Dossier | Band(en)werk: 7 allround gravelbanden op de testbank

De eerste aanblik van de band oogt op zijn zachtst gezegd apart. Op het loopvlak vind je kleine fijne conische diamantjes terug terwijl er dan opeens op de zijkant forse noppen verschijnen. Iets er tussenin vind je niet terug op de Boken. Vergelijk het met een hanenkam bij punkrockers, alleen gaat het nu over een dubbele kam aan weerszijden van het hoofd (lees: het loopvlak van de band). Voor kinderen uit de jaren 80: net zoals het kapsel van Keith van de legendarische dance groep The Prodigy.

Over kinderspel gesproken: iedereen kan deze band op de velg monteren. Een paar keer duwen met duim en wijsvinger en je plooit in geen tijd de band op de velg. Idem voor het “poppen” trouwens. Ook dat is kinderlijk eenvoudig en bij 3 bar klapt de band op zijn plaats. Het karkas heeft 60 TPI en dan zou je een stugge band verwachten. Maar de combinatie met het gebruikte rubber en de verstevigde zijdelingse constructie maakt van de Boken enerzijds een soepele en anderzijds ook een stevige band.

Specificaties van de band

Wat de specificaties betreft hebben we (uiteraard) gekozen voor een 700×40 versie, maar de band kan ook in een 36 millimeter versie aangekocht worden. Na montage wordt het loopvlak van de 700×40 band 40,7 millimeter en het gewicht door ons nagemeten bedraagt 502 gram. Dat is wel een wezenlijk verschil met de officiële aanduiding van 420 gram op de band. Voor 52,50 euro tik je een IRC Boken op de kop bij de officiële verkooppunten en bijkomend is het interessant om aan te duiden dat er naast de Boken ook een Double Cross (in 38 en 42 millimeter) bij IRC beschikbaar is. Die Double Cross bevat meer profiel dan de Boken en komt eerder in de winter tot zijn recht.

IRC Boken: een band voor serious gravel racing

Trouwe lezers van Vojo Magazine kennen de Boken misschien al wel. In het verleden hebben we de IRC Boken Plus al aan een test onderworpen. Maar dat was destijds in een 650b versie én (wellicht nog belangrijker) zowel de uitvoering als het profiel van de band verschillen wezenlijk van de IRC Boken in de 700c versie. Volgens Pete (Stetina) is onze testband geschikt voor “serious gravel racing” en dat willen we wel eens met onze eigen benen ontdekken.

Rijgedrag

Hetgeen meteen opvalt als je met deze banden onderweg bent, is de lage rolweerstand op asfaltwegen waardoor je flink wat snelheid kan maken. De noppen aan de zijkant hinderen niet en de diamantstructuur op het loopvlak remt je allerminst. Samen met de Schwalbe G-One Allround is de IRC Boken de band met de laagste rolweerstand uit dit dossier. Die lage rolweerstand zet zich ook door op goed lopende offroad stroken zoals een strakke grindweg of een brede bosdreef.

Bij het nemen van bochten, zowel haakse bochten als links-rechts over een pad zwieren, ervaar je voldoende stabiliteit en zijwaartse grip. Met de gummy compound, zoals ze bij IRC de noppen op de zijkant noemen, bijt je jezelf als het ware stevig in de ondergrond vast. De voorwaarde is wel dat je de nodige agressiviteit tijdens het insturen aan de dag legt, want je moet tijdens het nemen van een bocht van het loopvlak met weinig profiel overschakelen naar de zijkant vol grip. Lekker agressief insturen loont dus bij deze band en die eigenschap maakt hem zeer geschikt voor KOM hunting onder gravelbikers.

Testtrack

Tijdens de testdag worden we het soepele en comfortabele gevoel dat de band geeft meteen gewaar. Hier kan je langere afstanden mee cruisen zonder dat je “gebroken” van je gravelbike stapt. De vele testkilometers bevestigen dat trouwens. De IRC Boken is een comfortabele partner tijdens gravelavonturen. Een betrouwbare partner is hij trouwens ook. Geen enkele keer zijn we lekgereden of hebben we een stootlek gehad, dat terwijl we af en toe toch stevig op een schuin uitstekende steen of bumpy boomwortel zijn geknald.

