Best of | World Cup MTB Albstadt: van de hemel naar de hel

Alvorens we het wedstrijdverhaal vertellen, moeten we eerst een heikel thema aanhalen … de omloop in Albstadt! Vorig jaar zorgden nachtelijke regenbuien ervoor dat de omloop werd herschapen tot een glibberige piste. Enkele emmers zeep hadden het toen niet beter gedaan. Op de vele wortels leek het dan ook of de renners een blokje waren in een dominospel met valpartijen bij de vleet. Gelukkig zonder al te veel erg. Toch besliste de organisatie om – voor de veiligheid van de renners – het parkoers grondig aan te passen.

Grofweg zou je kunnen stellen dat ze de voorbije maanden aan de slag zijn gegaan met de graafmachine en kettingzaag om alle zones die een beetje natuurlijk waren een make-over te geven. Nu vinden we persoonlijk dat Northshore-modules wel iets hebben, maar trop is te veel. Andere bospaden werden dan weer bedekt met een dikke laag wit grind. En ook al had men hier in Albstadt goede bedoelingen, dit ligt wat ons betreft toch mijlenver van waar mountainbiken voor staat.

We kwamen dan ook niet veel renners tegen die op voorhand positief waren over deze omloop. Niet beloond worden met een mooie afdaling na een zware beklimming, het is voor velen een pijnpunt. Toch leverden de wedstrijden best het nodige spektakel en zelfs op TV zag het er goed uit, wat toch meer en meer de grootste bekommernis is van onder meer de UCI. Maar het moet ook gezegd dat het net door de o zo gevreesde regen was dat we bij de heren een spektakelstukje te zien kregen.

De vele houten modules die werden geïnstalleerd om crashes te vermijden, deden hun werk helaas niet naar behoren.

“Op hout ten val komen is veel pijnlijker en enger dan op natuurlijke bospaden”

Hier vallen (zeker op het gaas die voor meer grip moest zorgen), is soms nog pijnlijker dan vallen op modder of wortels dixit Kate Courtney: “Persoonlijk heb ik geen problemen met het parkoers en de artificieel aangelegde modules. Dit mag dan misschien wel de omloop veiliger maken, op andere punten is het net weer gevaarlijker. Ik ben één keer gevallen en op hout ten val komen is veel pijnlijker en enger dan op natuurlijke bospaden. Ik denk dan ook dat er tegen de wereldkampioenschappen van volgend jaar nog wat werk moet verricht worden aan het parkoers om een goed evenwicht te vinden.”

Maar laat ons niet te veel afwijken en terugkeren naar de wedstrijden zelf. Daar draait het tenslotte toch om. Wie zijn de winnaars en verliezers van dit eerste wereldbekerweekend? Dat en nog veel meer hebben we op de volgende pagina’s opgesomd. Beginnen doen we met de elites waar Mathieu van der Poel op een beresterke Lukas Flückiger botste en Kate Courtney haar regenboogtrui alle eer aan deed. En ook de beloften komen in dit overzicht aan bod.

Ga voor dit alles naar het menu hieronder en klik op de betreffende pagina >>>

Elite heren: Mathias Flückiger staat zege van Mathieu van der Poel in de weg

Zou wonderkind Mathieu van der Poel na een fantastische winter en voorjaar ook eindelijk de oppergaai mee naar huis kunnen nemen in het mountainbiken? Dat was de grote vraag voor aanvang van de wereldbeker MTB in Albstadt. Dat hij het niet cadeau zou krijgen, had hij zelf op voorhand al aangegeven. Maar dat het net de taaie Zwitser Mathias Flückiger zou zijn die in de weg stond voor de eerste grote zege van Van der Poel in het mountainbiken, dat hadden slechts weinigen op voorhand op hun pronostiek durven invullen.

Twee jaar geleden knalde Mathias Flückiger in Albstadt nog snoeihard tegen een boom toen hij vooraan meestreed voor een dichte ereplaats

Maar waar de ster van Nino Schurter steeds nadrukkelijker begon te schijnen, stagneerde de opmars van Mathias Flückiger. En daar had hij zelf soms een hand in, want door zijn onstuimige karakter maakte Flückiger ook wel de nodige fouten. Twee jaar geleden knalde hij hier in Albstadt nog snoeihard tegen een boom toen hij vooraan meestreed voor een dichte ereplaats. Die ereplaatsen waren er nog wel regelmatig, maar winnen lukte zo moeilijk. Tot vorig jaar …

In augustus won hij op zijn 29 in Mont-Sainte-Anne eindelijk voor het eerst een world cup MTB, zijn voorspelde topcarrière kon eindelijk beginnen. Het cliché wil dat na een eerste succes het veel makkelijker wordt om opnieuw te zegevieren en dat bewees Flückiger meteen al in de eerste wereldbeker van het nieuwe seizoen. Bergop was hij duidelijk de sterkste en ook de regen deerde hem niet.

