zondag, is het voor ons tijd om de grens met Spanje over te steken voor de laatste afspraak van dit drieluik. Zondag wacht daar La Tramun! We vertellen er alles over op de volgende pagina >>>
Meer info op www.rocazur.com
Dit artikel kwam tot stand met medewerking van Christophe Bortels
La Tramun: Spaanse fiesta op de singletracks
De Spaanse marathon La Tramun is de afsluiter van het drieluik dat ons de voorbije week ook al in de Franse Jura en aan de Côte d’Azur deed belanden. En kunnen we ons een mooier einde van het seizoen bedenken dan een wedstrijd met de slogan ‘SingletrackMarathon’? Of dit laatste terecht is, moeten we natuurlijk eerst nog met eigen ogen zien.
Bijzonder aan La Tramun is dat de aankomstlijn in Girona pas na een rit in lijn van 72 kilometer bereikt wordt. Het was dan ook vroeg dag voor de honderden deelnemers die ’s ochtends om half zeven al de bus op moesten om hen naar startplaats Vall d’en Bas te brengen, waar wij hen stonden op te wachten.
De fietsen kwamen met de vrachtwagen toe in de coöperatie van Vall d’en Bas.
Onder de deelnemers ook enkele voor ons bekende gezichten, zoals Belgisch kampioen Sébastien Carabin (de winnaar van vorig jaar), Jasper Ockeloen en de broers Bart en Jochen (foto) De Vocht.
En de renners kunnen maar beter een stevig ontbijt achter de kiezen gewerkt hebben, want La Tramun belooft stevige kost te worden. De eerste klim volgt al na amper twee kilometer en brengt het peloton naar de Mirador de Xenacs, goed voor zes kilometer klimmen en iets meer dan 400 hoogtemeters.
Vanaf dan doet La Tramun zijn slogan ‘SingletrackMarathon’ alle eer aan. Boven op de top wacht een afdaling van vier kilometer … over singletracks welteverstaan. Tony Longo en Julian Schelb zijn het snelst beneden.
Een minimum aan technische bagage is hier een must …
… om vlot alle rotspassages te nemen.
Of de oude rammelbak van deze Spaanse señor de singletracks van La Tramun zou overleven, durven we sterk betwijfelen …
En het is nog niet gedaan, want ook nadien blijft het pad kilometerslang door de bossen van het vulkaanlandschap La Garrotxa slingeren.
Daarbij kruisen de deelnemers onder meer de bijzondere rotsformaties Roques Encantades, ofwel de betoverde rotsen.
Hier ligt op een hoogte van 1124 meter het hoogste punt van La Tramun. De eersten passeerden hier, met amper 25 kilometer op de teller, na anderhalf uur wedstrijd. Op papier kan vanaf nu de snelheid alleen maar de hoogte ingejaagd worden – finishplaats Girona ligt op een hoogte van 72 meter – maar schijn bedriegt. De uiteindelijke winnaar zou ook vandaag niet verder komen dan een gemiddelde van iets meer dan 18 km/u.
We hebben postgevat aan de derde en laatste bevoorrading, gelegen aan kilometerpaal 54.
Door de rode ondergrond wanen we er ons even Down Under, maar we zitten wel degelijk nog steeds in Catalonië. 
Julian Schelb komt er als eerste door …
… een minuutje later gevolgd door Tony Longo. Ole Hem en Francesc Guerra Carretero (foto) volgen al op twee minuten en meer.
Belgisch kampioen Sébastien Carabin perst zijn laatste greintje kracht uit de benen. Een herhaling van zijn zege van vorig jaar zit er dit keer niet in, Carabin zou als zesde eindigen. Toch knap nadat hij vrijdag nog 21ste werd in de Roc Marathon (zie vorige pagina).
Niemand was in de finale (met hoe kan het ook anders nog een singletrack van tien kilometer langs de rivier) nog bij machte om Schelb bij te benen. De 26-jarige Duitser was in Girona voor het eerst in zijn carrière de beste in een wedstrijd van de UCI MTB Marathon World Series. De top van het klassement bleef na de laatste bevoorrading ongewijzigd met de Italiaan Tony Longo (foto) op twee en de Noor Ole Hem op drie.
Zijn XC-fiets heeft Bart De Vocht eerder dit jaar ingeruild voor een endurofiets, maar na wat hij in La Tramun liet zien, mag hij beginnen twijfelen om de marathonfiets wat vaker uit de stal te halen. De Vocht werd in een sterk deelnemersveld mooi 12de!
Jasper Ockeloen was de derde vertegenwoordiger uit de Benelux in de uitslag, hij werd 14de. Met Maxime Dony (23ste) en Jochen De Vocht (24ste) eindigden er nog twee Belgen in de top 25.
Bij de vrouwen was de zege voor Blaza Pintaric (vrijdag nog tweede in de Roc Marathon). De vice-wereldkampioene haalde het in een tijd van 4u57’12” voor Claudia Galicia Cotrina en Meritxell Figueras.
Nu finishplaats Girona bereikt is, komt er voor ons een einde aan het drieluik Extreme sur Loue, Roc Marathon en La Tramun. Toegegeven, we kropen zelf niet op de fiets maar ook onze benen zijn verzuurd na het verorberen van de vele singletracks en snakken naar vakantie. Maar dat het de moeite was, daar bestaat geen twijfel over. La Tramun heeft zijn naam SingletrackMarathon dan ook meer dan verdiend! Wie durft de uitdaging aan …
Meer info op latramun.cat/en/
[summary