Vooral wanneer de ondergrond er droog bijligt, is de Boken een goede band. En zelfs bij los zand of korrelig grind in een scherpe bocht, blijft hij tractie behouden. Wanneer je plots door een mini modderzone moet fietsen of bij een passage door een zompige bosweg, reageert het achterwiel wel wat nerveus. Dat uit zich dan in kleine links-rechts zwiepertjes en toont dat de IRC Boken vooral tot zijn recht komt in droge omstandigheden waar je de snelheid goed kwijt kan. Tot slot hebben we na 300 kilometer mini slijtage vastgesteld aan het diamanten loopvlak. Het is te vroeg voor verregaande conclusies over de duurzaamheid van de band, maar het zou best wel kunnen dat je met deze band sneller aan een nieuw exemplaar toe bent …

Verdict

De IRC Boken is een snelle, comfortabele en lekbestendige gravelband die het best tot uiting komt in droge omstandigheden. Hij is zeer geschikt voor gravelbikers die een eerder agressieve rijstijl hebben en graag snelheid willen maken tijdens een tocht. Passages door modder of in natte omstandigheden liggen de achterband minder met een lichtjes nerveus gedrag tot gevolg. Om terug te keren naar de woorden van Peter Stetina: dit is een “serious” goede band voor “serious gravel grinding” …

Meer info via https://ircbike.com

Wees alert wanneer je deze Pirelli-band in handen hebt (of wil bestellen), want er bestaat een Cinturato M- en een Cinturato H-versie die wezenlijk van elkaar verschillen. M staat voor Mixed Terrain, H voor Hard Terrain. Wij kiezen voor een H-versie voor deze test aangezien we een allround band zoeken die zowel in het voorjaar, de zomerperiode als in het najaar van dienst kan zijn. De mixed versie heeft een te uitgesproken profiel (hogere noppen) en is vooral geschikt voor de modderige winterperiode. Het monteren van de H-versie verloopt vlot en de band popt in geen tijd op de velg, zowel tubeless als met een binnenband.

Specificaties van de band

Hard Terrain dus. Het eerste wat opvalt, is dat de noppen met een zeer hoge dichtheid tegen elkaar liggen. Je kan met andere woorden veel noppen terugvinden op deze Cinturato H. Het tweede dat visueel gezien opvalt, is dat de noppen zeer dun zijn op het loopvlak en steeds dikker worden naarmate je naar het uiteinde van de band opschuift. Op zich is dat een gekend concept binnen de wereld van de gravelbanden, maar bij deze Pirelli is het uitgesprokener dan bij andere banden/merken.

Deze gravelband kan je trouwens terugvinden in drie breedtes (35-40-45 millimeter) voor 700c wielen en er zijn ook twee 650b versies die iets breder uitgewerkt zijn (45-50 millimeter). Na montage valt die 700cx40 versie van ons een klein beetje breder uit (41,1 millimeter), net zoals bij de meeste van de gravelbanden uit de test. Voor een Pirelli Cinturato Gravel H betaal je 49,99 euro, hetgeen een gemiddelde prijs is in deze test. Met 505 gram is hij weliswaar zwaar, maar het verschil met de andere banden is niet crimineel groot.

Rijgedrag

Die densiteit van het profiel werkt uitstekend op harde grindwegen, op droge bos- en veldwegen en op asfaltbanen. Deze band is snel en de band bolt vlot aangezien de rolweerstand laag ligt. Die lage rolweerstand hoeft trouwens een goede grip niet in de weg te staan. Daarvoor heeft men bij Pirelli gebruikgemaakt van hun zogenaamde SpeedGRIP Compound rubbermengsel. Uit de praktijktest blijkt inderdaad dat de Cinturato H een relatief goede grip geeft tijdens het rijden, vooral wanneer de ondergrond er droog en smooth bij ligt.

Pirelli Cinturato: Italiaanse snelheid …

Bij natte omstandigheden of tijdens passages door smurrie en modder, merk je dat de band tegen zijn limieten aanzit wat grip betreft. Dan word je een nerveus gedrag en enkele kleine slipbewegingen gewaar. Ook het insturen op een natte en gladde kasseistrook loopt dan moeizamer. Dat is uiteraard niet onlogisch en voor die meer winterse ondergronden is de M-versie beter geschikt. Deze H-versie is om te knallen over goede gravelwegen en daar is hij goed in.