Regen, het woord is gevallen. We hebben het nog niet vaak meegemaakt dat de weersomstandigheden op de wedstrijddag zelf zo uiteenlopend zijn. Voor het eerst sinds Mercedes sponsor werd van de wereldbeker, moesten de regenjasjes bovengehaald worden. Onnodig te zeggen dat de stock in enkele minuten uitgeput was …

Het zijn niet echt omstandigheden waar Nino Schurter van houdt. Toch is hij het die samen met zijn ploegmakker Lars Forster in de startloop weet weg te rijden van de rest. Maar toen was het nog droog. Forster is even later de eerste die tegen de grond smakt. Nochtans kan Forster een stukje in de modder rijden, dat bewees hij al in de uitgeregende voorbereidingswedstrijden eerder dit seizoen.

Indien de Europese kampioen had geweten wat er nog zou volgen, dan had hij daar al in zijn remmen geknepen. Forster vervolgde echter zijn weg, ging nog twee keer het Duitse decor in om vooralsnog vroegtijdig de wedstrijd te verlaten. En de gevolgen bleken niet mals voor de Zwitser, want ondertussen kondigde hij aan dat hij zondag niet van start zal gaan in de wereldbeker van Nove Mesto.

Schurter bleef vooraan alleen over, maar niet voor lang. Zijn landgenoot Mathias Flückiger en de Fransman Jordan Sarrou wisten de kloof te overbruggen. Die Sarrou verbaasde in Albstadt vriend en vijand, getuige de reactie van winnaar Mathias Flückiger: “Straf van Sarrou dat hij me wist te volgen. Ik had een superdag en de weersomstandigheden maakten me nog gretiger om er iets van te maken. Telkens ik een aanval plaatste, bleef hij echter in mijn wiel zitten. Pas op het einde wist ik hem los te gooien, maar hij heeft veel indruk op me gemaakt!”

Er zijn er dan ook niet veel die kunnen zeggen dat ze Nino Schurter hebben kunnen losrijden in een wereldbeker. Al leverde hem dat voorlopig nog niet veel op. De jonge Fransman, die sinds deze winter de nieuwe beschermeling is van die andere legende Julien Absalon, zou uiteindelijk als derde eindigen, want uit de achtergrond wist nog één iemand terug te keren …

En die iemand was Mathieu van der Poel. Het wonderkind had het in het begin van de wedstrijd moeilijk met het zeer hoge ritme van Schurter en Forster. Van der Poel nam gas terug om pas aan het slot zijn kaarten op tafel te gooien. Met enkele fenomenale slotrondes sleepte hij alsnog een geweldige tweede plaats uit de brand. En misschien nog belangrijker is dat hij daarmee zijn ticket voor de Olympische Spelen in Tokio al op zak heeft!

Nu de top drie gekend is, resten er nog twee plaatsen op het podium. En het zijn de Fransman Titouan Carod (foto) en de Zwitsers Florian Vogel en Nino Schurter die onderling zouden uitvechten wie van hen mee op het podium mocht.

Terwijl de regen ook de dag van de fotografen en het publiek tot een hachelijk avontuur maakte (probeer je materiaal in die omstandigeheden maar een keer droog te houden) …

… kennen we ook één iemand die wel gelukkig was met het weer!

Het is verrassend genoeg wereldkampioen Schurter die in de slotronde ook Carod en Vogel moet laten gaan. Het moet lang geleden zijn dat we Nino nog zo hebben zien lijden op de fiets. De zeldzame keren dat hij in het verleden niet op het podium eindigde, was pech de boosdoener. Vandaag werd hij zuiver op zijn waarde geklopt. Schurter zou als zesde eindigen.

Rest ons nog de volgorde waarin Carod en Vogel op het podium zouden plaatsnemen. En het is de 13 jaar jongere Carod die in de sprint de baas is van Florian Vogel. Toch knap dat deze laatste op zijn 37 nog steeds in staat is om het de jongeren lastig te maken.

Ook de plaatsen zeven tot en met negen gaan naar Zwitserse of Franse onderdanen. De weelde in beide landen is groot en zelfs buiten de top tien eindigden er nog heel wat Zwitsers en Fransen die meer in hun mars hebben. Maxime Marotte (foto) werd zevende, Reto Indergand achtste en Andri Frischknecht negende. De Spanjaard David Valero maakte de top tien compleet.