Testtrack

KOM’s op Strava aanvallen en binnenhalen tijdens een testrit? De Pirelli Cinturato Gravel H heeft ondergetekende daarbij succesvol bijgestaan. Zet je schrap voor een segment van drie en een halve kilometer met een kasseihelling inclusief flauwe rechtse bocht, een strook bergaf tussen de velden om tot slot via een holle weg aan het Mollendaalbos uit te komen. De ondergrond lag droog, strak en snel en dan is ook de Cinturato in zijn element. Niet geschoten is altijd mis en voor heel even voelde ondergetekende zich de “king of this gravelroad”.

Wanneer je KOM’s wil aanvallen, toch een tip/waarschuwing. Zorg ervoor dat je niet te bruusk in de remmen moet (om welke reden dan ook), want dan slipt de band door. Tijdens het afremmen komt met andere woorden het nerveuze karakter van de band naar voor. Bijkomend is de Cinturato Gravel H ook niet extreem duurzaam en vertoont hij reeds gebruikssporen na de eerste (300) testkilometers. Lekbestendig is hij dan weer wel en dat is misschien nog wel een belangrijkere eigenschap.

Verdict

De Pirelli Cinturato Gravel H doet waarvoor hij in de markt is gezet: over gravelwegen, aangestampte bosdreven en strakke asfaltbanen flink veel snelheid maken. Indien je wil knallen, zit je goed met deze band. Wanneer je op natte ondergrond de bocht in gaat of bruusk in de remmen moet, toont hij zijn Italiaanse karakter en komt hij wat nerveus uit de hoek. “Power is nothing without control”, is de slagzin van Pirelli. Voor hard terrein alleszins wel …

Meer info via https://velo.pirelli.com

Op het eerste gezicht is dit een aparte gravelband. Ten eerste voelt de zijkant van de band zeer stug en stevig aan, ten tweede is het profiel op de band eigenaardig. Niet zozeer de vinnen aan de zijkant springen in het oog, maar het profiel op het loopvlak lijkt omgekeerd te liggen. Daar waar er bij de meeste bandenmerken een pijlvorm als profiel terug te vinden is, kan je ook hier wel een pijlvorm ontdekken, maar moet je die “pijl” omgekeerd ten opzichte van de rijrichting monteren. Dat lijkt ons contra intuïtief, maar we besluiten het advies van de producent op te volgen.

Wat het monteren zelf betreft, hoef je je geen zorgen te maken. Dat loop zeer vlot en je duwt de band heel eenvoudig op de velg. Ook tubeless ploppen doet hij vrijwel meteen. Het stugge van de band zit hem dus vooral in een versteviging aan de zijkant, Stronghold genoemd door Ritchey, die stootlekken/snakebites moet voorkomen. 517 gram weegt de band waardoor hij (nipt) de zwaarste uit de test blijkt te zijn.

Specificaties van de band

Ritchey is met de Speedmax niet aan zijn proefstuk toe. De eerste versie van deze band dateert al van de Olympische Spelen van 1996 (Atlanta, VS) en is recent een laatste maal onder handen genomen. Dat resulteerde in 3 verschillende versies van de Speedmax: de Wire, de Foldable en de WCS tubeless ready Stronghold-versie. Het prijsverschil tussen die versies is aanzienlijk: van 25,95 euro voor de Wire over 36,95 euro voor de Foldable tot 72,95 euro voor de WCS.

Wat de breedte van de band betreft, zijn er opnieuw 3 mogelijkheden: 32, 35 en 40 millimeter zijn de opties waaruit je kan kiezen. Let wel dat de 32 en 35 millimeter versies enkel in de Wire-uitvoering gemaakt worden. Wil je een WCS Stronghold, dan is er enkel een 40 millimeter optie. Eenmaal gemonteerd op onze velg valt het op dat de band veel volume meedraagt. Dit merken we aan de ruimte tussen de band en het frame dat aanzienlijk kleiner is dan bij de andere banden uit deze test. De breedte blijft binnen de marge en het loopvlak bedraagt na montage 40,9 millimeter.

Rijgedrag

Onze vooringenomenheid over de montagerichting van de band (de richting van het profiel op het loopvlak) kan vrijwel meteen de prullenbak in. De band is snel en je ervaart weinig rolweerstand op asfalt en harde grindstroken. Volgens Ritchey is de band geschikt voor cross racing en de Speedmax WCS doet zijn naam dus wat dat betreft alle eer aan. Ter vergelijking met de andere banden uit de test, zit deze band wat (lage) rolweerstand betreft in de top 3.

Ritchey Speedmax: lage rolweerstand

Bij flauwe bochten links-rechts (en weer links en weer rechts) bieden de vinnen op de zijkant van de band voldoende grip en stabiliteit om er comfortabel en precies doorheen te sturen. Bij haakse bochten is het echter een ander verhaal en gedraagt de band zich nerveus. Vooral de achterband heeft dan de neiging om contact met de ondergrond te verliezen waardoor je gaat driften. Bij bochten van 90 graden en scherper hadden we dat nerveuze/drifterige gevoel zowel op droog als nat wegdek.

Testtrack

De Stronghold kwalificatie kunnen we dan weer bevestigen. Per ongeluk zijn we tijdens het testrijden op een schuin uitstekende dikke steen geknald, maar de band gaf geen krimp (en zeker geen lek). De zijwand is robuust en beschermt zeer goed tegen snakebites en toch is de band ook soepel en biedt hij demping en comfort. Ook wat duurzaamheid betreft scoort de band goed en na de testkilometers zijn er amper gebruikssporen te zien. Wat dat betreft is deze WCS Speedmax zijn geld waard.

We hebben eerder het nerveuze gedrag bij scherpe bochten aangehaald. Maar ook bij een plotse passage door modder, door nat gras of over een gladde kasseistrook ervaar je dat zwiepende gedrag van de achterband. Om die reden hebben we de achterband (puur voor de test) ook eens omgekeerd gemonteerd en die bevindingen willen we toch ook meegeven. Ten eerste ervaar je veel rolweerstand vanuit die omgekeerde achterband: dat immense voordeel van de Speedmax ben je dus kwijt. Ten tweede is het nerveuze gedrag nog steeds aanwezig waardoor het omkeren voor dat euvel geen verbetering oplevert.

Verdict

De Ritchey WCS Speedmax is een snelle band met lage rolweerstand, hoge lekbestendigheid en hoge duurzaamheid. Daarnaast heeft de band een groter volume dan de andere banden uit de test waardoor je potentieel een hoger dempend effect kunt bekomen met meer comfort als voordelige eigenschap. Nadeel is het ietwat nerveuze gedrag van de (achter)band bij passages door modder of natte stroken én een driftend gevoel bij het indraaien van haakse bochten. Voor wie dat nadeel geen breekpunt is of wie er een heleboel technische skills tegenover kan zetten, heeft aan de Ritchey WCS Speedmax een snelle band voor vele gravelavonturen …

Meer info via https://eu.ritcheylogic.com

Wanneer je de band uitpakt en monteert, heb je meteen al een indruk van deze band. Hier is de benaming soepel voor uitgevonden. Zowel wat het monteren op de velg als het tubeless poppen betreft. Dat gaat extreem gemakkelijk en vlot. Sleuren, trekken en wringen? Niets van dat alles. Een keer goed duwen en de band zit rond de velg.

Over de gehele band vind je trouwens hetzelfde profiel terug, hetgeen bij de andere banden uit deze test niet zo is. Dat profiel valt het best samen te vatten als kleine koffieboonachtige bolletjes van 1,5 millimeter grootte. Zowel op het loopvlak als op de zijkant van de band zijn deze terug te vinden.

Specificaties van de band

Voor deze test hebben we geopteerd voor een 40 breedtemaat (700c wielen), maar de Schwalbe G-One Allround is ook in een versie van 35 of 45 millimeter beschikbaar. Kostprijs van de band is 59,90 euro. De breedte blijkt na montage op onze velg trouwens 39,7 millimeter te zijn, wat wil zeggen dat het loopvlak wat smaller uitvalt dan voorzien. Tijdens deze test was dit de enige band waarbij dat het geval was. Het door ons nagewogen gewicht van de band is 417 gram waarmee hij de lichtste uit de test is.

Zoals eerder aangegeven is Schwalbe een grote(re) speler op de markt en dat merk je onder andere aan het gravelgamma. Naast de G-One Allround is er ook een G-One Speed beschikbaar (zonder profiel) en in oplopende profielgrootte ook een G-One Bite en een G-One Ultrabite. En als kers op de taart is er sinds dit voorjaar ook een G-One R in het gamma. Zowel de Bite als de Ultrabite hebben we eerder met een uitgebreide test beschreven.