Twee plaatsjes verder eindigde Jens Schuermans op plaats 12. Knap van de Belgische kampioen die daarmee zijn beste resultaat ooit neerzette in de wereldbeker.

En we moeten niet zo veel dieper in het klassement zakken om de volgende renner uit de Benelux tegen te komen. Milan Vader reed in zijn allereerste wereldbeker bij de elites meteen naar een 23ste plaats. Nu we het toch over onze eigen renners hebben, vervolgen we dit overzicht. Kevin Panhuyzen werd 61ste, Nick Vanpol 96ste, Erwin Bakker 99ste en Rob Vanden Haesevelde 100ste. Erno McCrae en Wout Alleman haalden het einde van de wedstrijd niet.

De uitslag van de elite-heren vind je hier: www.vojomag.nl/news/world-cup-mtb-albstadt-mathias-fluckiger-de-sterkste-mvdp-tweede

Enkele uren voor Mathias Flückiger mocht ook Kate Courtney juichen. Haar triomftocht hebben we op de volgende pagina samengevat. >>>

Elite vrouwen: Kate Courtney voor de dubbel

Wereldkampioene worden is een ding, omgaan met de druk van de regenboogtrui een ander. Maar Kate Courtney bewees in Albstadt dat ze sterke schouders heeft en een leidersrol aankan. Op vrijdagavond was ze al de beste in de shorttrack en daar voegde ze op zondag nog de zege in de crosscountry aan toe. Achter haar kregen we een felle strijd te zien voor de overige podiumplaatsen met Anne Tauber, Jolanda Neff, Yana Belomoina en Anne Terpstra in de hoofdrollen.

Zijn we in 2019 vertrokken voor een even spannende wereldbekerserie als vorig jaar? Alvast niet van de partij zijn Maja Wloszczowska, die sinds haar deelname aan de Cape Epic op de sukkel is, en Jenny Rissveds. Deze laatste stond voor het eerst sinds Val di Sole 2017 weer op de deelnemerslijst van een wereldbeker, maar een verkoudheid heeft haar comeback met een week uitgesteld.

Het was Jolanda Neff die naar goede gewoonte haar snelle start tevoorschijn haalde van zodra de lichten op groen sprongen. Maar het duurde dit keer niet lang of Kate Courtney besliste dat het genoeg was geweest en dat zij de wedstrijd in handen wilde nemen.

Nog voor de startloop voorbij was, had ze Neff en de rest van het peloton al in haar schaduw gezet. En daar zouden ze blijven …

Ook een val in de derde ronde zou daar niets aan veranderen. Op de vraag wat haar geholpen heeft op weg naar deze overwinning, antwoordde ze “a little bit of magic!”, om dan serieuzer te worden en toe te voegen dat mentaal goed voorbereid zijn en in staat zijn om tegenslag te verwerken tijdens de wedstrijd de belangrijkste ingrediënten waren van dit succes.

Jolanda Neff bracht het merendeel van de wedstrijd door in derde positie, want ook Anne Tauber reed nog voor haar. De aanpak van Neff was in ieder geval anders dan dat we van haar gewoon zijn. Waar ze zich normaal compleet leeg blijft rijden, nam ze nu wat gas terug toen ze merkte dat Courtney te sterk was voor haar. Het lijkt wel dat ze op haar 26 een beetje matuurder is geworden.

Tauber leek – nota bene op haar verjaardag – alles onder controle te hebben om tweede te worden. Na de crash van Courtney volgde ze op 17″ van de wereldkampioene, maar het gat dichtrijden zat er niet in. Zelf telde ze een comfortabele voorsprong op Neff tot ze op exact dezelfde plaats als Courtney onderuit ging.

Tauber had meer tijd nodig dan Courtney om te bekomen van haar crash en Neff ruikt haar kans en gaat op zoek naar de tweede plaats, terwijl ze zelf de hete adem van Yana Belomoina en Anne Terpstra in de nek voelt. “Ik had deze tweede plaats niet verwacht. Ik heb me anders voorbereid op 2019 dan de vorige seizoenen, want ik wil pas later in het seizoen in topvorm zijn. Ik ben blij dat ik zo hard kon meestrijden”, aldus de Zwitserse.