Rijgedrag

Bovenstaande uitleg over de verschillende modellen binnen de G-One reeks is belangrijk om in het achterhoofd te houden met betrekking tot dit dossier. We hebben bewust voor de allround versie gekozen en dat merk je tijdens het rijden. De band is veelzijdig inzetbaar en voelt zich in zijn sas op hardere ondergronden zoals asfalt en stevig aangestampte grind of offroad stroken. Op dat moment haal je voordeel uit de lage rolweerstand en word je als het ware voortgestuwd over het pad.

Schwalbe G-One Allround: snel en soepel

Bijkomend valt niet alleen tijdens het monteren maar ook tijdens het rijden op dat de band enorm soepel is. Dit heeft als rechtstreeks gevolg dat je een hoog comfortgevoel ervaart. De band nivelleert de kleine oneffenheden die op een gravelroute terug te vinden zijn en bolt aangenaam. Een soepele band wordt vaak geassocieerd met veel kans op lekrijden, maar dat was tijdens onze test niet het geval. De bandendruk hebben we niet verlaagd aangezien de band soepel genoeg was en we niet die nood hadden. Bijkomend zou dat het risico op stootlekken (snakebites) alleen maar vergroten.

Testtrack

Op rechte stukken is het een waar genoegen om met de band te rijden. Dat komt door de lage rolweerstand en de soepelheid. Je merkt op dat moment dat je met een snelle, comfortabele en stabiele band onderweg bent. Ook wanneer er een mini modderlaag ligt of bij een natter wegdek biedt de band tijdens rechte stukken heel wat grip en voldoende controle. Tijdens een steile offroad helling blijft hij lang grip houden voor het weinige profiel dat er op de band terug te vinden is.

Bij het inzetten van de bocht bots je wel op de limieten van de band. Doordat er maar één profiel op de band aanwezig is, heb je geen graduele grip en verlies je op een bepaald moment het vertrouwd gevoel. Vergelijk het met een “dood punt” waar je doorheen moet. In dit geval een moment(je) waarbij je even het gevoel hebt over weinig grip en stabiliteit te beschikken. Dit mindere punt komt het meest tot uiting bij offroad stroken, maar ook bij een haakse bocht over kasseien merkten we dit euvel op.

Over kasseien gesproken: wanneer je er rechttoe rechtaan overheen kan knallen, voelt de band zich als een vis in het water. De troef van een soepele band met lage rolweerstand komt hier overduidelijk opnieuw naar voor. Geen gedokker, geen gebots en geen gehots, maar de band geeft eerder een (naar verhouding) vlot en soepel gevoel over de bonkige kasseistroken. Voor zover dat mogelijk is uiteraard. Kasseistroken blijven pittig en vermoeiend. Bijkomend biedt de Schwalbe G-One ook voldoende grip op kasseien tijdens natte omstandigheden. Op voorwaarde dat je rechtdoor kan rijden.

Verdict

De Schwalbe G-One Allround is een snelle allround gravelband die zowel op asfalt als op kasseistroken als op offroad passages zijn gading vindt. Daarnaast krijg je door de soepele constructie een comfortabel gevoel zonder een verhoogd risico op lekrijden. Volgens ons is hij het meest geschikt tijdens ritten met lange stroken gravel/grind/asfalt waar je dankzij de lage rolweerstand veel snelheid kan maken. Enige minpunt is het “dode” moment tijdens het inzetten van de bocht waarbij de band greep op de ondergrond lijkt te verliezen en een beetje een onstabiel gevoel geeft.

Meer info via www.schwalbe.com of https://schwalbe.com/gravel-your-style/nl

De eerste aanblik van de band doet meteen vermoeden waarvoor hij geschikt is. Je vindt er veel profiel op terug, uitgesmeerd op de zijkant en op het loopvlak van de band. Daar waar andere merken steevast voor één vorm kiezen (ronde noppen of een V-vormig profiel), krijg je op deze band van alles wat te zien. Een V-vormig profiel op het loopvlak en eerder ruwe noppen op de zijflank van de band.

Het monteren verloopt supervlot: in geen tijd popt de band op de velg en tubeless maken is kinderspel. Bijkomend valt er visueel op dat deze Tangente Course en de Pirelli Cinturato dezelfde sidewall constructie hebben. Zowel de uitvoering als de kleur als de dikte van afwerking van de band lijken dezelfde. Dit ligt aan het feit dat beide banden uit de Hutchinson-fabriek rollen.

Specificaties van de band

G40 wil zeggen dat deze band in een 700c uitvoering komt met een breedte van 40 millimeter en voor gravel geschikt is. Bijkomend heeft men voor 127 TPI (threads per inch) weving in het karkas gekozen om op die manier de rolweerstand te verlagen en een iets soepelere band te bekomen. Deze tubeless ready band weegt 484 gram en hiervoor leg je 58 euro neer.

Zipp heeft ook nog een andere gravelband in hun gamma, de G40 XPLR. Deze laatste heeft minder profiel dan de Tangente en is meer geschikt voor snelle ritten of gravel getinte wedstrijden. Die 40 millimeter breedte blijkt op onze velg 40,6 millimeter effectief te zijn, dus dat komt aardig in de buurt.

Rijgedrag

Tangente betekent vrij vertaald “raaklijn” in het Nederlands en daarmee slaan ze bij Zipp de nagel op de kop. De band gaat recht op hetgeen af waar jij hem naartoe stuurt en voelt stuurvast aan. Gegeven het uitgesproken profiel op de band, worden deze eigenschappen vooral bij offroad passages in de verf gezet. De band geeft veel stuurcomfort en stabiliteit over gravelstroken. Door los zand stuurt hij scherp en zowel over kiezels als fijn steengruis biedt de band veel tractie.

Zipp Tangente Course: haarscherp door de bochten

Vooral bij droge omstandigheden stuurt de band haarscherp over de gravelweg en voorziet hij veel stabiliteit. Robuuste boomwortels, een onverwachte put of een brutere offroad strook: ook hier toont de Tangente zich als een betrouwbare gravelpartner. En ook aan een lagere bandendruk (dan onze standaard setting) functioneert de band prima. Wat ons betreft was 1,8 bar vooraan en 2 bar achteraan de optimale verhouding tussen comfort/rijgedrag en veiligheid (lees: anti-lekrijden).

Testtrack

De testtrack biedt een variatie aan ondergronden en hier komt meteen het potentieel van deze band tot uiting. Veldwegen, zelfs de wat brutere versies, vormen geen enkel probleem. De band voelt stevig en betrouwbaar aan en geeft veel grip op de ondergrond. Ook een onverwachte boomwortel wordt zonder schade (lees: platte band) overwonnen. Bij iets technischere offroad passages valt het op hoe scherp en betrouwbaar hij is. Op geen enkel moment heb je het gevoel dat de band gaat driften of van zijn lijn afwijkt. Op de ruwere kasseistroken biedt hij opvallend veel demping en bij singletracks legt hij voldoende wendbaarheid aan de dag.

Daartegenover staat de rolweerstand van de band die je vooral gewaar wordt over asfaltwegen. Daar waar je comfort en stabiliteit minder nodig hebt, stribbelt de band een beetje tegen en dat voel je. Nu goed, de band is geschikt voor offroad biken en de zin van het gravelleven ligt hem niet in het rammen over tarmac. Maar wie in zijn thuisbasis veel asfaltwegen voor de wielen geschoven krijgt, moet hier wel rekening mee houden. Daarnaast voelt het karkas niet zo soepel aan als we verwacht hadden tijdens het rijden, waardoor hij minder comfort geeft en je bij momenten het gevoel hebt met een stugge band onderweg te zijn.

Verdict

De Zipp Tangente Course is een typische allround gravelband die op offroad passages zijn gading vindt. Hij bolt goed over zand-, bos-, kassei- en grindwegen en ook een brutere offroad strook vormt geen probleem. Zijn duurzaamheid is zeker een troef. Het enige minpunt is de relatief hoge rolweerstand die je bij het fietsen over de (asfalt)wegen ervaart. Deze Tangente Course is zeker niet de snelste uit de test. De band is uiterst geschikt voor gravelbikers die de offroad passages aan elkaar willen rijgen en waar snelheid van ondergeschikt belang is. Hij kan van het voor- tot en met het najaar ingezet worden en je kan er heerlijk aan lage bandendruk mee cruisen …

Meer info via www.sram.com