En ook de derde plaats zag Tauber in de laatste ronde nog aan haar neus voorbijgaan. Het was haar ploeggenote Yana Belomoina die na een straffe inhaalrace iedereen eraan herinnerde hoe goed de omloop van Albstadt haar wel niet ligt (Belomoina won hier in 2017 en werd hier vorig jaar tweede). De Oekraïense voelt zich meer in haar sas op de lange beklimmingen van Albstadt dan in het gewoel van de shorttrack, waarin ze pas als 26ste eindigde. Daardoor moest ze op de vijfde startrij vertrekken waarna een lange inhaalrace kon beginnen. Van zodra de weg openlag, was de hoofdvogel al gaan vliegen, maar met haar derde plaats was de Oekraïense meer dan tevreden. “Ik moet aan mijn shorttrack werken”, was haar korte commentaar!

Anne Tauber, met wie we onlangs een leuk gesprek hadden, was uiteraard ontgoocheld dat ze haar tweede plaats niet kon vasthouden, zeker omdat ze zich zo sterk voelde. Gelukkig heeft ze enkel maar een pijnlijke heup overgehouden aan haar crash. “Ik zag het niet aankomen”, vertelde Tauber over haar val. “Het was glibberig en na de bocht volgde er een drop. Als je daar een fout maakt, kan je het vergeten om je voet nog op de grond te zetten. Nadien had ik moeite om te schakelen.” Als troostprijs kreeg ze na afloop wel het nieuws dat ze haar kwalificatienorm voor Tokio behaald heeft!

Na Tauber werd ook Anne Terpstra beloond voor een zware dag in het veld. Terpstra kon in de finale de Duitse kampioene Elisabeth Brandau van zich afschudden om zo voor het eerst in haar carrière op het podium te eindigen in de wereldbeker. “Ik probeerde een slimme wedstrijd te rijden. In de laatste ronde wist ik dat ik als vijfde in de downhill moest duiken om op het podium te eindigen. Ik ben hier zo blij mee!”

Naast Courtney eindigde er nog een Amerikaanse in de top tien. Chloe Woodruff verbaasde in Albstadt vriend en vijand met een mooie zesde plaats.

Geen podium dit jaar voor de Duitse kampioene Elisabeth Brandau (foto links), zij werd zevende voor Rebecca McConnell (foto midden) en Haley Smith (foto rechts).

De Deense Malene Degn eindigde in haar allereerste wereldbeker bij de elites meteen in de top tien. Als binnenkomer kan dat tellen.

Ze had het voor ons stilgehouden, maar Githa Michiels (foto links) kampte de voorbije weken met knieproblemen die haar voorbereiding op Albstadt in de war gooiden. Toch eindigde ze nog als 15de. Sophie von Berswordt kwam als 35ste over de meet en Lotte Koopmans (foto rechts) als 56ste.

Er kwam in Albstadt een einde aan het indrukwekkende lijstje van Annika Langvad. De Deense won de afgelopen drie seizoenen telkens de openingsronde van de World Cup MTB, maar dit keer haalde ze het einde van de wedstrijd zelfs niet. Langvad stapte al na één ronde uit de wedstrijd.

De uitslag van de elite-vrouwen vind je hier: www.vojomag.nl/news/world-cup-mtb-albstadt-de-eerste-voor-kate-courtney

Tijd nu voor de wedstrijden van de beloften >>>

U23 heren: Filippo Colombo, de zoveelste Zwitserse topper in wording!

Omdat heel wat hoofdrolspelers van vorig seizoen de overstap hebben gemaakt naar de elites – denk maar aan wereldkampioen Alan Hatherly of de winnaar van vorig jaar, Joshua Dubau – lag bij de beloften de weg open voor het aanstormend talent om hun kunnen te tonen.

Door het grote aantal deelnemers en de aard van het circuit krijgen we twee startloops in de plaats van één om het peloton op een lint te trekken. Het is de Deen Simon Andreassen die als eerste zijn neus laat zien.

Hij wordt van dichtbij gevolgd door Filippo Colombo, Petter Fagerhaug en Antoine Philipp. Op dit weinig technische, maar slopende circuit mag je niet te snel je pijlen verschieten. Simon Andreassen zou dat aan den lijve ondervinden, want de Deen zakt door het ijs en eindigt pas als 20ste.

Antoine Philipp eindigde hier vorig jaar nog als tweede en hij weet dan ook perfect hoe je de wedstrijd in Albstadt moet aanpakken. Ook hij kiest voor de aanval …

… en krijgt de Zwitser Filippo Colombo mee.

Het leidersduo wordt opnieuw bijgebeend en met vijf trekken ze de finale in: Filippo Colombo, Antoine Philipp, Clément Berthet, Vlad Dascalu en Jofre Cullell Estape.

Het zijn echter opnieuw Colombo en Philipp die net voor de laatste beklimming een gat kunnen slaan. Op die beklimming probeert Philipp voorbij de tragere Colombo (die met een full suspension rijdt) te gaan, maar hij maakt daarbij een fout en moet voet aan grond zetten. De Roemeen Vlad Dascalu profiteert en komt net voor de eindsprint aansluiten bij Philipp.

Colombo inhalen lukt echter niet meer en de Zwitser wint in Albstadt voor het eerst in zijn carrière een wereldbeker MTB bij de beloften. Vlad Dascalu wordt tweede en Antoine Philipp derde.

Clément Berthet wist zich nog te ontdoen van Joffre Cullell Estape en wordt vierde, de Spanjaard vijfde.

Ondanks een slechte dag sleepte David Nordemann toch nog een 14de plaats uit de brand in Albstadt, al hadden we stiekem toch op meer gehoopt na zijn mooie prestaties in de voorbereidingswedstrijden. Volgende week beter in Nove Mesto?

Pierre de Froidmont mag zichzelf dan weer geruststellen met zijn 17de plaats. Oké, dit is nog ver onder het niveau van vorig jaar, maar de jonge Waal twijfelde de afgelopen maanden veel aan zichzelf en deze uitslag moet hem weer de nodige moraal geven voor wat komen gaat.

Mick van Dijke is de tweede Nederlander in de uitslag, hij eindigde als 36ste.

Tijdens de voorbije BeMC schitterde Timo Kielich nog met enkele knappe resultaten, maar de Belgische kampioen bij de beloften had het in Albstadt niet onder de markt. Hij gaf uiteindelijk zelfs op.

Clément Horny moest van ver starten, rukte op naar de top 50, maar betaalde dan een prijs voor zijn inspanningen en eindigde als 74ste. Tom Van Ingelgom (foto links) werd 82ste, Tim van Dijke (foto rechts) 86ste en Teus Ruijter 128ste.

We zijn in Duitsland, dus “ein groooooosse bier bitte”! We vervolgen ons overzicht met de laatste wedstrijd van het weekend, de wereldbeker MTB bij de vrouwen-beloften.

Uitslag wereldbeker MTB Albstadt U23 heren:

[gview file=”https://www.vojomag.com/app/uploads/2019/05/albs_xco_mu_results.pdf”]

U23 vrouwen: Laura Stigger op weg om de wielerwereld te veroveren!

Laura Stigger is reeds een tweevoudige wereldkampioene bij de junioren – eigenlijk moeten we zeggen drievoudige, want ze werd in Innsbruck ook al een keertje wereldkampioene op de weg – en velen zagen haar in haar eerste grote wedstrijd bij de beloften dan ook al potten breken. En zo geschiedde ook. Laura Stigger is dus goed op weg om op haar achttien de wielerwereld te veroveren.

In Albstadt werden ze daarvoor meteen bedankt met een klinkende zege in de openingsmanche van de wereldbeker MTB 2019.

Stigger reed van in het begin van de wedstrijd aan de leiding. Eerst in het gezelschap van de Amerikaanse Haley Batten die later haar inspanningen zou moeten bekopen.

Toch werd het op het einde nog spannend, want Ronja Eibl perste in de laatste twee rondes enkele kanontijden uit haar kuiten. Gedragen door haar thuispubliek maakte de Duitse daarin meer dan één minuut goed op Stigger. Finaal kwam ze echter 14″ tekort om de overwinning voor zich op te eisen.

Na Stigger, Eibl en Batten ging de vierde plaats naar een andere Duitse, Nina Benz.

Hélène Clauzel reed een slimme wedstrijd en peuzelde ronde na ronde concurrentes op die te snel vertrokken waren. De Française werd vijfde.

Geen champagnedouche dit keer, maar wel een bierdouche …

Tegenvallende resultaten vielen er te noteren bij de Italiaanse Marika Tovo (16de) en de Oostenrijkse Lisa Pasteiner (18de), beiden van Team Ghost. Ook heel wat anderen hadden het moeilijk om recht te blijven op het circuit van Albstadt. Van Belgische kant werd Emeline Detilleux 26ste. Nederland telt drie rensters in de uitslag: Ceylin del Carmen Alvarado werd 37ste, Aniek van Alphen 42ste en Hannah van Boven 50ste.

De renners krijgen amper tijd om uit te rusten, want de volgende wedstrijd komt al om de hoek piepen. Dit weekend trekt het wereldbekercircus naar het Tsjechische Nove Mesto na Morave, een wedstrijd waar Vojo ook verslag van zal uitbrengen.

Uitslag wereldbeker MTB Albstadt U23 vrouwen:

[gview file=”https://www.vojomag.com/app/uploads/2019/05/albs_xco_wu_results.pdf”]

[summary